ΑΠΩΛΕΙΑ. Ενας από τους σημαντικότερους Γάλλους χορογράφους την περίοδο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο μεγάλος Ρολάν Πετί, ο οποίος έγινε γνωστός για την ανατροπή που έφερε στα «μπαλετικά ταμπού», άφησε την τελευταία του πνοή την Κυριακή στη Γενεύη σε ηλικία ογδόντα επτά ετών.
Ο θάνατος του Πετί ανακοινώθηκε από τη σύζυγό του, μπαλαρίνα Ζιζί Ζανμέρ, μοιραία γυναίκα της ζωής του και σύντροφός του επί σκηνής για χρόνια.
Κάποιοι κριτικοί τον χαρακτήρισαν ως έναν καλλιτέχνη αντιθέσεων που ήταν συγχρόνως «επιπόλαιος και σοβαρός, γεμάτος πάθος αλλά και κακία». Ο Ρολάν Πετί ήταν αυτά και πολλά, πολλά ακόμη.
Για ένα ευρύ κοινό
Οπως και ο Μορίς Μπεζάρ έθεσε ως σκοπό του να αγγίξει ένα ευρύ κοινό, κάτι που τον έκανε δημοφιλή στο Χόλιγουντ με έργα που έφερναν κοντά την τέχνη και τη διασκέδαση. Ποιος μπορεί να ξεχάσει χαρούμενες ταινίες όπως η «Χανς Κρίστιαν Αντερσεν» με τον Ντάνι Κέι. Ομως οι περισσότεροι γνωρίζουμε τον Ρολάν Πετί από τα δύο πρώτα του μπαλέτα με θέμα τον έρωτα και τον θάνατο, την «Κάρμεν» και το «Ο Νέος και ο Θάνατος» («Le Jeune Homme et la Mort»), έργα που τον καθιέρωσαν διεθνώς. Πολυσυζητημένη τότε η ερωτική σκηνή στην Κάρμεν με την Ζιζί Ζανμέρ ντυμένη με ένα κοντό φόρεμα και αγορίστικο κούρεμα να παρασύρει τον Ντον Χοσέ (Ρολάν Πετί) σ’ ένα ακροβατικό ντουέτο στο πάτωμα.
Σε άλλη ατμόσφαιρα στο «Ο Νέος και ο Θάνατος» ο χορογράφος συνεργάστηκε με τον Ζαν Κοκτώ, ο οποίος έγραψε το σενάριο και τον τότε σταρ του κλασικού χορού τον Ζαν Μπαμπιγέ που κάπνισε ένα αληθινό τσιγάρο στη σκηνή, καθισμένος σ’ ένα αληθινό κρεβάτι, κοίταξε το αληθινό ρολόι του και κλώτσησε τα έπιπλα του σκηνικού προτού συγκρουστεί βίαια με την κοπέλα του στο έργο…
Βιογραφικό
Ο Ρολάν Πετί γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1924 στην Villemomble κοντά στο Παρίσι. Ο πατέρας του είχε ένα εστιατόριο στην περιοχή Halles, ενώ η μητέρα του ίδρυσε την εταιρεία ρούχων και παπουτσιών χορού Repetto. Ο Πετί γράφτηκε στην ηλικία των εννέα ετών στην Οπερα του Παρισιού και έγινε μέλος του Μπαλέτου στα 16 του. Αντιδρώντας όμως στους καταπιεστικούς κανόνες της ομάδας ίδρυσε με την Irene Lidova τα Μπαλέτα των Ηλυσίων Πεδίων (Les Ballets des Champs-Elysees) και αργότερα το 1947 τη δική του ομάδα Les Ballets de Paris de Roland Petit. Μετά μια περίοδο εργασίας του στο Χόλιγουντ επέστρεψε ξανά στο Παρίσι και υπήρξε για ένα διάστημα καλλιτεχνικός διευθυντής του Μπαλέτου της Οπερας του Παρισιού και ύστερα μετακόμισε στη Μασσαλία όπου ανέλαβε υπεύθυνος των Μπαλέτων της Μασσαλίας έως το 1998 όταν αποχώρησε έπειτα από διαφωνία με τη διεύθυνση.