Πλησιάζοντας στο λιμάνι της Σκοπέλου, που είναι και η πρωτεύουσα του νησιού, αντικρίσαμε μια γοητευτική εικόνα. Ομορφα παλιά σπίτια σκαρφαλωμένα ώς την κορυφή του λόφου, με στέγες από κόκκινα κεραμίδια ή πέτρινες πλάκες, ξύλινα παντζούρια βαμμένα σε ζωηρά χρώματα και λευκούς τοίχους. Σαν ζωγραφιά. Ομως υπήρχε κάτι πιο μαγικό σε αυτό το νησί που με αιχμαλώτισε από μακριά, καθώς πλησιάζαμε: το καταπράσινο δάσος του. «Μην μπεις στο λιμάνι, πάμε πρώτα να κάνουμε τον περίπλου του νησιού», είπα στον Φρόντι που σήμερα ήταν βάρδια στο τιμόνι του σκάφους μας. «Μου φαίνεται σαν μια πράσινη οπτασία!». «Ναι, το 80% του νησιού είναι σκεπασμένο με πεύκα που φτάνουν ώς εκεί που σκάει το κύμα και με τα κλαδιά τους δημιουργούν πράσινες ομπρέλες στις παραλίες! Το υπόλοιπο 20% είναι σκεπασμένο με ελαιώνες, αμπέλια που δίνουν ένα θαυμάσιο κόκκινο κρασί διάσημο από την αρχαιότητα (τον Πεπαρήθιο οίνο, Πεπάρηθος ήταν το αρχαίο όνομα του νησιού) αμυγδαλιές και πολλές δαμασκηνιές».
Παραλίες
Κι έτσι φέραμε βόλτα όλο το νησί με το σκάφος πλέοντας αργά, για να απολαύσουμε αυτή την ομορφιά, που όμοιά της δεν υπάρχει σε όλο το Αιγαίο. Ονειρεμένες παραλίες. Η Σκόπελος είναι προικισμένη με τις ωραιότερες ίσως παραλίες του Αιγαίου! Είναι ο συνδυασμός του ψιλού βότσαλου, των πεύκων που φτάνουν ώς εκεί που σκάει το κύμα και των κρυστάλλινων νερών με το σμαραγδένιο χρώμα, που κάνουν τις παραλίες του νησιού μαγικές. Ενα μέρος της μαγείας τους έχει δυστυχώς χαθεί τα τελευταία 15 χρόνια, από τότε που έκαναν την εμφάνισή τους οι ομπρέλες, οι ξαπλώστρες και τα beach bar, αλλά και τα νέα ξενοδοχειακά συγκροτήματα. Ομως υπάρχουν ακόμα πολλές παραλίες που έχουν μείνει ανέγγιχτες από την τουριστική ανάπτυξη. Επίσης, αν έρθετε την άνοιξη ή (ακόμα καλύτερα) το φθινόπωρο, πριν βουλιάξει το νησί από τους τουρίστες, θα αντικρίσετε έναν παράδεισο όπου κι αν πάτε.
Η πιο μεγάλη και εντυπωσιακή παραλία είναι η Μηλιά, όπου υπάρχει beach bar και ομπρέλες στην αρχή της, αλλά δεξιά και αριστερά θα βρείτε ήσυχες γωνιές. Ερχεται πολύς κόσμος εδώ και το πάρκινγκ πίσω από την παραλία συνήθως δεν επαρκεί, οπότε μπορεί να χρειαστεί να παρκάρετε μακριά και να περπατήσετε.
Η Καστάνη, λίγο πιο βόρεια, πνιγμένη στα πεύκα, έγινε διάσημη από την ταινία Mamma mia και από τότε μαζεύει πολύ κόσμο, αλλά τουλάχιστον αυτή δεν έχει ξαπλώστρες. Αν έχετε σκάφος, βόρεια από την Καστάνη υπάρχουν μερικές από τις ωραιότερες και πιο ερημικές παραλίες της δυτικής ακτής, ιδανικές για όσους θέλουν να αποφύγουν την πολυκοσμία. Πολύ όμορφο είναι και το νοτιότερο τμήμα της παραλίας στο Χόβολο. Πριν από τη Μηλιά βρίσκεται ο Πάνορμος, με μια πολύ μεγάλη βοτσαλένια παραλία και πίσω της μερικά από τα καλύτερα εστιατόρια και ταβέρνες του νησιού. Ανάμεσα στον Πάνορμο και τη Μηλιά υπάρχουν οι Αντρίνες, μια σειρά από μικρές βοτσαλένιες αγκαλιές, που κάποτε ήταν ερημικά καταφύγια για φυσιολάτρες και ερωτευμένους, αλλά τώρα εξυπηρετούν περισσότερο τους πελάτες των ξενοδοχείων που έχουν χτιστεί δίπλα τους. Η παραλία στον Στάφυλο είναι για τις οικογένειες και τον πολύ κόσμο, οργανωμένη με ομπρέλες κ. λπ. Πίσω από τον βράχο του ακρωτηρίου όμως κρύβεται η παραλία Βελανιό, που κάποτε ήταν μαγευτικά ερημική και άντρο των γυμνιστών, αλλά τώρα έφτασαν και εδώ οι ομπρέλες. Ευτυχώς το βόρειο τμήμα του Βελανιού, μετά τον βράχο, παραμένει ερημικό και όμορφο όπως το έφτιαξε η φύση, τελευταίο καταφύγιο των γυμνιστών στο νησί. Οι Σάρες είναι μια σειρά από μαγευτικές μικρές παραλίες χωρίς πρόσβαση από την ξηρά (πηγαίνετε με καΐκι από τη Χώρα, ή με το δικό σας σκάφος), με θαυμάσιο βότσαλο και κρυστάλλινα νερά. Στη βορειοανατολική γωνιά του νησιού, μακριά από την τουριστική κίνηση, θα βρείτε μερικές από τις πιο ήσυχες παραλίες -παρόλο που έχουν πρόσβαση από την ξηρά (δρόμος ή μονοπάτι) – αλλά είναι ένα μικρό ταξίδι για να έρθετε ώς εδώ.
Πεζοπορία
Η Σκόπελος έχει πολλά μονοπάτια. Μπορεί κανείς πεζοπορώντας να επισκεφθεί τα περισσότερα παλιά ξωκλήσια και μοναστήρια στη νοτιοανατολική γωνιά του νησιού, τις ερημικές παραλίες στη βορειοανατολική ακτή, να διασχίσει ελαιώνες και κτήματα, να φτάσει σε σημεία με υπέροχη θέα.
Η πιο ενδιαφέρουσα πεζοπορία είναι αυτή προς την ψηλότερη κορυφή του νησιού, το Δέλφι, απ’ όπου η θέα είναι μαγευτική. Το μονοπάτι ξεκινάει από το τέλος του δύσβατου χωματόδρομου στην περιοχή Αυγέρι και φυσικά είναι ανηφορικό, αφού πηγαίνει στην κορυφή. Αλλά η υψομετρική διαφορά που έχετε να καλύψετε είναι μικρή, αφού η αφετηρία σας είναι στα 600 υψόμετρο και η κορυφή στα 681. Ολη η πορεία είναι μέσα σε ένα μαγευτικό, πυκνό πευκόδασος, σε βατό μονοπάτι πυκνά σηματοδοτημένο με κούκους και κόκκινα σημάδια. Περίπου 150 μ. από την αφετηρία θα συναντήσετε το παρατηρητήριο των πυροσβεστών και μετά από 200 μ. περίπου θα βρεθείτε στην κορυφή του βουνού. Αν δεν θέλετε να επιστρέψετε από τον ίδιο δρόμο, μπορείτε να συνεχίσετε στο κατηφορικό μονοπάτι από την κορυφή προς τα βορειοδυτικά, μέχρι να συναντήσετε το μονοπάτι προς Τσαρπαλά Λάκκα όπου στρίβετε αριστερά (νοτιοανατολικά) και σε 600 μ. έχετε επιστρέψει στην αφετηρία σας.