Θερινοί ή multiplex; Δεν ξέρω αν είναι δίκαιο να κάνουμε αυτή τη σύγκριση. Τα θερινά είναι αγαπημένα και τα multiplex λατρεμένα. Από τη μια, αγιόκλημα και γιασεμιά που είναι ταυτισμένα με το καλοκαίρι και τη δροσιά, από την άλλη, κλιματισμός και αποσμητικό χώρου που σου δίνουν τη σιγουριά ενός ελεγχόμενου περιβάλλοντος. Είναι η τρέλα μου για το σινεμά που με κάνει να επιλέγω τις κλειστές, σκοτεινές αίθουσες των multiplex ακόμα και το καλοκαίρι. Προτιμώ τα καθίσματα και τη σωστή προοπτική των multiplex από το να βλέπω τα κεφάλια εκείνου κι εκείνης που αποφασίζουν να ζήσουν τον έρωτά τους μπροστά μου, την ώρα της προβολής. Μου αρέσει πάρα πολύ όταν η οθόνη των multiplex αλλάζει και προσαρμόζεται στο φορμά της ταινίας! Προτιμώ τα απανωτά και ανελέητα μπάσα στον ήχο των multiplex από τον διακριτικό ήχο των θερινών που πολλές φορές μπερδεύεται με κορναρίσματα και το ντούκου ντούκου του διπλανού μπαρ. Εχω και έναν ακόμα λόγο που προτιμώ τα multiplex: Η τέλεια ψηφιακή εικόνα 3D! Πώς να την απαρνηθώ, όταν μπορεί τόσο ζωντανά να με ταξιδεύει σε άλλους κόσμους; Στα θερινά, πέρα από την ευωδιά των γιασεμιών, σε τριγυρίζουν και οι ανελέητες μυρωδιές από ποπ κορν, χοτ ντογκ, νάτσος, τυρόπιτες, σουβλάκια και πίτσες από δίπλα. Πώς να παρακολουθήσω ταινία, όταν έχω τον νου μου στο φαγητό; Ναι, το ομολογώ, στα θερινά τρώω συνέχεια. Ενώ στα multplex, παίρνεις στην αρχή ποπ κορν και αναψυκτικό, τα καταναλώνεις σε μισή ώρα και ξεμπερδεύεις από αυτή την υποχρέωση! Και ένα τελευταίο, αλλά τόσο, μα τόσο σημαντικό για μένα. Στα multiplex δεν γίνεται διάλειμμα! Για μένα είναι πάντα ένα μικρό σοκ όταν η ταινία κόβεται απότομα. Μου αρέσει πάρα πολύ να βλέπω την ταινία από το πρώτο ώς το τελευταίο καρέ χωρίς διακοπή.
* Ο κ. Γιώργος Λυκούδης είναι επιμελητής υποτιτλισμού ταινιών.