Matthew De Abaitua
The Art of Camping: The History and Practice of Sleeping Under the Stars
εκδ. Hamish Hamilton, σελ. 294
Η κατασκήνωση σημαίνει διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικούς ανθρώπους. Για τους νομάδες, όπως οι Βεδουίνοι και οι Ινδιάνοι Σιου, είναι τρόπος ζωής. Για τους στρατιώτες, είναι μια λύση για να παραμένουν κοντά στο πεδίο της μάχης. Για εκείνους που κατασκηνώνουν για λόγους αναψυχής, σημαίνει αυτάρκεια και ανάκτηση της επαφής με τη φύση – «ένας τρόπος να αντισταθμίζεις την αποχαύνωση της ζωής στην πόλη».
Σ’ αυτόν τον θαυμάσιο συνδυασμό ιστορίας και αφήγησης προσωπικών εμπειριών, με ένα κερασάκι πρακτικών οδηγιών από πάνω, ο Μάθιου ντε Αμπάιτουα, συντάκτης του περιοδικού Idler και ακαταπόνητος κατασκηνωτής, φωτίζει με τον φακό του τα μυστικά του κάμπινγκ, μιας ενασχόλησης που μπορεί να πάρει διάφορες μορφές. Οι hikers, για παράδειγμα, οι σκληραγωγημένοι περιηγητές με το σακίδιο στην πλάτη, προσεγγίζουν με σοβαρότητα το θέμα της περιπλάνησης και της επιβίωσης στην ύπαιθρο κουβαλώντας ελαφρές σκηνές και τον ελάχιστο δυνατό εξοπλισμό. Οι εραστές των καλοκαιρινών φεστιβάλ συχνά εγκαταλείπουν επί τόπου τις φτηνές, «μιας χρήσεως» σκηνές τους. Μερικοί επιδιώκουν να ζήσουν ένα ιστορικό ρομάντσο σε ινδιάνικα ή μογγολικά αντίσκηνα, ενώ άλλοι ενδιαφέρονται μόνο για το «glamping» – διακοπές σε πολυτελείς σκηνές με φουσκωτά κρεβάτια και όλα τα κομφόρ.
Για πολλούς, το κάμπινγκ είναι ένας τρόπος να εξερευνήσουν ένα ανοίκειο περιβάλλον αναπαράγοντας ταυτόχρονα την ασφάλεια και τις ανέσεις της ζωής στο σπίτι. Στο ταξίδι τους στις αγγλικές λίμνες τον 19ο αιώνα, μια παρέα κατασκηνωτών πήρε μαζί της δύο τόνους εφοδίων, που περιλάμβαναν ένα αρμόνιο, μια χωριστή σκηνή – κελάρι, ένα τεράστιο κιβώτιο με μπισκότα κι ένα τηλεσκόπιο. Οι κατασκηνωτικές εξορμήσεις στη Γαλλία που θυμάται ο γράφων από τη δεκαετία του ’70 ήταν παρόμοιες: παιδάκια στριμωγμένα στο πίσω κάθισμα μιας Φορντ Κορτίνα που μούγκριζε φορτωμένη με κουζίνα εκστρατείας, τραπέζι με καρέκλες, φουσκωτά στρώματα και λάμπες, κουτιά με τρόφιμα, και την ίδια τη σκηνή, ένα καφέ-πορτοκαλί τέρας που ζύγιζε όσο ένα άλογο.
Οι πρωτοπόροι
Ενώ η άφιξη του αυτοκινήτου συνέβαλε πολύ στη διάδοση του κάμπινγκ στις μάζες, οι πάσσαλοι που στηρίζουν το κίνημα της ζωής στην ύπαιθρο σφυρηλατήθηκαν πολύ πριν, σύμφωνα με τους ιστορικούς κατασκηνωτές που συντροφεύουν τον συγγραφέα. Σ’ αυτούς περιλαμβάνεται ο Χένρι Ντέιβιντ Θορώ, ο οποίος, προτού δημοσιεύσει το περίφημο έργο του «Ουόλντεν, ή η ζωή στα δάση», το 1854, άναψε μια φωτιά στο μέρος όπου είχε κατασκηνώσει τόσο απρόσεκτα που απλώθηκε και κατέστρεψε 1.200 στρέμματα δάσους. Επίσης, ο Τζον Μιούιρ, ο σκωτικής καταγωγής ιδρυτής της Sierra Club, της παλαιότερης αμερικανικής περιβαλλοντικής οργάνωσης, ο οποίος κατασκήνωσε μαζί με τον πρόεδρο Θίοντορ Ρούζβελτ, μια εμπειρία που ο Ρούζβελτ αποκάλεσε «η πιο υπέροχη νύχτα της ζωής μου» και που τον ενέπνευσε για να θεσπίσει μέτρα προστασίας της άγριας φύσης στη χώρα.
Ο πατέρας του σύγχρονου κάμπινγκ, ωστόσο, είναι ο Τόμας Χίραμ Χόλντινγκ, ένας Αγγλος του οποίου το βιβλίο «The Camper’s Handbook» (1908) τον καθιέρωσε ως πρωτοπόρο μιας μόδας που κρίθηκε κατάλληλη και για γυναίκες. Τις συμβούλευε να φοράνε φούστες που να απέχουν τρεις ίντσες από το έδαφος και μακριές φουφούλες από «μαλακό αγκορά και όχι κασμίρι».
Βέβαια, ούτε το αγκορά ούτε το κασμίρι περιλαμβάνονται στη λίστα εφοδίων κάμπινγκ που υπάρχει στο τέλος του βιβλίου. Διαβάστε την πριν τρέξετε να αγοράσετε σκηνή, κι έπειτα διαβάστε αυτό το υπέροχο βιβλίο ενώ θα κάθεστε απ’ έξω απολαμβάνοντας την καλή τέχνη του κάμπινγκ.