«The Killing», όπως σκότωμα. Αυτή είναι η νέα σειρά που ολοκλήρωσε την πρώτη της σεζόν τον περασμένο μήνα στις ΗΠΑ, στο κανάλι AMC, υπεύθυνο για παραγωγές όπως τα τρομερά επιτυχημένα και ποιοτικά «Mad Men» και «Breaking Bad». Για όσους αγαπούν μια καλή αστυνομική ταινία (και όχι τις σαχλές, χάι τεκ αστυνομικές σειρές) ή την αύρα που έχει η σκανδιναβική παράδοση των αστυνομικών βιβλίων (το «The Killing» είναι βασισμένο σε μια δανέζικη παραγωγή), ο πρώτος κύκλος δεν θα σας απογοητεύσει. Με την ολοκλήρωση του πρώτου κύκλου, οι καλές κριτικές που διαφήμιζαν τα αρχικά του επεισόδια εξελίχθηκαν σε έναν διθύραμβο για τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών και την πλοκή μιας ιστορίας, που συνεχίζεται από επεισόδιο σε επεισόδιο αφού δεν διαθέτει την αυτοτελή μορφή αστυνομικών τηλεοπτικών παραγωγών όπως τα φραντσάιζ «CSI» και «Νόμος και Τάξη». Και σαν κάθε καλή σειρά, το «The Killing» τελείωσε την πρώτη του χρονιά με ένα μεγάλο ερωτηματικό, και μια πιστή ακολουθία τηλεθεατών που δεν θα ξεχάσουν να αναζητήσουν την απάντηση στον επόμενο κύκλο.
Σκοτεινό, μακάβριο, δύσκολο θα έλεγε κανείς το θέμα αυτής της σειράς, που δεν έχει όμορφους πρωταγωνιστές ούτε είναι γυρισμένη στο Μαϊάμι, στην Καλιφόρνια ή τη Νέα Υόρκη, αλλά στο Σιάτλ, κάτι που μας θυμίζει συνέχεια η παλέτα του διευθυντή φωτογραφίας: γκρίζος ουρανός, βροχή και σκοτάδι. Η εικόνα είναι τόσο περιποιημένη, που σχεδόν κρυώνεις…
Δεν είναι δύσκολο, βέβαια, να ανατριχιάσει κανείς: η ιστορία αφορά την εξαφάνιση και τον φόνο ενός νεαρού κοριτσιού και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει την υπόθεση η οικογένειά της και μια έμπειρη αστυνομικός μαζί με τον νέο συνάδελφό της. Μασώντας τσίχλες νικοτίνης, η αστυνομικός Λίντα προσπαθεί να τελειώσει σωστά τη δουλειά της για να μετακομίσει επιτέλους από το Σιάτλ, να πάει να παντρευτεί και να μείνει για πάντα σε ένα πιο ηλιόλουστο μέρος… Από το σκοτάδι στο φως. Αυτή η προσμονή την αγχώνει, και κάνει την κατάσταση ακόμη πιο δύσκολη, πιο αργή, και γι’ αυτήν και για εμάς. Αλλά ο ρυθμός της πλοκής δεν επιβαρύνει τη σειρά. Κάθε άλλο μάλιστα: της ταιριάζει γάντι, προσθέτοντας στον ρεαλισμό της εικόνας και των χαρακτήρων.