Αμστερνταμ
Εκθεση
Rijksmuseum
www.rizksmuseum.nl
«Ρέμπραντ και Ντεγκά. Δύο νεαροί καλλιτέχνες». Ο Γάλλος ιμπρεσιονιστής Εντγκάρ Ντεγκά (1834 – 1917) είναι διάσημος κυρίως για τους πίνακές του με θέμα μπαλαρίνες – το σήμα κατατεθέν της ζωγραφικής του. Λιγότερο γνωστή είναι η επίδοσή του στις αυτοπροσωπογραφίες, πεδίο στο οποίο είναι εμφανής η επιρροή που δέχτηκε από τον Ρέμπραντ και συγκεκριμένα από τη σειρά αυτοπροσωπογραφιών του Ολλανδού ζωγράφου, εικαστικό χρονικό της ζωής του. Η γνωριμία του Ντεγκά με το έργο του Ρέμπραντ έγινε στα νεανικά του χρόνια στη Ρώμη, όπου είχε μεταβεί για καλλιτεχνικές σπουδές στις οποίες περιλαμβανόταν η μελέτη των μεγάλων δασκάλων του παρελθόντος. Η έκθεση, που ανήκει στη σειρά των εκθέσεων του Rijksmuseum με θέμα την επιρροή των ζωγράφων του Χρυσού Αιώνα της Ολλανδίας σε μεταγενέστερους καλλιτέχνες, έχει συγκεντρώσει αυτοπροσωπογραφίες των δύο ζωγράφων στα νεανικά τους χρόνια (εδώ ο Ρέμπραντ το 1628 και ο Ντεγκά το 1857), όπου φαίνεται ο τρόπος που πειραματιζόταν ο Ντεγκά με τις πόζες και τις φωτοσκιάσεις, εμπνευσμένος από τα έργα του Ρέμπραντ. Εως τις 23 Οκτωβρίου.
Αρλ
Φεστιβαλ φωτογραφιας
Rencontres d’ Αrles
www.rencontres-arles.com
Το φεστιβάλ «Συναντήσεις της Αρλ», που ιδρύθηκε το 1970 από τον Λουσιέν Κλεργκ στη μικρή πόλη της νότιας Γαλλίας, είναι ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ φωτογραφίας στον κόσμο και συγκεντρώνει κάθε χρόνο δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες. Μια από τις κεντρικές διοργανώσεις του φεστιβάλ φέτος είναι η ομαδική έκθεση με τίτλο «Από εδώ και πέρα», η οποία εστιάζει στην καταλυτική σημασία του Ιντερνετ και των ψηφιακών μέσων για τη σύγχρονη φωτογραφία. Υπάρχουν επίσης φωτογραφικά αφιερώματα στη μεξικανική επανάσταση και στον ισπανικό εμφύλιο, καθώς και μια μεγάλη ρετροσπεκτίβα των φωτογραφιών του Κρις Μαρκέρ (του Γάλλου σκηνοθέτη, γνωστού από κινηματογραφικές ταινίες του όπως «Το βάθος τ’ ουρανού είναι κόκκινο»). Παρουσιάζονται 300 φωτογραφίες του Μαρκέρ τραβηγμένες μεταξύ 1957 και 2010, ανάμεσά τους η πιο πρόσφατη σειρά του με τίτλο «Επιβάτες» (2008 – 2010) όπου απεικονίζει Παρισινούς που ταξιδεύουν με το μετρό (φωτ.) Το φεστιβάλ θα διαρκέσει έως τις 18 Σεπτεμβρίου.
Καρλσρουη
Εκθεση
ΖΚΜ/Μedienmuseum
www.zkm.de
«Car Culture: Medien der Mobilitat». Κυρίαρχο στοιχείο του σύγχρονου τρόπου ζωής, το αυτοκίνητο έχει εδώ και δεκαετίες εισβάλει στο πεδίο της τέχνης, εμπνέοντας μια πλειάδα καλλιτεχνών, με ορισμένους να χρησιμοποιούν πραγματικά αυτοκίνητα ως πρώτη ύλη σε έργα τους. Οπως ο Γκαμπριέλ Ορόσκο, που τα σπάει και τα συναρμολογεί ξανά σε μικρότερες διαστάσεις, ο Κάι Γκουό-Κιανγκ που τα δένει και τα κρεμάει, ο Μπερτράν Λαβιέ που τα βάφει σε φλογερό κόκκινο. Η έκθεση παρουσιάζει το αυτοκίνητο ως σύμβολο κινητικότητας, ενώ ταυτόχρονα επικεντρώνεται στην «κινητικότητα της πληροφορίας» που επιτρέπουν τεχνικές καινοτομίες όπως η ψηφιακή πλοήγηση. Το ισόγειο του μουσείου έχει μετατραπεί σε πάρκινγκ, με αυτοκίνητα όπως τα φαντάστηκαν καλλιτέχνες σαν τον Μικέλ Μπαρσελό, τον Γκότφριντ Μπέχτολντ, τον Λι Χούι, τον Αξελ Φίλιπ ή όπως τα σχεδίασε το αρχιτεκτονικό γραφείο της Ζάχα Χαντίντ. Εως τις 12 Ιανουαρίου.
Λονδινο
Θεατρο
Duchess Theatre
www.duchesstheatre.co.uk
«Butley». Ο Μπεν Μπάτλεϊ, ένας χαρισματικός καθηγητής πανεπιστημίου με κοφτερή γλώσσα και απύθμενη αλαζονεία, δέχεται απανωτά χτυπήματα μέσα σε μια μέρα. Ανακαλύπτει ότι η σύζυγός του, με την οποία είναι σε διάσταση, πρόκειται να ζητήσει διαζύγιο για να παντρευτεί έναν τύπο που ο Μπάτλεϊ θεωρει «τον πιο βαρετό άνθρωπο στο Λονδίνο», και, ακόμη χειρότερα, ότι ο αγαπημένος νεαρός προστατευόμενος και φίλος του τον εγκαταλείπει κι αυτός. Η θυελλώδης αντίδρασή του, γεμάτη δηλητηριώδη σχόλια και άρνηση να παραδεχτεί τις δικές του αδυναμίες, καθιστά τον Μπάτλεϊ έναν θεατρικό ήρωα που συνοψίζει κωμικοτραγικά την «ανωριμότητα και την αστείρευτη ικανότητα αυταπάτης του Αγγλου μεσοαστού», όπως έγραψε ο κριτικός Μάικλ Μπίλινγκτον. Η νέα παραγωγή του έργου του Σάιμον Γκρέι, που πρωτοπαρουσιάστηκε πριν από 40 χρόνια, αποδεικνύει την αντοχή του στον χρόνο και προσφέρει την ευκαιρία στον Ντόμινικ Γουέστ (φωτ.) να δώσει ένα ρεσιτάλ ερμηνείας στον ρόλο του Μπάτλεϊ. Εως τις 27 Αυγούστου.
Donmar Warehouse
www.donmarwarehouse.com
«Luise Miller». Γόνος πανίσχυρης αριστοκρατικής οικογένειας, ο Φερδινάνδος είναι πρόθυμος να απαρνηθεί τη θέση και την περιουσία του για την αγάπη της Λουίζας, κόρης ενός φτωχού μουσικού. Σ’ έναν κόσμο όμως που τον κυβερνούν το ψέμα και η απληστία και όπου η εξουσία είναι το παν, η ελευθερία και η ευτυχία του νεαρού ζευγαριού είναι πέρα από τον έλεγχό τους. Στη «Λουίζα Μίλερ», που ενέπνευσε την ομώνυμη όπερα στον Βέρντι, ο Σίλερ εστιάζει στην πάλη ανάμεσα στην τιμή και τη διαφθορά, την αγάπη και την εξουσία, την αλήθεια και την προδοσία. Ο Μάικλ Γκραντέιτζ, ο οποίος έχει ήδη σκηνοθετήσει τον «Δον Κάρλος» και τη «Μαρία Στούαρτ», παρουσιάζει μια νέα παραγωγή έργου του Γερμανού ποιητή και δραματουργού, σε απόδοση και διασκευή του Μάικ Πούλτρον. Η παράσταση έχει κερδίσει θερμούς επαίνους από την κριτική, τόσο όσον αφορά τη σκηνοθεσία του Γκραντέιτζ όσο και τους ερμηνευτές, ανάμεσά τους η Φελίσιτι Κένταλ (Λουίζα), ο Μαξ Μπένετ (Φερδινάνδος), ο Πολ Χίγκινς (ο μουσικός πατέρας της Λουίζας), η Αλεξ Κίνγκστον (Λαίδη Μίλφορντ). Εως τις 30 Ιουλίου.
Σαν Φρανσισκο
Εκθεση
Μuseum of Modern Art
www.sfmoma.com
«The Steins Collect: Picasso, Matisse and the Parisian Avant-Garde». Η Γερτρούδη Στάιν υπήρξε μια θρυλική μορφή στους παρισινούς καλλιτεχνικούς κύκλους των αρχών του 20ού αιώνα. Η Αμερικανίδα συγγραφέας και τα αδέλφια της, ο Λέο, ο Μάικλ και η σύζυγός του, η Σάρα, εγκαταστάθηκαν το 1900 στο Παρίσι και συνδέθηκαν με τους καλλιτέχνες της παρισινής αβάν-γκαρντ. Παρά τα περιορισμένα οικονομικά μέσα τους, αγόραζαν έργα όταν οι καλλιτέχνες είχαν τη μεγαλύτερη ανάγκη υποστήριξης και βοήθησαν σημαντικά στην ανέλιξή τους. Με το τολμηρό, διορατικό γούστο τους δημιούργησαν μια εκπληκτική συλλογή μοντέρνας τέχνης, με έργα όχι μόνο του Πικάσο και του Ματίς, φίλων της Γερτρούδης, αλλά επίσης του Σεζάν, του Μπονάρ, του Ρενουάρ, του Τουλούζ-Λοτρέκ και πολλών άλλων. Μέρος της συλλογής αυτής ανήκει στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο (δωρεά της οικογένειας Στάιν), το οποίο διοργάνωσε αυτή την έκθεση, έχοντας συγκεντρώσει πολλά ακόμα έργα από αμερικανικά και ευρωπαϊκά μουσεία (εδώ το «Γαλάζιο γυμνό» του Ματίς, 1907). Εως τις 6 Σεπτεμβρίου.