Εξαιρετικά εγκαίνια στο 17ο Φεστιβάλ Χορού της Καλαμάτας

Εξαιρετικά εγκαίνια στο 17ο Φεστιβάλ Χορού της Καλαμάτας

1' 31" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

ΚΡΙΤΙΚΗ ΧΟΡΟΥ. Στην Καλαμάτα πια φτάνεις σε 2.30 περίπου ώρες. Από του χρόνου σε… 2! Μεγάλες ευθείες και σήραγγες, ούτε που καταλαβαίνεις τη διαδρομή. Στην παραλία, οι ποδηλάτες πάνε κι έρχονται στις ειδικές διαδρομές τους. Και όχι μόνο. Οργιο οι λευκές πικροδάφνες. Καλαμάτα: 17ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού και ευελπιστούμε για το 20ό. Από παλιά το… προετοίμαζαν οι εκάστοτε δημοτικές και καλλιτεχνικές Αρχές. Πόσες οι αλλαγές. Σε πρόσωπα. Και σε πράγματα. Οπωσδήποτε η κ. Βίκυ Μαραγκοπούλου πεισματικά επιμένει. Και ο επιμένων νικά. Στο πλευρό των νικητών, λοιπόν. Και οψόμεθα.

Πρεμιέρα με πανσέληνο και στο Αμφιθέατρο του Κάστρου ο γνωστός μας Σίντι Λάρμπι Σερκάουι με την ομάδα του Eastman (Ανατολίτης;), τον Νταμιέν Ζαλέ (συν-χορογράφο), τον Αντονι Γκόρμλεϊ (στα υπερ-ευφάνταστα, αισθητικής και πρακτικής ευρηματικότητας σκηνικά – πέντε τεράστια παραλληλεπίπεδα πλαίσια από αλουμίνιο που βρίσκονταν σε συνεχή μετακίνηση από τους χορευτές), αλλά και με τους 13 ερμηνευτές του επίσης ως συν-χορογράφους, μας προσφέρουν το έργο «Βαβέλ (λόγια)». Ολη η ανθρώπινη μοίρα, από πάντα και για πάντα, τα ανθρώπινα πεπρωμένα, η επαναλαμβανόμενη Ιστορία, αναπτύσσονται μπροστά μας σε 100΄. Σφάλμα η διάρκεια. Υπήρχε εδώ υπέροχο υλικό για… δύο τουλάχιστον έργα. Στη liveμουσική: κρουστά των Kodo, κέλτικη άρπα, φλογέρα, πλήκτρα, φωνές διεθνείς και παραδοσιακές τούρκικες. Στην ομάδα: πιο πολυ-εθνική και πολυ-πολιτισμική δεν έχει ποτέ συναχθεί. Δέκα οι διεθνείς συμπαραγωγοί και άλλοι τρεις στην υποστήριξη! Ομως πολλές και οι παρλάτες, σε πολλές και ποικίλες γλώσσες: ιαπωνικά, κινέζικα, ρώσικα, σπανιόλικα, αραβικά, σκανδιναβικά, φυσικά αγγλικά και γαλλικά. Αδύναμοι κρίκοι. Πολλές, οι περισσότερες, οι μεγάλες σκηνές της βίας, της ακατανοησίας, της αντιπαλότητας, της επιθετικότητας, όλοι μετανάστες, άποικοι, έποικοι, καταχτητές, νικητές και ηττημένοι. Κινησιολογικά περίσσεψε το μπρέικ, το χιπ-χοπ, οι πολεμικές τέχνες, οι ακροβασίες, ο αθλητικός/γυμναστικός αυτοσχεδιασμός. Ξεχωρίζω (αχ, τι φινάλε θα αποτελούσε!) την όρθωση του Πύργου της Βαβέλ και το γκρέμισμά του. Ισάξιο του περίφημου «Πύργου» του Αλβιν Νικολάι, πίσω στα 1965. Οπωσδήποτε: εξαιρετικά εγκαίνια (15/7).

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή