Αν ρωτήσει κανείς οποιονδήποτε άνθρωπο της μόδας ή του Τύπου στην Αμερική, ποιος είναι ο ισχυρότερος άνθρωπος του χώρου, το όνομα που θα απαντήσει η συντριπτική πλειοψηφία είναι η Αννα Γουίντουρ. Η γεννημένη στη Βρετανία Γουίντουρ, διευθύντρια της αμερικανικής Vogue, θεωρείται ένα εμβληματικό πρόσωπο της μόδας και ειδικότερα του Τύπου της μόδας, καθώς με ένα της αρνητικό νεύμα μπορεί να καταστρέψει μια κολεξιόν ή με έναν θετικό λόγο να απογειώσει την καριέρα ενός νέου σχεδιαστή.
Στην Αμερική, αλλά και σε όλα τα κέντρα της μόδας, όπως το Παρίσι και το Μιλάνο, η Αννα Γουίντουρ αντιμετωπίζεται σαν ιερό τέρας. Με θαυμασμό και φόβο. Στα 61 της χρόνια δεν έχει κερδίσει απλώς μια περιζήτητη θέση, τη διεύθυνση ενός μεγάλου περιοδικού μόδας, αλλά έχει καταφέρει να κάνει τη θέση της ακόμη πιο σημαντική. Να είναι, μέσω αυτής της θέσης, ένας από τους σημαντικότερους παίκτες στον χώρο της μόδας, που κάθε σεζόν διαμορφώνει τάσεις και δίνει την κατεύθυνση για την κίνηση πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.
Η φιγούρα της Γουίντουρ, που μένει απαράλλακτη εδώ και πολλά χρόνια, με το άψογο καστανό φουσκωτό καρέ από το οποίο δεν περισσεύει ούτε τρίχα και τα μαύρα γυαλιά ηλίου που φοράει τις περισσότερες ώρες της ημέρας, ακόμη και στους εσωτερικούς χώρους, έχει εμπνεύσει δύο κινηματογραφικές ηρωίδες. Η διευθύντρια περιοδικού μόδας Μιράντα Πρίστλεϊ, την οποία ερμήνευσε η Μέριλ Στριπ σε έναν από τους πιο επιτυχημένους της κωμικούς ρόλους, στο «Ο διάβολος φοράει Prada», βασίζεται στην προσωπικότητα της Γουίντουρ. Αλλωστε, το βιβλίο βασίζεται στις εμπειρίες της συγγραφέως Λόρεν Βάισμπεργκερ, από το διάστημα που εργάστηκε στη Vogue.Η βασισμένη στη Γουίντουρ Μιράντα Πρίστλεϊ μπορεί να φαινόταν υπερβολική, με τις εξωφρενικές της απαιτήσεις και τη σκληρότητα προς τους υφισταμένους της, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι επρόκειτο και για μια κωμωδία, όπου η υπερβολή επικρατεί. Κωμική είναι ωστόσο και η δεύτερη κινηματογραφική αναφορά στη Γουίντουρ. Η σχεδιάστρια μόδας Εντνα Μοντ στο animation της Pixar «Οι απίθανοι», με τον στρογγυλό σκελετό των γυαλιών, το ίδιο ακριβώς χτένισμα και την απόλυτη άποψη για τα θέματα μόδας, αντιγράφει χωρίς αμφιβολία πολλά από τα στοιχεία της Γουίντουρ.
Η εικόνα της
Οι αναφορές αυτές είναι ίσως εκείνες που έκαναν τη διευθύντρια της αμερικανικής Vogue να δεχτεί να την ακολουθήσουν οι κάμερες του ντοκιμαντερίστα Ρ. Τζ. Κάτλερ στην ταινία «Τεύχος Σεπτεμβρίου», που προβάλλεται ήδη και στις ελληνικές αίθουσες. Πάνω απ’ όλα η Γουίντουρ είναι επαγγελματίας και δεν νοιάζεται πολύ αν η εικόνα που περνάει στον πολύ κόσμο για εκείνη από άλλες ταινίες ή σε κάθε άλλου είδους αναφορές, είναι της «δράκαινας» στον χώρο του γραφείου. Ομως θέλει να προβάλει την εικόνα της ως επαγγελματία. Οπως και ότι η αυστηρή της συμπεριφορά, που πολύ συχνά αποκαρδιώνει τους συνεργάτες της, έχει ως αποκλειστικό στόχο την επιτυχία του προϊόντος, του τεύχους, και όχι ένα παιχνίδι επιβολής.
Το «Τεύχος Σεπτεμβρίου» παρακολουθεί τον σχεδιασμό και το στήσιμο του τεύχους Σεπτεμβρίου του 2007 της Vogue. Το τεύχος Σεπτεμβρίου είναι το σημαντικότερο για τα μεγάλα περιοδικά μόδας, καθώς παρουσιάζει τις τάσεις του ερχόμενου χειμώνα. Το τεύχος του Σεπτεμβρίου του ’07 ήταν μια υπερπαραγωγή, με περισσότερες από 800 σελίδες και βάρος περίπου 2,5 κιλά. Η ταινία του Ρ. Τζ. Κάτλερ ακολουθεί την Γουίντουρ ενώ κινείται στους διαδρόμους της Vogue, με το ψυχρό της ύφος και το παγερό της χαμόγελο, δίνοντας οδηγίες, απορρίπτοντας ιδέες, κάνοντας τους πάντες να μιλούν για εκείνη, ταυτόχρονα με δισταγμό, θαυμασμό και φόβο.
Σε κάποια στιμή του ντοκιμαντέρ, ο Στέφανο Πιλάτι, σχεδιαστής του οίκου Ιβ Σεν Λοράν, παρουσιάζει στη Γουίντουρ τη νέα κολεξιόν, που δεν έχει φύγει από το γραφείο. «Μόνο μαύρα έχει;», ρωτάει εκείνη χωρίς καμία απόχρωση στη φωνή. Είναι γνωστή η αντιπάθειά της στο μαύρο. Την ίδια στιγμή ο Πιλάτι χάνοντας τα λόγια του προσπαθεί να την πείσει ότι τα υφάσματα δεν είναι απόλυτα μαύρα, αλλά μαύρα με τόνους άλλων χρωμάτων. Μάταια. Η απορριπτική ετυμηγορία για την κολεξιόν έχει ήδη ληφθεί. Σε άλλο σημείο της ταινίας, η στυλίστρια Γκρέις Κόντινγκτον, μια γυναίκα αφοσιωμένη στη μόδα, αρχικά ως μοντέλο και στυλίστρια έπειτα από ένα ατύχημα που την άφησε παραμορφωμένη, στήνει την ακριβή παραγωγή μιας φωτογράφισης που θεωρεί από τις καλύτερες δουλειές της. Η Γουίντουρ κόβει τις σελίδες σαν να κόβει την ετικέτα από ένα καινούργιο ρούχο, αφήνοντας την Κόντινγκτον πικραμένη και απογοητευμένη.
Το εξώφυλλο
Στην επιλογή για το εξώφυλλο, η ομάδα του περιοδικού καταλήγει στη Σιένα Μίλερ, την πανέμορφη Βρετανή ηθοποιό. Ακόμη και αυτή όμως δεν είναι αρκετή για τα αυστηρά στάνταρ της Vogue της Γουίντουρ και το πρόσωπο της Μίλερ δέχεται πολλές αλλαγές μέσω του Photoshop στα δόντια και τα μικρά σημάδια του δέρματος που κάνουν την ηθοποιό λιγότερο από τέλεια.
Ακόμη και στις οικογενειακές της στιγμές η Γουίντουρ δείχνει την ίδια αυστηρότητα. Η κόρη της δηλώνει ότι θέλει να σπουδάσει δικηγόρος και ότι δεν την ενδιαφέρει ο χώρος της μόδας και των περιοδικών. «Θα δούμε», απαντά απλώς η μητέρα της, με ένα αινιγματικό χαμόγελο που θυμίζει Σφίγγα. Είναι μερικές από τις στιγμές του ντοκιμαντέρ, που αποκαλύπτουν τον τρόπο δουλειάς της Γουίντουρ και τους λόγους που η φήμη της έχει φτάσει στο σημείο που βρίσκεται σήμερα.
Στην ουσία οι λόγοι είναι πολύ απλοί. Τα τελευταία 22 χρόνια διευθύνει την αμερικανική Vogue με ένα πολύ σαφές όραμα και στόχους, γνωρίζοντας τι θέλει και πώς να το καταφέρει και έχοντας επίγνωση των δυνατοτήτων της. Αν κοιτάξει κανείς στον χώρο του Τύπου είναι εύκολο να εντοπίσει δεκάδες διευθύντριες ή στελέχη των περιοδικών μόδας που αντιγράφουν τη συμπεριφορά της, πιστεύοντας ότι η πόζα και η ιδιοτροπία συμβαδίζουν με την αποτελεσματικότητα. Το «Τεύχος Σεπτεμβρίου» απλώς δείχνει ότι πίσω από την εικόνα κρύβονται η σκληρή δουλειά, η γνώση του αντικειμένου, το ρίσκο και η έμπνευση.