Η μετανάστευση για την Τάνια Οστοϊτς από τη Σερβία είναι έργο ζωής. Παίρνει συνεντεύξεις από τους «παράνομους», διοργανώνει συζητήσεις σε διάφορες χώρες και μεταφέρει μέσω της τέχνης της το μεταναστευτικό ζήτημα. Το θέμα την αγγίζει καθώς, όπως λέει, έχει βιώσει διακρίσεις ως μετανάστρια. Για το έργο της «Sans Papiers» η Σέρβα δημιουργός μπήκε στους προσωρινούς καταυλισμούς του Βερολίνου και σε συνεργασία με φοιτητές της Νομικής και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις μίλησε με τους «παράνομους» λίγο πριν από την απέλασή τους. Ερευνα ή Τέχνη; «Και τα δύο», απαντάει η ίδια. «Είναι άνθρωποι «Χωρίς Χαρτιά», άρα χωρίς ταυτότητα και πολιτικά δικαιώματα. Κρατούνται στις φυλακές και αναγκάζονται να πληρώνουν 65 ευρώ την ημέρα για τη διαμονή και το φαγητό τους σαν να διαμένουν σε ξενοδοχείο. Η θλίψη που προκαλεί η σκέψη να βρίσκεσαι μακριά από το σπίτι, να ξέρεις ότι θα σε απελάσουν αλλά ταυτόχρονα να ξέρεις ότι θα επιστρέψεις πίσω, είναι γροθιά στο στομάχι».
Γκράφιτι με κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα από τις προσόψεις των πόλεων συλλέγει από κάθε χώρα ο Τούρκος Νασάν Τουρ για να δημιουργήσει επί τόπου το έργο του.
Το ίδιο έκανε και στη Θεσσαλονίκη. Από τον καμβά των ανώνυμων «ακτιβιστών», όπως τους αποκαλεί, «οι οποίοι αντιμετωπίζουν τους τοίχους ως βήμα προβολής των ιδεών τους», επέλεξε πολιτικά συνθήματα για να δημιουργήσει τη δική του «τοιχογραφία».
Τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των κοινωνικοπολιτικών γεγονότων διερευνά ο Νταν Μιχαλτιάνου από τη Ρουμανία μέσα από τα ηχητικά ντοκουμέντα και τις ραδιοτηλεοπτικές μεταδόσεις του ’89 κατά την εξέγερση και την πτώση του Τσαουσέσκου. Το έργο-βίντεο «Η επανάσταση στο μπουντουάρ», όπου ανακαλεί στη μνήμη τα γεγονότα του ’89 μέσα από την καθημερινότητά του, παραπέμπει στους εξεγερμένους λαούς της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.