ΘΕΑΤΡΟ. Δεν υπήρξε τίποτα δραματικό στα λόγια τους, στις εκφράσεις τους, όταν προσπάθησαν να μου εξηγήσουν γιατί εγκατέλειψαν τις περιζήτητες πανεπιστημιακές σχολές τους για να σπουδάσουν θέατρο. Μου άρεσε αυτό, γιατί εκτίμησα ακόμη περισσότερο τη δύναμη της απόφασή τους. Ο 24χρονος Αργείος Δημήτρης Πασσάς το 2004 εισήχθη τρίτος με 19.835 μόρια στο τμήμα Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του ΕΜΠ. Ο 25χρονος Αθηναίος Δημήτρης Μοθωναίος, μια χρονιά νωρίτερα, συγκέντρωσε 18.285 μόρια, υπεραρκετά για τη Νομική Σχολή Αθηνών. Δύο από τις πιο ακριβοθώρητες, περιζήτητες σχολές των ελληνικών ΑΕΙ… Εξι χρόνια μετά, τους είδα να παίζουν μαζί στην παράσταση «Λεόντειος και Λένα» του Εθνικού Θεάτρου. Ο Πασσάς είναι απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού, ο Μοθωναίος εκείνης του Θεάτρου Τέχνης.
Πασσάς: «Περίμενα διαφορετική τη Νομική Σχολή. Περισσότερο οργανωμένη. Και όμως, δεν είχε πλαίσιο, ήταν χαοτική. Δεν μπορούσα να υπολογίσω καθόλου τι συνέβαινε εκεί. Στο δεύτερο έτος της σχολής μία συμμαθήτριά μου έδινε εξετάσεις σε μία σχολή θεάτρου. Μου άρεσε η ιδέα. Το προσπάθησα και πέρασα στο Θέατρο Τέχνης».
Μοθωναίος: «Γράφτηκα στη σχολή, πήρα την υποτροφία από το ΕΜΠ και έφυγα. Νιώθω ότι ήταν κάτι φυσικό να σπουδάσω στο θέατρο. Από το σχολείο ασχολούμουν. Μαγκάκι δεν ήμουν, όμως ποτέ. Λόγω της σχολικής θεατρικής ομάδας άρχισα να νιώθω τον εαυτό μου δυνατό σε ένα χώρο».
«Ξέρετε, υπάρχουν ταλέντα που δεν είναι μετρήσιμα στο υπάρχον σχολικό πλαίσιο. Εάν εσύ ο ίδιος πιστεύεις στην απόφασή σου, τότε οι όποιες αμφιβολίες ίσως να είναι «η άλλη σκέψη» που πρέπει πάντα να έχεις υπόψη. Και αυτή είναι βοηθητική στο να υλοποιήσεις την απόφασή σου» λέει ο Δημήτρης Πασσάς, δικαιολογώντας και τις όποιες ενστάσεις είχε οι οικογένειά του για τη φυγή από το ΕΜΠ.
«Γενικά, έμπαινα κάπου συνήθως χωρίς να ξέρω τον λόγο. Και μετά έφευγα. Ομως στο θέατρο έμεινα. Πιστεύω πια ότι όταν έχεις μία ιδέα, μία επιθυμία πρέπει να την κάνεις. Δεν πρέπει να μιλάς γι’ αυτή, διότι τότε μόνο θα μιλάς», ανέφερε σε ένα άλλο σημείο της συζήτησης ο Δημήτρης Μοθωναίος.
Η συνάντηση με τους δύο νέους ηθοποιούς έγινε ενώ ετοίμαζαν τα θερινά σχέδιά τους. Ο Πασσάς θα συμμετάσχει στον Χορό της «Λυσιστράτης» του Εθνικού Θεάτρου, ο Μοθωναίος θα δει την παράσταση… καθ’ οδόν προς τις διακοπές του.
Μιλώ με τα δύο παιδιά και σκέφτομαι την ανασφάλεια που μπορεί να έχει ένας νέος εν μέσω οικονομικής κρίσης. «Το να ψάχνεσαι για δουλειά κάθε τόσο, έχει ένα στοιχείο τυχοδιωκτισμού. Αυτό το ξεβόλεμα, όμως, σου κάνει καλό. Δεν είναι το μείζον μια «ασφαλής» δουλειά. Εάν έχεις κάτι να πεις, πρέπει να το κάνεις δυναμικά, με τρόπο που να ξεχωρίζει. Ολοι έχουν ένα πτυχίο. Στην εποχή μας αυτό που μετρά είναι τι κάνεις με τις κλίσεις σου, πώς αποδίδεις, ποια ιδέα έχεις για να κάνεις ένα βήμα παρακάτω. Αλλιώς θα έχεις πρόβλημα με τον εαυτό σου», λέει ο Πασσάς. «Νομίζω ότι η κρίση θα είναι εξυγιαντική. Τις προηγούμενες δεκαετίες δεν υπήρξε ποτέ μια αστική τάξη, που να υποστηρίζει την πνευματικότητα. Η ευημερία δεν μπορεί να είναι μόνο υλική. Χρειάζεται στοχασμός…» προσθέτει ο άλλος Δημήτρης, προσφέροντας ένα ιδανικό κλείσιμο για τη συνάντησή μας.