Βασιλεια
Εκθεση
Fondation Beyeler
www.beyeler.com
«Henri Rousseau». Τιμώντας την επέτειο των 100 χρόνων από τον θάνατο του Ανρί Ρουσό (1844-1910), το Ιδρυμα Μπεγιελέ διοργάνωσε αυτό το αφιέρωμα στον Γάλλο «ναΐφ» ζωγράφο, τον «τελώνη» που είχε αποσπάσει τον θαυμασμό του Πικάσο και του Απολινέρ. Τα 40 περίπου έργα που παρουσιάζονται -δανεισμένα από διάφορα μουσεία και ιδιωτικές συλλογές- περιλαμβάνουν πορτρέτα, αλληγορικούς πίνακες και τοπία όπου απεικονίζονται περίχωρα του Παρισιού και η γύρω ύπαιθρος. Η έκθεση τελειώνει με τους περίφημους «πίνακες της ζούγκλας», έργα που ο άγριος εξωτισμός τους έρχεται σε αντίφαση με το γεγονός ότι ο Ρουσό (εδώ σε αυτοπροσωπογραφία του 1890) δεν έφυγε ποτέ από το Παρίσι. Μαζί με τους πίνακες του Ρουσό παρουσιάζονται και έργα του Πικάσο, του Λεζέ και άλλων καλλιτεχνών, συμπληρώνοντας το καλλιτεχνικό τοπίο. Εως τις 9 Μαΐου.
Λονδινο
Μιούζικαλ
Αdelphi Theatre
www.adelphitheatre.co.uk
«Love Never Dies». Ο Αντριου Λόιντ Βέμπερ αποφάσισε να δώσει μια συνέχεια στο «Φάντασμα της όπερας», το έργο που ανέβηκε στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη στις αρχές της δεκαετίας του ’80 (και δεν κατέβηκε έκτοτε) για να αναδειχθεί στο εμπορικά πιο επιτυχημένο μιούζικαλ όλων των εποχών. Το «σίκουελ» ωστόσο δεν έτυχε ευνοϊκής αποδοχής ούτε από τους φανατικούς φίλους του «Φαντάσματος» (που κυκλοφορούν τα πιο δηκτικά σχόλια στο Ιντερνετ) ούτε από τους κριτικούς, οι οποίοι έχουν χαρακτηρίσει την πλοκή του ανόητη και παρατραβηγμένη, τη δραματική του σοβαροφάνεια ανυπόφορη και τη μουσική ανέμπνευστη. Οι πρωταγωνιστές, αν και με επαρκή προσόντα, δεν σώζουν την παράσταση. Ο Ιρανός ηθοποιός Ραμίν Καριμλού ερμηνεύει τον ρόλο του «Φαντάσματος», του παραμορφωμένου μουσικού που έχει ερωτευτεί την ωραία πριμαντόνα Κριστίν, την οποία υποδύεται η Αμερικανίδα Σιέρα Μπόγκες.
Νεα Υορκη
Εκθεση
Μuseum of Modern Art
www.moma.org
«Marina Abramovic: The Artist Is Present». Η έκθεση κάνει μια μεγάλη αναδρομή στην περιπετειώδη καριέρα της Μαρίνας Αμπράμοβιτς (γεν. Βελιγράδι, 1946), της καλλιτέχνιδος που συγκαταλέγεται στις κορυφαίες μορφές της σύγχρονης performance art. Παρουσιάζονται πενήντα περίπου έργα της που καλύπτουν τέσσερις δεκαετίες: ηχητικές συνθέσεις, βίντεο, εγκαταστάσεις, φωτογραφίες, περφόρμανς που πραγματοποίησε μόνη της ή σε συνεργασία με τον Ολλανδό καλλιτέχνη Ουλάι (Ούβε Λάισιπεν). Σε μια προσπάθεια να κάνει τις ιστορικές της περφόρμανς προσιτές στο ευρύ κοινό, η έκθεση περιλαμβάνει ζωντανές αναπαραστάσεις των περφόρμανς της Αμπράμοβιτς από άλλους ανθρώπους, κάτι που για πρώτη φορά γίνεται σε μουσείο (εδώ μια αναπαράσταση της περφόρμανς «Γυμνό με σκελετό»). Επιπλέον, η ίδια η καλλιτέχνις θα παρουσιάσει στη διάρκεια της έκθεσης μια νέα σόλο περφόρμανς, μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας από όλες τις προηγούμενες. Εως τις 31 Μαΐου.
Παρισι
Εκθεση
Μusee d’ Orsay
www.musee-orsay.fr
«Crime et Chatiment». Η έκθεση, που πήρε τον τίτλο της από το «Εγκλημα και τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι, καλύπτει μια περίοδο δύο αιώνων, από το 1791, όταν ο Λουί-Μισέλ Λεπελετιέ ζήτησε την κατάργηση της θανατικής ποινής, έως το 1981, όταν ψηφίστηκε η κατάργησή της στη Γαλλία. Το θέμα τού εγκλήματος και της τιμωρίας, παράλληλα με την πανταχού παρουσία του στη λογοτεχνία, τη δημοσιογραφία και αργότερα τον κινηματογράφο, άσκησε μεγάλη έλξη στους εικαστικούς καλλιτέχνες. Η αναπαράσταση της βίας, τόσο του εγκληματία όσο και του σωφρονιστικού συστήματος, βρέθηκε στη βάση πολλών μεγάλων έργων, όπου οι καλλιτέχνες εκφράζουν τον προβληματισμό για τη φύση του κακού, τις κοινωνικές και μεταφυσικές διαστάσεις του, την ισορροπία μεταξύ εγκλήματος και ποινής. Η έκθεση παρουσιάζει έργα μιας πλειάδας καλλιτεχνών -ανάμεσά τους ο Γκόγια, ο Ζερικό, ο Νταβίντ, ο Ντελακρουά, ο Ρεντόν, ο Σεζάν, ο Πικάσο- καθώς και εικόνες από εφημερίδες, επιστημονικά δοκίμια, μυθιστορήματα και κινηματογραφικές ταινίες. Ως τις 27 Ιουνίου.
Θεατρο
Τheatre National de la Colline
www.colline.fr
«Les Justes». Εξήντα χρόνια μετά το πρώτο ανέβασμά του, το έργο του Αλμπέρ Καμύ «Οι δίκαιοι» παρουσιάζεται στο Παρίσι σκηνοθετημένο από τον Στανισλάς Νορντέ. Ο Καμύ έγραψε το έργο αυτό μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στη διάρκεια του οποίου οι ναζί αντιμετώπιζαν τους αντιστασιακούς σαν εγκληματίες, και λίγο πριν από τον πόλεμο της Αλγερίας, όταν επανήλθε στο προσκήνιο το θέμα της πολιτικής βίας. Οπως και σε δοκίμιά του, προσπάθησε μέσα στο θεατρικό αυτό δράμα να αναπτύξει την προβληματική των ηθικών ορίων της βίας, να απαντήσει στο ερώτημα πώς μπορεί να αγωνιστεί κανείς όταν βρίσκεται μέσα σε πόλεμο ή δικτατορία, παρουσιάζοντας τις διαφορετικές σκοπιές και τα διλήμματα του διαχρονικού αυτού ζητήματος. Στην παράσταση, που έχει αποσπάσει ευνοϊκές κριτικές, πρωταγωνιστούν μεταξύ άλλων η Εμμανουέλ Μπεάρ, ο Ουαζντί Μαουάντ, ο Ραούλ Φερναντές, ο Λοράν Σοβάζ και ο Βενσάν Ντισέζ. Εως τις 23 Απριλίου.
Comedie Francaise
www.comedie-francaise.fr
«Mystere bouffe». Με στόχο να προσφέρει μια διαφορετική θέαση του κόσμου, στηριγμένη στην ιστορία που έχει βιώσει και αφηγηθεί ο λαός και όχι εκείνη που προτείνουν τα γραμμένα από την εξουσία βιβλία, ο Ντάριο Φο δημιούργησε το Mistero Buffo, ένα από τα κορυφαία έργα του πολιτικού θεάτρου του 20ού αιώνα. Ανατρέχοντας στα λαϊκά «μυστήρια» του Μεσαίωνα, που αναπαριστούσαν σκηνές από τη Βίβλο, και έχοντας ως πρωταγωνιστή έναν παλιάτσο-τροβαδούρο, το έργο χρησιμοποιεί το όπλο του γέλιου για να αποκαλύψει το ψέμα και τη δικαιολόγηση της καταπίεσης σε μια ιστορική διαδρομή που φτάνει ώς τη σύγχρονη εποχή. Η Κομεντί Φρανσέζ παρουσιάζει τώρα μια νέα διασκευή του έργου, που μεταφέρει στη γαλλική γλώσσα το σύνολο των επεισοδίων του, υπό τη σκηνοθετική διεύθυνση της Μιριέλ Μαγιέτ. Εως τις 19 Ιουνίου.
Τοροντο
Εκθεση
Royal Ontario Museum
www.rom.on.ca
«Fakes & Forgeries: Yesterday and Today». Η έκθεση προκαλεί τους επισκέπτες της να διακρίνουν τις διαφορές ανάμεσα σε αυθεντικά και πλαστογραφημένα αντικείμενα, σε ένα ευρύτατο φάσμα που ξεκινάει από αρχαία έργα τέχνης και φτάνει έως τις «μαϊμούδες» επώνυμων ρούχων και αξεσουάρ. Επισκέπτες όλων των ηλικιών καλούνται να ξεχωρίσουν ποια από τα εκθέματα (ανάμεσά τους αγάλματα, ειδώλια και ανάγλυφα από την αρχαία Αίγυπτο και την Ελλάδα, προκολομβιανά κεραμικά, κινέζικες πορσελάνες και σύγχρονα καταναλωτικά προϊόντα) είναι αυθεντικά και ποια είναι έξυπνες απομιμήσεις. Δίνονται επίσης χρήσιμες πληροφορίες για το πειρατικό λογισμικό, ενώ υπάρχει και τμήμα της έκθεσης αφιερωμένο στα πλαστογραφημένα νομίσματα, διοργανωμένο από την Τράπεζα του Καναδά. Εως τις 4 Απριλίου.
Γκόγια και μοντέρνοι
Η έκθεση «Ο Γκόγια και ο μοντέρνος κόσμος» στο Παλάτσο Ρεάλε του Μιλάνου προσφέρει ένα πανόραμα του έργου του μεγάλου Ισπανού καλλιτέχνη (1746-1828), στο οποίο συνόψισε τον πολύπλοκο και αντιφατικό χαρακτήρα της εποχής του. Αυλικός ζωγράφος και οξύτατος κριτικός της αυλικής ζωής, κήρυκας της λογικής και ανιχνευτής του παράλογου, τρυφερός και αμείλικτος μαζί, ο Γκόγια (εδώ σε αυτοπροσωπογραφία του 1815) αναζήτησε την αλήθεια κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων και έγινε προπομπός των κατακτήσεων της νεότερης ζωγραφικής. Η έκθεση (έως 27 Ιουνίου) παρουσιάζει ένα σύνολο 70 έργων του (πίνακες, σχέδια, λιθογραφίες), καθώς και πάνω από εκατό έργα άλλων καλλιτεχνών (ανάμεσά τους οι Ντελακρουά, Νταβίντ, Κίρχνερ, Νόλντε, Κοκόσκα, Κλέε, Πικάσο, Σουτίν, Μιρό, Μπέικον), ιχνηλατώντας τη συγγένεια και τη συνέχεια μεταξύ του Γκόγια και των μεταγενέστερων.