Βανκούβερ
Εκθεση
Vancouver Art Gallery
www.vanartgallery.bc.ca
«The Colour of my Dreams. The Surrealist Revolution in Art». Το 1924, ο Αντρέ Μπρετόν υιοθέτησε τη λέξη «σουρεαλισμός», επινόηση του Γκιγιόμ Απολινέρ, για να προσδιορίσει ένα ριζοσπαστικό κίνημα συγγραφέων και καλλιτεχνών, οι οποίοι, αντλώντας από τον πλούτο του υποσυνείδητου, θέλησαν να εκφράσουν ένα «υπερ-ρεαλιστικό» όραμα του κόσμου. Κοινωνικά και καλλιτεχνικά απελευθερωτική, η επιθυμία να καταργηθούν τα σύνορα μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας μέσα από την τέχνη υπήρξε η κινητήρια δύναμη του σουρεαλιστικού κινήματος. Σ’ αυτήν εστιάζει η έκθεση, όπου παρουσιάζονται έργα 80 καλλιτεχνών, ανάμεσά τους οι Σαλβαδόρ Νταλί, Μαξ Ερνστ, Ρενέ Μαγκρίτ, Χουάν Μιρό, Αλμπέρτο Τζακομέτι, Μαν Ρέι, Ντοροθέα Τάνινγκ (εδώ ο πίνακάς της «Μικρή νυχτερινή μουσική») καθώς και η Λεονόρα Κάρινγκτον, η οποία πρόσφατα έφυγε από τη ζωή στα 94 χρόνια της. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 25 Σεπτεμβρίου.
Λονδινο
ΘΕατρο
Τricycle Theatre
www.tricycle.co.uk
«Tactical Questioning: Scenes from the Baha Mousa Inquiry». Τον Σεπτέμβριο του 2003, σ’ ένα ξενοδοχείο της Βασόρας, ο Μπάχα Μούζα και εννέα άλλοι Ιρακινοί συνελήφθησαν από Βρετανούς στρατιώτες ως ύποπτοι για ανατρεπτικές ενέργειες. Δύο μέρες αργότερα, ο Μπάχα Μούζα ήταν νεκρός – η ιατροδικαστική εξέταση έδειξε ότι είχε υποστεί ασφυξία ενώ στο σώμα του υπήρχαν δεκάδες τραύματα. Πέρασαν πέντε χρόνια ώσπου να αρχίσει η επίσημη έρευνα από το βρετανικό υπουργείο Αμυνας για ό,τι συνέβη στον Μούζα και στους άλλους κρατούμενους του βρετανικού στρατού. Την πολύμηνη αυτή ανάκριση «συμπύκνωσε» ο Ρίτσαρντ Νόρτον-Τέιλορ σε μια 90λεπτη παράσταση, δίνοντας συνέχεια στα βασισμένα σε ντοκουμέντα έργα με δικαστικό θέμα που παρουσιάζει το Tricycle Theatre (ανάμεσα στα πιο φημισμένα, το «Colour of Justice»). Στον πυρήνα του έργου υπάρχει το ερώτημα: ποιος φέρει την τελική ηθική ευθύνη για την εφαρμογή βασανιστηρίων; Οι μαρτυρίες οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η ευθύνη φτάνει πολύ ψηλά, πέρα από τους στρατιώτες-φυσικούς αυτουργούς, στους πολιτικούς που αποφάσισαν έναν πόλεμο αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Οι παραστάσεις συνεχίζονται έως τις 2 Ιουλίου.
Shakespeare’s Globe
www.shakespearesglobe.org
«Much Ado About Nothing». Ο Βενέδικτος αγαπάει τη Βεατρίκη και η Βεατρίκη τον Βενέδικτο· επειδή, όμως, αρνούνται να το παραδεχτούν, λογομαχώντας συνεχώς μεταξύ τους, τίποτα δεν φαίνεται ικανό να τους ενώσει. Μόνο οι μηχανορραφίες ενός εκδικητικού πρίγκιπα αναγκάζουν τον Βενέδικτο να αποδείξει την αγάπη του για τη Βεατρίκη – καλώντας σε μονομαχία τον Κλαύδιο, τον καλύτερό του φίλο. Ισορροπώντας αριστοτεχνικά ανάμεσα στην κωμωδία και στο δράμα, το «Πολύ κακό για το τίποτα» έχει πρωταγωνιστές το πιο αξιαγάπητο και πνευματώδες ζευγάρι που δημιούργησε ο Σαίξπηρ. Οπως γράφουν οι κριτικοί, στη νέα αυτή παραγωγή του έργου ο σκηνοθέτης Τζέρεμι Χέριν καταφέρνει να τονίσει τόσο τα κωμικά στοιχεία όσο και τις δραματικές εντάσεις, ενώ οι ηθοποιοί, με επικεφαλής τον Ντέιβιντ Τέναντ και την Κάθριν Τέιτ, ερμηνεύουν με εξαιρετική μαεστρία τους ρόλους τους. Οι παραστάσεις θα διαρκέσουν έως την 1η Οκτωβρίου.
Νεα Υορκη
Θεατρο
Μusic Box Theater
www.jerusalemonbroadway.com
«Jerusalem». Σε μια επαρχιακή κωμόπολη της Αγγλίας, ο Ρούστερ Μπάιρον, διαβόητο ρεμάλι της περιοχής, έχει βρει τον μπελά του. Η δημοτική αστυνομία τού επιδίδει ένταλμα έξωσης, ο μικρός γιος του, ο Μάρκι, τον παρακαλάει να πάνε στο πανηγύρι του Αγίου Γεωργίου και ένα τσούρμο φίλοι του τον κυνηγάνε για να τους προμηθεύσει ναρκωτικά και αλκοόλ. Η κωμωδία του Τζεζ Μπάτεργουορθ, με κεντρικό ήρωα έναν τύπο εμπνευσμένο από υπαρκτό πρόσωπο, παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο Λονδίνο και τώρα θριαμβεύει στο Μπροντγουέι. Τον Ρούστερ Μπάιρον υποδύεται εκπληκτικά ο Μαρκ Ράιλανς, ο οποίος κέρδισε βραβείο Τόνι για την ερμηνεία του αυτή. Εως τις 21 Αυγούστου.
Εκθεση
Whitney Museum of American Art
www.whitney.org
«Lyonel Feininger: At the Edge of the World». Γεννημένος στη Νέα Υόρκη, ο Λίονελ Φέινινγκερ (1871-1956) εγκαταστάθηκε στα 16 του χρόνια στη Γερμανία, όπου αργότερα αναδείχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του γερμανικού εξπρεσιονισμού και του Μπαουχάους. Στα τέλη της δεκαετίας του ’30, όταν η ναζιστική εκστρατεία εναντίον της μοντέρνας τέχνης τον ανάγκασε να επιστρέψει στη Νέα Υόρκη, ο συνδυασμός στα έργα του της αφαίρεσης με αναγνωρίσιμες φιγούρες τον έκανε δημοφιλή στις ΗΠΑ. Φημισμένος για τους πίνακές του με αρχιτεκτονικό θέμα και τις θαλασσογραφίες του, ο Φέινιγκερ ανέπτυξε και κάποιες πιο «εκκεντρικές» δημιουργικές δραστηριότητες, όπως τα πρωτοποριακά του κόμικ-στριπ στη Chicago Tribune και οι ξυλόγλυπτες μινιατούρες ανθρώπων και κτιρίων γνωστές ως «Η πόλη στην άκρη του κόσμου». Η αναδρομική έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ περιλαμβάνει έργα ζωγραφικής από το σύνολο της καλλιτεχνικής του διαδρομής, ενώ επίσης εστιάζει στα καρτούν, στις φωτογραφίες του και στα γλυπτά του. Εως τις 16 Οκτωβρίου.
Παρισι
ΚινηματογραφικΟ αφιΕρωμα
Cinematheque Francaise
www.cinematheque.fr
«Perles noires». Παράλληλα με το αφιέρωμα στα πενήντα χρόνια της Εβδομάδας Κριτικής του Φεστιβάλ Καννών, η Γαλλική Ταινιοθήκη φιλοξενεί στο καλοκαιρινό της πρόγραμμα τα «Μαύρα μαργαριτάρια», ένα αφιέρωμα στο φιλμ νουάρ. Δεν περιλαμβάνονται τα φημισμένα «διαμάντια» του είδους, όπως το «Γεράκι της Μάλτας», η «Ζούγκλα της ασφάλτου», «Kiss Me Deadly», «Out of the past», αλλά ταινίες που στην εποχή τους περιφρονήθηκαν από την κριτική ή χαρακτηρίστηκαν b-movies. Οι διοργανωτές συγκέντρωσαν ένα σύνολο 36 σχετικά λησμονημένων φιλμ των δεκαετιών του ’40 και του ’50, που ανάμεσά τους υπάρχουν πολλές αξιόλογες κινηματογραφικές δημιουργίες, μερικές με την υπογραφή διάσημων σκηνοθετών. Προβάλλονται, μεταξύ άλλων, το φιλμ του Τζόζεφ Λόουζι «Εγκλημα στους άσπρους βράχους» («The Prowler», 1951) και το «Παράνομο φορτίο» (1950) του Μάικλ Κέρτιζ, κινηματογραφική διασκευή της νουβέλας του Χεμινγουέι «To Have and Have Not». Οι προβολές συνεχίζονται έως τις 31 Ιουλίου.
Εκθεση
Μusee Maillol
www.museemaillol.com
«Miro Sculpteur». Στα νιάτα του ο Μιρό είχε δηλώσει πως επιθυμούσε τον «θάνατο της ζωγραφικής». Ευτυχώς, ο ιδιοφυής Καταλανός καλλιτέχνης (1893-1983) ποτέ δεν εγκατέλειψε τις δύο διαστάσεις και ζωγράφιζε σε όλη του τη ζωή. Παρέμεινε όμως ερωτευμένος με τη γλυπτική και δημιούργησε πάνω από πεντακόσια γλυπτά και τετρακόσια κεραμικά ανάμεσα στα 50 και τα 90 χρόνια του (εδώ η «Γυναίκα»). Μια ανθολογία από αυτά, γύρω στα 150 έργα (σουρεαλιστικά αντικείμενα, χρωματιστά αγάλματα, κεραμικά και ορειχάλκινα έργα), περιλαμβάνεται στην έκθεση του Μουσείου Μαγιόλ, που τα παρουσιάζει με ιδιαίτερα προσεγμένη σκηνογραφία και φωτισμό. Εως τις 31 Ιουλίου.
Καραβάτζο
Στη διάρκεια της σύντομης, πολυτάραχης ζωής του, ο Καραβάτζο (1573-1610) προκάλεσε ανατρεπτικές αλλαγές στην πορεία της Τέχνης, συνδυάζοντας έναν εξαιρετικά τολμηρό για την εποχή του ρεαλισμό με τη δραματική, θεατρική σχεδόν, ένταση στη χρήση του φωτός. «Ο πρώτος μοντέρνος καλλιτέχνης», όπως τον χαρακτήρισε ο τεχνοκριτικός Ρότζερ Φράι, πρότεινε έναν νέο τρόπο θέασης του κόσμου και η τέχνη του εξακολουθεί σήμερα να εντυπωσιάζει. Η έκθεση «Caravaggio and His Followers in Rome», στη National Gallery στην Οττάβα (έως 11/9), ιχνηλατεί την εξέλιξή του κατά την περίοδο που έζησε στη Ρώμη και την επιρροή που άσκησε σε καλλιτέχνες στην Ιταλία και όλη την Ευρώπη, παρουσιάζοντας 12 πίνακες του Καραβάτζο (εδώ «Οι χαρτοκλέφτες») και έργα 31 άλλων ζωγράφων, ανάμεσά τους ο Ρούμπενς, ο Βαλαντέν ντε Μπουλόν, ο Οράτσιο και η Αρτεμισία Τζεντιλέσκι, ο Τζουζέπε ντε Ριμπέρα.