ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ. Το γεγονός το περασμένο Παρασκευοσάββατο στην Επίδαυρο δεν ήταν η παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, αλλά το αρνητικό ρεκόρ εισιτηρίων τα τελευταία 20 χρόνια για παράσταση του Εθνικού στην Επίδαυρο. Περίπου 2.800 την Παρασκευή και περίπου 3.800 το Σάββατο παρακολούθησαν τους «Σκηνοβάτες» που εμπνεύστηκε και σκηνοθέτησε ο Σταμάτης Φασουλής. Λίγο η επαπειλούμενη απεργία, λίγο το ασαφές περιεχόμενο της παράστασης, απέτρεψαν το κοινό, που ασφαλώς είναι πιο επιλεκτικό πλέον και λόγω της οικονομικής κρίσης, από το να κατέβει στην Επίδαυρο. Παρ’ ότι ήταν μια παράσταση με μεγάλα ονόματα, οικεία στο ευρύ κοινό από το θέατρο αλλά και την τηλεόραση. Και γεγονός, επίσης, είναι ότι όσοι κατέβαιναν προς το πάρκινγκ μετά την παράσταση, σ’ αυτή τη διαδρομή που είναι γεμάτη από τις πρώτες εντυπώσεις, τα σχόλια και τις διχογνωμίες για την κάθε παράσταση, αυτή τη φορά ήταν αμίλητοι και αμήχανοι. Γιατί παρ’ ότι το υπερθέαμα που εμπνεύστηκε ο Σταμάτης Φασουλής ξεκίνησε ελπιδοφόρα, με την ευαισθησία της Αφροδίτης Μάνου στους στίχους των τραγουδιών, στην πορεία το κοινό δεν ήξερε τι ακριβώς παρακολουθούσε. Τραγωδία; Κωμωδία; Αρχαίο ελληνικό δράμα ή κείμενα του ρωμαϊκού θεάτρου; Η ιδέα ήταν η αναβίωση θεατρικών αγώνων κατά τους ελληνιστικούς χρόνους και ενώ ο αρχαίος κόσμος και η ρωμαϊκή αυτοκρατορία έχουν καταρρεύσει. Μια εποχή δηλαδή όπου τίποτα δεν ήταν στη θέση του και όλα χωρούσαν παντού – και στο θέατρο. Από εκεί ξεκινώντας ο Σταμάτης Φασουλής έβαλε στη δική του παράσταση τα πάντα: πλούσια και εντυπωσιακά κοστούμια (της Ντένης Βαχλιώτη), σάτιρα κλασικών παραστάσεων αλλά και αρχαίων κωμωδιών (οι φλύακες του έδωσαν τη δυνατότητα και την αφορμή να αυτοσχεδιάσει), μέχρι και την αποδόμηση ιστορικών παραστάσεων που έχουν ήδη παρουσιαστεί στην Επίδαυρο. Μια σκηνή που ενόχλησε πολλούς. Οι θεατές στο τέλος είχαν δει «κλασικές» σκηνές από γνωστές κωμωδίες και τραγωδίες, και μια παράσταση που θύμιζε σε πολλά μια σύγχρονη επιθεώρηση. Και που δεν κατάφερε να συνδεθεί ούτε για μια στιγμή με το σήμερα. Και κάτι ακόμα: το αρχικό ατού της παράστασης, τα πολλά μεγάλα ονόματα των πρωταγωνιστών, έγινε μπούμερανγκ, αφού τέντωσε τη διάρκειά της, έτσι ώστε όλοι να έχουν το νούμερό τους στους «Σκηνοβάτες». Η Μικρή Επίδαυρος για μια ακόμη φορά (μετά τη συναυλία της Μόνικας την περασμένη εβδομάδα) έβγαλε «ασπροπρόσωπα» τα Επιδαύρια. Η τρίτη συναυλία αυτού του καλοκαιριού ένωσε δύο σπουδαίους καλλιτέχνες: τη Δήμητρα Γαλάνη και τον Βασιλικό. Και γέμισε και τις δυο βραδιές – το Σάββατο ήταν sold out. Με ένα πρόγραμμα καλοσχεδιασμένο, με τραγούδια που πήγαιναν μπρος – πίσω στον χρόνο, οι δύο ερμηνευτές, επί δύο ώρες ξεσήκωσαν το κοινό. Από τις πιο σημαντικές στιγμές ήταν όταν ο Βασιλικός τραγούδησε, α καπέλα, το «Ζητάτε να σας πω» του Αττίκ και όταν μαζί με τη Δήμητρα Γαλάνη μάς ξαναθύμισαν ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του Γιάννη Μαρκόπουλου, σε στίχους Γιώργου Χρονά: «Οχι, δεν πρέπει να συναντηθούμε».
Τελικά, στη Μικρή Επίδαυρο ταιριάζει η μουσική… Και φέτος, επιτέλους, το πρόγραμμα έχει ύφος και άξονα.