ΑΠΟΨΗ : Θετική δημοσιότητα και πολιτική ορθότητα

ΑΠΟΨΗ : Θετική δημοσιότητα και πολιτική ορθότητα

1' 35" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το 2000 στη Στοκχόλμη, είχα την τύχη να συναντήσω έναν από τους nominators της Ακαδημίας που κάνουν προτάσεις προς το «σώμα» για το βραβείο Νομπέλ. Μου εξομολογήθηκε τότε, ότι πρότεινε σταθερά δύο ονόματα: τον Κολομβιανό Αλβάρο Μούτις και τον Περουβιανό Μάριο Βάργκας Λιόσα. Φαντάζομαι πως σήμερα θα είναι ιδιαίτερα χαρούμενος, καθώς μια από τις προτάσεις του έγινε επιτέλους δεκτή. Οπως μου εξήγησε, για να στραφεί η προσοχή των εκλεκτόρων σε ένα όνομα θα πρέπει να συντρέχουν και άλλοι λόγοι, πλην της λογοτεχνικής αξίας του προταθέντος. Ποιοι είναι οι άλλοι λόγοι; τον ρώτησα. Περιορίστηκε σε δύο φράσεις: θετική δημοσιότητα – πολιτική ορθότητα. «Η δημοσιότητα είναι ένα τρομερό όπλο στα χέρια του βραβευμένου και πρέπει να προσέχουμε ποιους «οπλίζουμε», μου είπε. «Η δε πολιτική ορθότητα -όπως αυτή διαμορφώνεται κατά καιρούς- βαραίνει όσο κι ένα καλό βιβλίο. Μην ξεχνάτε, ο μεγάλος καλλιτέχνης υπηρετεί την ανθρωπότητα». Ετσι, κανένας δημιουργός, στρατευμένος σε μια ακραία ιδεολογία, αντισημίτης ή ρατσιστής, δεν βραβεύτηκε ποτέ από την Ακαδημία και φυσικά από χώρες με ολοκληρωτικό καθεστώς σχεδόν πάντα το βραβείο απέσπασε ένας αντιφρονών.

Από το 1944 έως και το 1968, κανένας λογοτέχνης από χώρα του Αξονα και των συμμάχων του στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν κέρδισε το Νομπέλ (εξαίρεση ο Ιταλός Σ. Κουαζίμοντο το 1959) Τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, οι ηττημένοι και «ύποπτοι» κεντροευρωπαίοι αγνοήθηκαν σκανδαλωδώς. Θυμηθείτε, έξι βραβεία μετρά η Γερμανία από το 1901 έως το 1930 και μετά μεσολαβεί ένα κενό σαράντα ετών έως το Νομπέλ του Χ. Μπελ το 1972. Αλλά και στην Ελλάδα η πολιτική ορθότητα των προταθέντων έπαιξε τον ρόλο της. Γνωστό είναι πως και ο Α. Σικελιανός και ο Ν. Καζαντζάκης, όταν προτάθηκαν το 1950 από τον Σουηδό ακαδημαϊκό Γκούλμπεργκ, κατηγορήθηκαν ως «συνοδοιπόροι των κομμουνιστών» και η Σουηδική Ακαδημία, ένα χρόνο μετά τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου, δεν τόλμησε να τους χαρίσει την πολυπόθητη διάκριση. Προτίμησε τον Μπέρτραντ Ράσελ που δεν ήταν καν λογοτέχνης!

* Ο Νίκος Δαββέτας είναι συγγραφέας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή