Το βαρύ κλίμα που έχει επικρατήσει στην οικονομία και στις εργασιακές σχέσεις τα τελευταία δύο χρόνια, δεν έχει περάσει απαρατήρητο από τον κινηματογράφο, κυρίως τον αμερικανικό. Το χολιγουντιανό σινεμά συχνά κατηγορείται ως αφελές, «εμπορικό», χωρίς προβληματισμό. Και όμως, μόνο εκεί βλέπουμε να υπάρχουν γρήγορα αντανακλαστικά, σε ιστορίες που εμπνέονται από την πραγματικότητα, αλλά μεταφέρονται ως μυθοπλασία στη μεγάλη οθόνη. Μόνο μέσα στις τελευταίες εβδομάδες βγήκαν στις αίθουσες τρεις ταινίες με θέματα που εμπνέονται από την κρίση. Το «The Company Men» με τον Μπεν Αφλεκ και τον Τόμι Λι Τζόουνς αναφέρεται στην ανεργία των υψηλόβαθμων -και μεγαλύτερης ηλικίας- στελεχών, που ξαφνικά βρίσκονται εκτός της αγοράς εργασίας. Σε μορφή κομεντί, η «Περίπτωση Λάρι Κράουν» του Τομ Χανκς με πρωταγωνιστή τον ίδιο, παρουσιάζει το ίδιο θέμα από την άλλη πλευρά. Εκείνη των ανθρώπων με χαμηλή μόρφωση, που η έλλειψη σπουδών χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για την εύκολη απόλυσή τους. Οι «Φιλενάδες» έχουν για κεντρική ηρωίδα μια γυναίκα βουτηγμένη στα χρέη, που αναγκάστηκε να κλείσει τον φούρνο της. Και είναι κωμωδία.
Είναι πολλές ακόμη οι ταινίες με παρόμοια θέματα. Από το «Ραντεβού στον αέρα» με τον Τζορτζ Κλούνεϊ, ειδικό στις απολύσεις, μέχρι το «Everything Must Go», με τον Γουίλ Φέρελ απολυμένο και χωρισμένο, να βγάζει προς πώληση τα υπάρχοντά του στην αυλή του σπιτιού του, και το «Tower Heist», που πρόκειται να προβληθεί αργότερα, με τον Μπεν Αφλεκ και τον Εντι Μέρφι, θύματα «πυραμίδας», που σχεδιάζουν να εκδικηθούν τον υπαίτιο για την απώλεια των οικονομιών τους. Δεν έχει τόση σημασία το αποτέλεσμα. Μπορεί να είναι ανεπαρκές, επιφανειακό ή αφελές. Εχει όμως επαφή με το τώρα και παίρνει αφορμές από ό,τι συμβαίνει σήμερα στον κόσμο. Θα περίμενε κανείς ότι και στην Ελλάδα, με όλη την πρόσφατη κοινωνική αναστάτωση, θα υπήρχε έστω και η σκέψη για αντίστοιχες παραγωγές. Ομως, με εξαίρεση τα «45 τ.μ.» του Στράτου Τζίτζη, ο ελληνικός κινηματογράφος παραμένει κλεισμένος στο δικό του σύμπαν, όπου γεγονότα θεωρούνται για την επόμενη σεζόν το σίκουελ των «Ποντίων» με τη συμμετοχή του Παναγιώτη Ψωμιάδη και το «Λάρισα εμπιστευτικό», συνέχεια του άθλιου «I love Karditsa».