Αμβουργο
Εκθεση
Μuseum fur Kunst und Gewerbe
www. kunstmeile-hamburg. de
«Η φαντασία στην εξουσία – Καλλιτέχνες, πόστερ και πολιτική». Ο ζωγράφος Πιερ Σουλάζ ήταν εκείνος που πρόσφερε στους εξεγερμένους του Μάη του ’68 στο Παρίσι το περίφημο σύνθημα «Η φαντασία στην εξουσία». Η έκθεση στο Αμβούργο κάνει μια μεγάλη αναδρομή στη σύνδεση των εικαστικών τεχνών με τα πολιτικά και κοινωνικά κινήματα, από τις αρχές του 20ού αιώνα έως τις μέρες μας. Παρουσιάζοντας πάνω από 180 έργα με τις υπογραφές 90 γνωστών καλλιτεχνών, η έκθεση καταφέρνει να ιχνηλατήσει τόσο την ιστορία της τέχνης όσο και την ιστορία των αγώνων για ειρήνη, ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη. Φέρνει, επίσης, στο προσκήνιο την ένταση ανάμεσα στην καλλιτεχνική ελευθερία και την πολιτική «στράτευση», ένα δίπολο που ξεπεράστηκε δημιουργικά από πλήθος καλλιτεχνών. Στο εντυπωσιακής ποικιλίας σύνολο των έργων που εκτίθενται, ο επισκέπτης μπορεί να δει πόστερ με την υπογραφή καλλιτεχνών όπως ο Μιρό και ο Πικάσο, ο Γιόζεφ Μπόις και ο Ράουσενμπεργκ, ο Κιθ Χάρινγκ και η Τζένι Χόλζερ, η Γιόκο Ονο και οι Guerilla Girls. Εως τις 2 Ιουνίου.
Βασιλεια
Εκθεση
Μusee Tinguely
www. tinguely. ch
«Arman». Ο Γαλλοαμερικανός καλλιτέχνης Αρμάν Πιέρ Φερναντέζ, γνωστότερος ως Αρμάν (1928 – 2005), συμμετείχε στο κίνημα του Νέου Ρεαλισμού και πέρασε από την αφαίρεση σε μια προκλητική τεχνική βασισμένη στη χρήση αντικειμένων -ρολόγια, μάσκες αερίου, κομμάτια σπασμένων μουσικών οργάνων, σκουπίδια- που τα συσσώρευε («Assumulations»), τα έκαιγε («Combustions») τα κατέστρεφε («Tantrums») ή τα μουμιοποιούσε μέσα σε διαφανή πολυμερή («Poubelles»). Η αναδρομική έκθεση στη Βασιλεία περιλαμβάνει περίπου 80 έργα του, καθώς και φιλμ από «περφόρμανς καταστροφής» και πίνακες της τελευταίας περιόδου, που τους χρωμάτιζε πιέζοντας σωληνάρια με χρώμα κατ’ ευθείαν πάνω στον καμβά. Εως τις 15 Μαΐου.
Λονδινο
Θεατρο
Υoung Vic
www. youngvic. org
«I am the wind». Ο Πατρίς Σερό, ο διάσημος Γάλλος σκηνοθέτης θεάτρου, όπερας και κινηματογράφου (έχει σκηνοθετήσει, μεταξύ άλλων, όπερες του Βάγκνερ, του Γιάνατσεκ και του Μπεργκ, καθώς και τις ταινίες «Βασίλισσα Μαργκό», «Σαρκική εξάρτηση», «Ο αδελφός του», «Gabrielle», «Intimacy» κ. ά.) παρουσιάζει στη σκηνή του Γιανγκ Βικ το πρώτο έργο που σκηνοθέτησε στη Βρετανία. Είναι το έργο του Νορβηγού δραματουργού Γιον Φόσε «Είμαι ο άνεμος», με ήρωες δύο φίλους που ξανοίγονται στον ωκεανό μέσα σε μια μικρή βάρκα, αντιμετωπίζοντας τους κινδύνους, την ένταση και τις συγκρούσεις που προκαλεί η απεγνωσμένη πορεία στο άγνωστο. Τους ερμηνεύουν ο Τομ Μπρουκ και ο Τζακ Λάσκεϊ (φωτ.). Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε την Τρίτη και οι παραστάσεις θα διαρκέσουν έως τις 21 Μαΐου.
Εκθεση
Τate Modern
www. tate. org
«Miro». Η έκθεση κάνει μια αναδρομή στη μακρόχρονη δημιουργική πορεία του Καταλανού καλλιτέχνη, παρουσιάζοντας πάνω από 150 έργα του – πίνακες, γλυπτά, σχέδια, χαρακτικά. Κορυφαία φυσιογνωμία της νεωτερικής τέχνης και του σουρεαλιστικού κινήματος, ο Μιρό (1893 – 1983) χρησιμοποίησε τη γλώσσα των συμβόλων για να εκφράσει τα προσωπικά του οράματα. Η έκθεση περιλαμβάνει πολλά από τα πιο γνωστά έργα του, επισημαίνοντας πως, πίσω από τη γοητευτική αθωότητα των εικόνων του, υπάρχει μια βαθύτερη έγνοια για τον κόσμο και την ανθρώπινη μοίρα. Αναδεικνύει επίσης τον Μιρό ως πολιτικά συνειδητό καλλιτέχνη, ιδιαίτερα σε έργα όπου εκφράζει την αλληλεγγύη του στους Δημοκρατικούς στη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου ή την ανησυχία και τη θλίψη του για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εως τις 11 Σεπτεμβρίου.
Μαδριτη
Εκθεση
Μuseo Reina Sofia
www. museoreinasofia. es
«El movimiento de la fotografia obrera, 1926 – 1939». Τον Μάρτιο του 1926, το γερμανικό περιοδικό ΑΙΖ (Εικονογραφημένη Εφημερίδα των Εργατών) δημοσίευσε μια έκκληση στους αναγνώστες του να στείλουν φωτογραφίες από την καθημερινή ζωή των προλεταρίων στους χώρους δουλειάς, αναψυχής, καθώς και στις πολιτικές εκδηλώσεις τους. Τη χρονολογία αυτή παίρνει ως αφετηρία η έκθεση, για να παρακολουθήσει την ανάπτυξη ενός μεγάλου φωτογραφικού κινήματος που συνδέθηκε με τα κομμουνιστικά, αναρχικά και σοσιαλιστικά κινήματα της εποχής, με στόχο να δώσει στους εργάτες μια εικόνα του εαυτού τους μακριά από τη συμβατική αστική αισθητική. Παρουσιάζοντας εκατοντάδες φωτογραφίες και έντυπα, η έκθεση καλύπτει το πεδίο του ρεπορτάζ, της φωτογραφίας με καλλιτεχνικές φιλοδοξίες όσο και της καθαρά προπαγανδιστικής φωτογραφίας, είδη που συχνά επικαλύπτονται, ενώ διερευνά επίσης τον ρόλο της φωτογραφίας στον «κινηματικό» Τύπο. Περνάει από πολλές χώρες -Γερμανία, Σοβιετική Ενωση, Ουγγαρία, Γαλλία, Ισπανία, ΗΠΑ, Μεξικό κ. ά. – παρουσιάζοντας έργα μιας πλειάδας φωτογράφων, ανάμεσά τους ο Ρόμπερτ Κάπα, η Τίνα Μοντότι, ο Βάλτερ Ρόιτερ, ο Γιόρις Ιβενς, ο Μιχαήλ Κολτσόφ. Εως τις 26 Αυγούστου.
Μιλανο
Οπερα
La Scala
www. teatroallascala. org
«Turandot». Η πρεμιέρα της όπερας αυτής του Πουτσίνι, που ο συνθέτης την άφησε ανολοκλήρωτη, δόθηκε στη Σκάλα του Μιλάνου το 1926, χωρίς τη συμπληρωματική προσθήκη που έγραψε αργότερα ο Φράνκο Αλφάνο. Τώρα η «Τουραντότ» επιστρέφει στη Σκάλα στην ολοκληρωμένη διασκευή της, σε σκηνοθεσία του Τζόρτζιο Μπαρμπέριο Κορσέτι. Τον Απρίλιο, διευθυντής της ορχήστρας ήταν ο Βαλέρι Γκεργκίεφ, ενώ από τις αρχές Μαΐου στο πόντιουμ βρίσκεται ο Ντανιέλε Καλεγκάρι. Στον ρόλο της Τουραντότ εναλλάσσονται η Ουκρανή σοπράνο Μαρία Γκουλέγκινα και η Αμερικανίδα Λιζ Λίντστρομ. Εως τις 13 Μαΐου.
Παρισι
Θεατρο
Τheatre du Rond-Point
www. theatredurondpoint. fr
«Semianyki (La famille)». Ο περίφημος θίασος κλόουν και μίμων Λισεντέι, από την Αγία Πετρούπολη, αφηγείται τις περιπέτειες μιας παλαβής οικογένειας που προσπαθεί να επιβιώσει στις εξίσου παράλογες συνθήκες της σύγχρονης Ρωσίας. Τα μέλη του θιάσου (που έχουν δώσει παραστάσεις και στην Αθήνα) προσφέρουν μια ξεκαρδιστική αλλά και συγκινητική παράσταση, αναμειγνύοντας την κομέντια ντελ άρτε, το μπουρλέσκ και την τέχνη της παντομίμας με τη μεγάλη παράδοση των κλόουν του ρωσικού τσίρκου. Χορευτές, ακροβάτες, ταχυδακτυλουργοί και μουσικοί, εκτός από κωμικοί ηθοποιοί και κλόουν, οι Ρώσοι καλλιτέχνες επικοινωνούν χωρίς να προφέρουν λέξη με το κοινό όλων των χωρών όπου εμφανίζονται. Την παράσταση έχει σκηνοθετήσει και σκηνογραφήσει ο Μπορίς Πετρουσάνσκι, ενώ τα έξι μέλη της οικογένειας (τον αλκοολικό μπαμπά, την έγκυο μαμά, τον ονειροπαρμένο μεγάλο γιο, τις δύο μισότρελες κόρες που κάνουν συλλογή από κομμένα κεφάλια κούκλας και το μωρό που σέρνει τα ξεχαρβαλωμένα παιχνίδια του) υποδύονται ο Αλεξάντερ Γκουσάροφ, η Ολγα Ελισέγιεβα, η Μαρίνα Μακάεβα, η Γιούλια Σεργκέγεβα, ο Κασάν Ρίβκιν και η Ελενα Σάντκοβα. Εως τις 2 Ιουλίου.
Ο Χριστός του Ρέμπραντ
Η έκθεση «Rembrandt et la figure du Christ», στο παρισινό Μουσείο του Λούβρου, παρουσιάζει πίνακες, χαρακτικά και σχέδια του Ρέμπραντ με θέμα τον Χριστό, έργα μέσω των οποίων ο μεγάλος Ολλανδός ζωγράφος του 17ου αιώνα απομακρύνθηκε από τον παραδοσιακό τρόπο απεικόνισης του Ναζωραίου στη χριστιανική τέχνη, θέλοντας να αποδώσει την «ανθρώπινη» φυσιογνωμία του χωρίς το μυστικιστικό φως του μεγαλείου που τον περιέβαλλε σε έργα παλαιότερων, αλλά και συγχρόνων του καλλιτεχνών. Η συγκέντρωση αυτών των έργων, διασκορπισμένων σε ευρωπαϊκές και αμερικανικές συλλογές, είναι αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης έρευνας, χάρη στην οποία εντοπίστηκαν και παρουσιάζονται τώρα όλα μαζί, τρεις αιώνες μετά την έξοδό τους από το εργαστήρι του Ρέμπραντ. Μαζί με τα έργα του Ρέμπραντ, η έκθεση (έως τις 18/7) παρουσιάζει επίσης χαρακτικά προγενέστερων καλλιτεχνών, όπως ο Ντύρερ και ο Μαντένια.