MOMIX reΜΙΧ: ένα show για πάντα!

ΚΡΙΤΙΚΗ ΧΟΡΟΥ. Μας ξανάρθαν οι ΜΟΜΙΧ. Και μάλιστα με ένα πρόγραμμα ΜΙΧ ή μάλλον, όπως το επιθυμούν, reΜΙΧ! Ενα potpourri από επιτυχίες του εγγύς και του απώτερου παρελθόντος και κάποια καινούργια νούμερα ή, μάλλον, του ρεπερτορίου που εμάς μας ξέφυγαν μέχρι τώρα. Εχουν πάντα το κοινό τους. Τα πλήθη, παρ’ όλη την απεργία των ταξί και τους «Αγανακτισμένους» πάλι στο Σύνταγμα, σκαρφάλωσε στα νταμάρια του Λυκαβηττού για το υπερθέαμα (6/7). Σχεδόν το ξεχείλισε! Δυνατή ρυθμική μουσική και… η παράσταση αρχίζει. Το αρχαϊκό -πόσα χρόνια πια, το θυμάμαι από πάντα!- «Dream catcher» εξακολουθεί να σαγηνεύει με τις ακροβατικές ισορροπίες στις απαιτήσεις και αποδόσεις. Δεν είχαμε την original version με έναν άνδρα μόνο, αλλά την ανανεωμένη με ένα ζευγάρι. Το έχουμε γράψει και ξαναγράψει: το θέαμα φλερτάρει με το τσίρκο, την επιθεώρηση, το βοντβίλ, το καμπαρέ, τις γυμναστικές επιδείξεις, ακόμη και με την… επίδειξη μόδας στο απροσδόκητο «Baths of Caracalla». Βέβαια, για μας τους παλιούς, ίσως πια η επανάληψη να τα κάνει όλα αυτά να μοιάζουν πεπερασμένα, όμως η ματιέρα είναι πάντα εδώ και οι αναμενόμενες αποκαλύψεις διασκεδάζουν. Δεν ξαφνιαζόμαστε, όμως απολαμβάνουμε το καινούργιο κοινό που ξαφνιάζεται και χειροκροτεί. Κάπου τους ζηλεύουμε που ζούνε μια… αποκάλυψη τώρα, αλλά κι εμείς, το κατά… γλεντάμε. Τα μαγικά τρικ είναι εδώ, οι εμπνευσμένες ιδέες, τα έξοχα γυμνασμένα κορμιά, η προσοχή στη λεπτομέρεια και η άμεση απόλαυση του ερμηνευτή/εκτελεστή που περνάει στο κοινό. Δεν μπορείς να κάνεις αυτά τα πράγματα αν δεν πιστεύεις 100/100. Ψυχή τε και σώματι. Οι πανέμορφες, απλές, πιασάρικες «μινιμαλιστικές» και εξωτικές μουσικές προσθέτουν -όπως πάντα- στη γοητεία. Στην τωρινή περίπτωση είχαμε άφθονο… orienta lisme. Απόλαυση πάντα οι… Χήνες», οι «Φεγγαρο-αχτίδες», συγκινούμαι, εγώ ο παλιός, με τις άλλες αρχαϊκές «Μέδουσες» -πάντα σαγηνευτικές- και πάντα διεγερτικό το φινάλε, συναρπαστική η κόντα σε μουσική… Μπαχ. Στη διανομή ανακαλύπτω μια κυρία Nicole Loizides. Λέτε το ελληνικό δαιμόνιο να έφτασε μέχρι εκεί; Και ευχαριστούμε τη Lavrys που φρόντισε να μας έχει μερικά πουλμανάκια για την ανάβαση εκεί ψηλά, κάτω από τον Αη Γιώργη (6/7).