Βιεννη
Εκθεση
Κunst Haus Wien
www. kunsthauswien.at
«Kontroversen: Justiz, Ethik und Fotografie». Από τότε που εφευρέθηκε, στα μέσα του 19ου αιώνα, η φωτογραφία έχει επανειλημμένως γίνει στόχος λογοκρισίας και εργαλείο χειραγώγησης. Φωτογραφίες έχουν καταστραφεί ή «ρετουσαριστεί», φωτογράφοι έχουν βρεθεί στο επίκεντρο διαμάχης και πολλοί έχουν οδηγηθεί στα δικαστήρια. Η δεοντολογία της φωτογραφίας είναι εδώ και πολύ καιρό αντικείμενο συζήτησης, η οποία γίνεται όλο και εντονότερη με τα νέα μέσα που προσφέρει η τεχνολογία. Η έκθεση «Αντιλογίες: Δικαιοσύνη, Δεοντολογία και Φωτογραφία» εστιάζεται σε έργα φημισμένων φωτογράφων, οι οποίοι κάποια στιγμή αντιμετώπισαν το δίλημμα ανάμεσα στην ελευθερία έκφρασης και στους ηθικούς φραγμούς, διαφορετικούς σε κάθε εποχή. Εκτίθενται μεταξύ άλλων έργα του Ανρί Καρτιέ Μπρεσόν, του Μαν Ρέι, του Ρόμπερτ Μάπλθορπ και του Ολιβιέρο Τοσκάνι (φωτ.), που οι φωτογραφίες του για τις διαφημιστικές αφίσες της Μπένετον -ανάμεσά τους ο ετοιμοθάνατος από έιτζ και η καθολική μοναχή που ασπάζεται έναν ιερέα- είχαν προκαλέσει σκάνδαλο. Εως τις 20 Ιουνίου.
Λιβερπουλ
Εκθεση
Τate Liverpool
www.tate.co.uk/liverpool
«Picasso: Peace & Freedom». Ο πολιτικός Πικάσο πρωταγωνιστεί στην έκθεση της Τέιτ Λίβερπουλ, με εκθέματα που αναδεικνύουν την πολιτική συνιστώσα στη ζωή και στο έργο της εμβληματικής καλλιτεχνικής μορφής του 20ού αιώνα. «Η ζωγραφική δεν είναι για να διακοσμούμε σπίτια. Είναι αμυντικό και επιθετικό όπλο ενάντια στον εχθρό», είχε γράψει το 1943. Η πολιτική διάσταση ήταν συνυφασμένη άρρηκτα μέσα στην εικόνα που έχει κατά κόρον προβληθεί για τον Πικάσο ως εκρηκτική καλλιτεχνική ιδιοφυΐα και ερωτικά αχόρταγο Πρίαπο. Μαχητικός ειρηνιστής και αντιφασίστας, στρατευμένος στην κομμουνιστική αριστερά ώς το τέλος της ζωής του, ο Πικάσο έχει εκφράσει με μεγάλη ένταση το πολιτικό πάθος του στα έργα του, από την περίφημη «Guernica» το 1937 μέχρι τη «Σφαγή της Κορέας» και τα περιστέρια της ειρήνης που σχεδίαζε στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Η έκθεση παρουσιάζει πάνω από 150 έργα του -πίνακες, γλυπτά, σχέδια, χαρακτικά- μαζί με ντοκουμέντα -κείμενα, φωτογραφίες, επιστολές κ.λπ.- από την πολιτική διαδρομή του.
Λονδινο
Θεατρο
Οpen Air Theatre, Regent’s Park
www.openairtheatre.org
«The Crucible». Γνωστό σε μας ως «Οι μάγισσες του Σάλεμ», το έργο του Αρθουρ Μίλερ, με θέμα τις δίκες μαγισσών στη Μασαχουσέτη του 17ου αιώνα, διατηρεί τη δύναμή του ως πολιτική αλληγορία. Οταν γράφηκε, το 1953, φαινόταν να στοχεύει την αντικομμουνιστική υστερία της μακαρθικής Αμερικής, ενώ σήμερα βρίσκει απόηχο στον «πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας». Η παράσταση στο ανοιχτό θέατρο του Ρίτζενς Παρκ, όπου συνήθως φιλοξενούνται σαιξπηρικές κωμωδίες και μιούζικαλ,, βρήκε ένα περιβάλλον που ταιριάζει ιδιαίτερα στην ιστορική αναδρομή που κάνει το έργο. Ο σκηνοθέτης Τίμοθι Σάντερ επιχείρησε να δώσει στο έργο μια ατμόσφαιρα αρχαίας τραγωδίας, χρησιμοποιώντας το στοιχείο του «χορού» που σχολιάζει τα δρώμενα. Οι κριτικές είναι πολύ ευνοϊκές για τους ηθοποιούς, ανάμεσά τους ο Πάτρικ Ο’ Κέιν, η Εμμα Κάνιφ και ο Ολιβερ Φορντ Ντέιβις. Εως τις 19 Ιουνίου.
Παρισι
Εκθεση
Cite de l’ architecture et du petrimoine
www.citechaillot.fr
«La Ville dessinee. Archi et BD». Στον κόσμο των κόμικς, η πόλη είναι μια μεγάλη πρωταγωνίστρια. Από τις αρχές του 20ού αιώνα οι δημιουργοί της αποκαλούμενης 9ης τέχνης εξερευνούν το αστικό τοπίο και τον δυναμικό σύγχρονο κόσμο που συμβολίζει, με τις αρχιτεκτονικές, ιστορικές και πολιτικές διαστάσεις του. Η έκθεση αναδεικνύει τις αναπαραστάσεις της πόλης στα κόμικς, μέσα από έργα μιας πλειάδας παλαιών και νεότερων δημιουργών, από τον Ουίνσορ Μακέι (εδώ μια σελίδα από τον «Little Nemo», 1907) και τον Φρανκ Κινγκ μέχρι τον Ενκί Μπιλάλ και τον Moebius. Ιχνηλατεί επίσης τον διάλογο ανάμεσα στους αρχιτέκτονες και τους «κομίστες», παρουσιάζοντας μακέτες, προσχέδια, φωτογραφίες κτιρίων, πολεοδομικές «ουτοπίες» σχεδιασμένες από γνωστούς αρχιτέκτονες, που δείχνουν αυτή την αμοιβαιότητα της έμπνευσης. Θεματικά επικεντρώνεται σε τρεις μεγαλουπόλεις -Νέα Υόρκη, Παρίσι, Τόκιο- χωρίς να λείπουν αναφορές σε άλλες περιοχές του κόσμου, ενώ αναδεικνύει επίσης τον διάλογο ανάμεσα σε δημιουργούς που ανήκουν σε διαφορετικές γενιές. Εως τις 28 Νοεμβρίου.
Θεατρο
Βouffes du Nord
www.bouffesdunord.com
«Tempete!». Βασισμένη σε διασκευή από τον Ζαν Κλοντ Καριέρ της «Τρικυμίας», του τελευταίου έργου του Σαίξπηρ, η παράσταση μεταφέρει τους σαιξπηρικούς ήρωες στη σύγχρονη εποχή. Ο Πρόσπερο είναι ένας Ναπολιτάνος «βασιλιάς της πίτσας», που τον έχει εκθρονίσει ο φίλος και αντίπαλός του Αριελ, ενώ ανάμεσά τους ταλαντεύεται η όμορφη Μιράντα. Σκηνοθετημένο από την Ιρίνα Μπρουκ, το έργο έχει κερδίσει θερμά εγκώμια από την κριτική, που τονίζει ότι ενώ διατηρεί ακέραια τα κωμικά στοιχεία της σαιξπηρικής «Τρικυμίας», πετυχαίνει παράλληλα να δώσει στο έργο μεγαλύτερο συναισθηματικό βάθος, χρησιμοποιώντας δεξιοτεχνικά μουσικές και χειρονομίες της ιταλικής όπερας. Στο πολυεθνικό καστ της παράστασης συμμετέχουν ο Ρενάτο Τζουλιάνι (Πρόσπερο), ο Σκοτ Κέλερ (Αριελ), η Ισμαχάν Γιακίνι (Μιράντα), ο Χόβναταν Αβεντικιάν (Κάλιμπαν) και ο Μπαρτολομέι Σοροζίνσκι (Φερδινάνδος). Εως τις 19 Ιουνίου.
Ρωμη
Εκθεση
Ρalazzo delle Esposizioni
www. palaexpo.it
«La natura de Giorgio de Chirico». Εμπνευστής και κυριότερος εκπρόσωπος της «μεταφυσικής ζωγραφικής», ο Τζόρτζιο ντε Κίρικο (1888-1978) έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάδυση του σουρεαλισμού, παρότι ο ίδιος ποτέ δεν εντάχθηκε στο κίνημα. Οι δεσμοί του με την Ελλάδα (γεννήθηκε στον Βόλο από Ιταλούς γονείς και σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών με δασκάλους τον Ροϊλό, τον Βολονάκη και τον Ιακωβίδη) αντανακλώνται έντονα στο έργο του, όπου κυριαρχούν αρχιτεκτονικές συνθέσεις, αγάλματα, ονειρικοί συνδυασμοί ετερόκλητων αντικειμένων που αποκόβονται από το σύνηθες περιβάλλον τους και αποκτούν αύρα μυστηρίου. Επηρεασμένος από τη φιλοσοφία του Νίτσε και του Σοπενχάουερ, αλλά κυρίως από τη δραματική εμπειρία του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, επιδίωξε να εκφράσει την αποξένωση του ανθρώπου από τα παραδοσιακά στηρίγματα της ύπαρξής του (εδώ ο πίνακας «Εκτωρ και Ανδρομάχη», 1917). Η έκθεση ανατρέχει στο σύνολο του έργου του, τόσο στην περίοδο που θεωρείται ότι έφτασε στο δημιουργικό του απόγειο, τη δεκαετία 1910-20, όσο και τη μετέπειτα διαδρομή του. Εως τις 11 Ιουλίου.
Γυναίκες φωτογράφοι
Η έκθεση «Pictures by Women: A History of Modern Photography», στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, παρουσιάζει μια ανθολογία έργων γυναικών φωτογράφων, προσφέροντας ένα ιστορικό της φωτογραφικής τέχνης από τον 19ο αιώνα μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Με βάση τη μεγάλη συλλογή του μουσείου, πλούσια και σε έργα γυναικών δημιουργών, η έκθεση περιλαμβάνει πάνω από 200 φωτογραφίες 120 καλλιτέχνιδων. Ακολουθεί χρονολογική σειρά και δίνει την ευκαιρία στον επισκέπτη να δει φημισμένες εικόνες, όσο και άγνωστα έργα με σημαντική ιστορική και καλλιτεχνική αξία. Ανάμεσα στις καλλιτέχνιδες που εκπροσωπούνται είναι η Ιλσε Μπινγκ (εδώ η «Αυτοπροσωπογραφία μέσα σε καθρέφτες», 1931), η Νταϊάν Αρμπους, η Τίνα Μοντότι, η Λιζέτ Μοντέλ, η Ιμοτζεν Κάνινγκαμ, η Ρινέκε Ντίστρα, η Σίντι Σέρμαν, η Φρίντα Κάλο, η Κίκι Σμιθ, η Εύα Εσε και η Ναν Γκόλντιν.