Στην προτεσταντικών καταβολών Δυτική Ευρώπη και στις ΗΠΑ αν και ο ευυπόληπτος πολίτης είναι εκείνος που βγάζει (πολύ) χρήμα, η εργασία εξακολουθεί να προσδίδει κύρος στον άνθρωπο. Στις υπόλοιπες χώρες όπου ο βιοπορισμός ήταν κάποτε συνώνυμο μιας κάποιας δημιουργίας και όχι της παραγωγής, η μετατροπή του σύγχρονου πολιτισμού σε μαζικό καταναλωτικό επέφερε ολέθριο πλήγμα στην εργασία.
Η αποϊεροποίηση του κόσμου στην μια περίπτωση απογύμνωσε την εργασία και στην άλλη το χρήμα από κάθε ηθικό βάρος. Ενα από τα απτά αποτελέσματα, τουλάχιστον στην Ελλάδα είναι η αλματώδης αύξηση της διαφθοράς και του τζόγου. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο ότι τα μόνα καταστήματα που όχι απλώς επιβιώνουν, αλλά πολλαπλασιάζονται είναι οι καφετέριες και τα προποτζίδικα.
Περνώντας πρωί-βράδυ έξω από το προποτζίδικο, στη γωνία του σπιτιού μου, έχω την αίσθηση ότι παρακολουθώ σκηνές μιας αέναης μυσταγωγίας. Τα μάτια των θαμώνων μονίμως καρφωμένα είτε σε μια οθόνη ανοιχτή που παίζει διαρκώς μπάλα, είτε σε μια άλλη γεμάτη αριθμούς που κληρώνει κάθε τρίλεπτο, μοιάζουν να περιμένουν πετρωμένοι ένα θαύμα. Το πλήθος των αφισών στους δρόμους που διαφημίζουν εδώ και μήνες το ηλεκτρονικό στοίχημα ή το διαδικτυακό καζίνο προσφέροντας ουκ ολίγα χρήματα για το πρώτο ποντάρισμα, σηματοδότησαν το πέρασμα της μυσταγωγίας στον άυλο χώρο της εικονικής πραγματικότητας. Το ίδιο όμως, σύμφωνα με δημοσιεύματα της «Figaro» έγινε και στη Γαλλία. Από τον Ιανουάριο του 2010 μέχρι τα τέλη Αυγούστου οι επενδυτές τυχερών παιγνίων στο Διαδίκτυο διέθεσαν 104 εκατ. ευρώ στη διαφήμιση. Ωστόσο, τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα. Το Διαδίκτυο δεν εξελίχθηκε σε Ελντοράντο του τζόγου όπως ήλπιζαν οι επαγγελματίες του χώρου. «Οι Γάλλοι είναι μετριοπαθείς παίκτες», ομολόγησε πτοημένος ο επικεφαλής της γαλλικής ομοσπονδίας παιγνίων.
Ομως σε μας η αντίληψη της εργασίας ως αναγκαίο μεγάλο κακό, το όνειρο της μόνιμης ραστώνης προκαλεί διαφορετικές αντιδράσεις. Οι Ελληνες πώς να τα πάνε άραγε με τον διαδικτυακό τζόγο εν μέσω κρίσης;