ΑΠΩΛΕΙΑ. Η πορεία του Αμερικανού καλλιτέχνη Σάι Τουόμπλι (Cy Twombly), που την Τρίτη έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 83 χρόνων, δεν ήταν αυτονόητη. Η τέχνη του ωρίμασε παράλληλα με τον αμερικανικό εξπρεσιονισμό, τον μινιμαλισμό και ύστερα την ποπ αρτ. Αλλά ποτέ δεν εντάχθηκε σε κάποιο συγκεκριμένο πλαίσιο. Και η αλήθεια είναι πως στην αρχή και για δύο δεκαετίες περίπου, το έργο του στεκόταν ελαφρώς παρεξηγημένο στη σκιά των «μεγάλων» ονομάτων και κινημάτων της μεταπολεμικής Αμερικής. Το 1957 ο Τουόμπλι είχε ήδη μετακομίσει στη Ρώμη μόνιμα, αποφεύγοντας ένα περιβάλλον που προφανώς δεν τον χωρούσε. Μακριά από τη δημοσιότητα και μακριά από τους κριτικούς, ο Τουόμπλι συνέχιζε να δουλεύει στη Ρώμη, αντλώντας έμπνευση από την κλασική λογοτεχνία, τις αρχαιότητες και τα έντονα χρώματα της Μεσογείου: τρία στοιχεία που χαρακτηρίζουν ένα έργο που διατηρούσε έως το τέλος μια βαθιά σχέση με την ποίηση, είτε αυτή προερχόταν από τον Ομηρο είτε από τον Ρίλκε.
Το ’80, οι ίδιες «μουτζούρες» που είχαν κάποτε προσβάλει την αισθητική του μινιμαλιστή Ντόναλντ Τζαντ (είχε περιγράψει την έκθεση του Τουόμπλι στη Νέα Υόρκη το 1964 ως «φιάσκο») έφεραν τον Τουόμπλι ξανά στο προσκήνιο. Στα πρώιμα «γκραφίτι» του Τουόμπλι, άλλωστε, είχε στραφεί ο Μπασκιά ψάχνοντας για καθοδήγηση. Και παρ’ όλο που οι Αμερικανοί μπορεί να άργησαν να κατανοήσουν την τέχνη του συμπατριώτη τους, μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’80, η δουλειά του Τουόμπλι αποκτούσε τη σημασία που της άρμοζε: το ’89, ένα έργο του πουλήθηκε σε δημοπρασία έναντι 1 εκατ. δολ. Από το ’90 και μετά, η σημασία του έργου του ήταν αναμφισβήτητη και ο μεγάλος Τουόμπλι έζησε αρκετά για να βιώσει την αποδοχή και τον σεβασμό που αρκετοί του αρνούνταν για χρόνια.