Βράζει το καζάνι στον θεατρικό χώρο. Επιστολές ανακυκλώνονται, οι αντιδράσεις φτάνουν με διάφορους τρόπους στο υπουργείο Πολιτισμού – Τουρισμού, ενώ συντονισμένες ενέργειες ετοιμάζονται μετά την ανακοίνωση του Σπύρου Ευαγγελάτου για το κλείσιμο του «Αμφιθεάτρου». Οι περισσότεροι θεωρούν βέβαιο ότι δεν θα δοθούν επιχορηγήσεις για την τρέχουσα περίοδο, ενώ κανείς δεν επιβεβαιώνει τις υποψίες τους αλλά ούτε και τους ενημερώνει για το πότε θα εξοφληθούν τα παλιά χρέη.
Το ΥΠΠΟΤ τηρεί σιγήν ιχθύος ενώ μπορεί να απαντήσει σε ερωτήματα: Τι περιλαμβάνουν οι προτάσεις που παραδίδει αυτές τις ημέρες η τριμελής επιτροπή στον υπουργό Πολιτισμού; Πώς θα λειτουργήσει το μητρώο; Πώς θα αντιμετωπίσει τον ξεπεσμό των περισσοτέρων ΔΗΠΕΘΕ.
Ο αποκλεισμός από τις επιχορηγήσεις ή από το πρόγραμμα ενός φεστιβάλ δεν είναι επιχείρημα. Είναι όμως επιχείρημα να απαιτείς να σε ενημερώνουν. Να μη σου κρύβονται στο τηλέφωνο, να μην δηλώνουν αναρμόδιοι οι αρμόδιοι. Να μιλήσουν ανοιχτά σε όσους χρεώθηκαν στις τράπεζες, όσους πνίγονται από τα δάνεια. Να δουν οι άνθρωποι πώς θα πορευτούν για να μην αρχίσουν να σφάζονται μεταξύ τους. Η μυστικοπάθεια πυροδοτεί ακόμη περισσότερο το εκρηκτικό κλίμα. Δημιουργεί ανασφάλειες, νέους φόβους και εντάσεις.
Ομως, το υπουργείο είναι ανήμπορο να μιλήσει γι’ αυτή τη μεταβατική περίοδο που άρχισε στο επιχορηγούμενο θέατρο, αλλά και για τις παλιές αντιλήψεις και νοοτροπίες οι οποίες αναγκαστικά πρέπει να ξεριζωθούν. Οι διεργασίες που κάνει εκ του αποτελέσματος θα κριθούν, όπως οι συζητήσεις πάνω στο πώς θα δρομολογηθούν από δω και πέρα οι επιχορηγήσεις. Ο κουμπαράς του ωστόσο είναι άδειος. Αυτό πρέπει πρώτα απ’ όλα να παραδεχτεί.
Από την άλλη, είναι δυνατόν να σταματήσει η παραγωγή πολιτισμού; Και πώς να διαμαρτυρηθείς ότι το κράτος δεν επιχορηγεί την τέχνη όταν βλέπεις συνταξιούχους να ποδοπατούν την αξιοπρέπειά τους ψάχνοντας στους κάδους των λαϊκών αγορών;
Καιρός λοιπόν για ιδέες και συνέργειες. Για λύσεις και ευρηματικότητα. Θέατρα, ορχήστρες, κινηματογράφος, μουσεία… Κάποιοι απ’ αυτούς έδειξαν ότι τα καταφέρνουν με λίγα. Ας αφήσουμε λοιπόν τα ακριβά. Κυρίως τη νοοτροπία «πέσε πίτα να σε φάω».