Κυριάκος Ντελόπουλος: «Ακης και Δωροθέα. Ενα μυθιστόρημα ευγενών αισθημάτων», Καστανιώτης, 2010
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ. «Αν έχεις να πεις κάτι, γράφεις, αν δεν έχεις να πεις κάτι, περιγράφεις. Κάποια στιγμή, λοιπόν, κι ενώ βρισκόμουν ήδη στη μέση ηλικία, αισθάνθηκα ότι είχα κάτι να πω, όντας ταυτόχρονα σίγουρος ότι ήξερα πώς να το πω». Αυτά ήταν κάποια από τα λίγα έτσι κι αλλιώς λόγια του Κυριάκου Ντελόπουλου κατά την παρουσίαση του τελευταίου προσώρας βιβλίου του, μέσα σε μια ατμόσφαιρα οικεία και ευχάριστη, δημιούργημα οπωσδήποτε και των δικών του παιγνιωδών παρεμβάσεων. Διατύπωσε έτσι με τρόπο απλό τη βασική συνθήκη για την ύπαρξη καθεαυτήν ενός λογοτεχνικού έργου με ευδιάκριτη προσωπικότητα, χαρακτηριστικό που αναμφισβήτητα διαθέτει και η «Τριλογία του Ακη», την οποία πλέον αποτελούν τα «O Ακης και οι άλλοι», «O Ακης στα όπλα» και μόλις πρόσφατα το «Ακης και Δωροθέα». Το τελευταίο αυτό (ο τίτλος παραπέμπει σαφέστατα, αλλά όχι αναγκαστικά εκ προθέσεως, στο αρχαίο ελληνικό ερωτικό μυθιστόρημα και τις βυζαντινές απομιμήσεις του) εστιάζει στα πρώτα εφηβικά χρόνια του μικρού ήρωα, μυθοπλασμένου από ποικίλα, πεποιημένα και μη, βιωματικά στοιχεία του συγγραφέα, ολοκληρώνοντας έτσι την πορεία του μέσα από την Κατοχή για να τον αφήσει, στο τέλος του μυθιστορήματος, τον Δεκέμβρη του 1946, στο κατώφλι μιας ίσως ακόμη πιο δύσκολης περιόδου για την Ελλάδα. Στο μεταξύ, τόσο μέσω των επιστολών του Ακη προς τη Δωροθέα όσο και μέσω του μυθιστορηματικού κειμένου συνολικά, ο αναγνώστης λαμβάνει ψύχραιμα και έγκυρα μια σειρά από πραγματολογικές πληροφορίες περί της πολιτικοκοινωνικής κατάστασης εκείνης της εποχής, περί της δύσκολης καθημερινότητας με τις συνήθειες, τις ανάγκες και τις αγωνίες της, αλλά και περί των Τεχνών (κινηματογράφος, μουσική, λογοτεχνία), στοιχεία που αποτέλεσαν, μεταξύ άλλων, το πολιτισμικό περιβάλλον μέσα στο οποίο έζησαν ο Ακης και η Δωροθέα εκείνο το διάστημα. Από την άλλη, το ίδιο το κείμενο δεν παραλείπει να αναφερθεί στον εαυτό του αλλά και σε κείμενα που, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, του μοιάζουν, όπως το «Χέρμαν και Δωροθέα» του Γκαίτε. Είναι δε, σπουδαίο το εύρημα των σελίδων 71-74, όπου λόγια των τραγουδιών της εποχής (ο συγγραφέας φροντίζει να τα αποδώσει στους δημιουργούς τους στις «Σημειώσεις» του βιβλίου) παρεμβαίνουν και συνεχίζουν τον διάλογο των δύο ερωτευμένων πρωταγωνιστών. Το παιχνίδι της απόκρυψης και της αποκάλυψης παίζεται αδιαλείπτως, σε όλη σχεδόν την έκταση του βιβλίου, μην αφήνοντας τίποτε κρυφό. Το χιούμορ, η οδός της γραφής του Κυριάκου Ντελόπουλου, τον οδήγησε αλάνθαστα και σε αυτό το βιβλίο που περιμένει ανυπόμονα τους κάθε ηλικίας αναγνώστες του. «Ενα καλό βιβλίο είναι για όλους»