Από το ξεκίνημά της η Κέιτ Μπους είχε κερδίσει το δικαίωμα να κάνει ό, τι θέλει. Εφηβη ακόμη, όταν υπέγραφε το πρώτο της συμβόλαιο με την ΕΜΙ, αλλά και αργότερα, το 1978, όταν το πρώτο της σινγκλ «Wuthering Heights» έφτασε στο Νο 1 των αγγλικών τσαρτ, διεκδικώντας με επιμονή την αυτονομία της, απέκτησε τον πλήρη έλεγχο της δισκογραφικής της παραγωγής, με αποτέλεσμα να αποφασίζει μόνη της για την καριέρα της.
Το καινούργιο της άλμπουμ με τίτλο «Director’s Cut», που κυκλοφορεί από την εταιρεία της Fish People, δεν αποτελείται από τα «best of» αλλά συγκεντρώνει επανεκτελέσεις κομματιών από το «The Sensual World» (1989) και το «The Red Shoes» (1993). «Για πολύ καιρό ήθελα να δουλέψω ξανά αυτά τα τραγούδια. Κράτησα την καλύτερη ερμηνεία των μουσικών, αλλά πρόσθεσα νέες σκηνές και υλικά. Είναι κάτι σαν ένα director’s cut μόνο που έχει να κάνει με τον ήχο αντί για την εικόνα. Οταν προσπάθησα να τραγουδήσω ξανά αυτά τα κομμάτια, ήταν σαν να ξεκλείδωνα μια πόρτα με το λάθος κλειδί. Οπότε άλλαξα το κλειδί και η πόρτα άρχισε να ανοίγει…», γράφει στο εσώφυλλο του CD η διάσημη Βρετανίδα τραγουδοποιός, που σήμερα είναι 52 ετών.
Ακούγοντας τον δίσκο, ένας ακροατής, όσο εξοικειωμένος κι αν είναι με το σύνολο του έργου της, δεν μπορεί να καταλάβει αμέσως τις διαφορές, παρά μόνο αν συγκρίνει ένα προς ένα τα νέα κομμάτια με αυτά που περιέχονταν στα παλιότερα άλμπουμ της Μπους. Ποιος, όμως, θέλει να μπει σε αυτήν τη διαδικασία; Υπάρχουν, ωστόσο, διαφοροποιήσεις – άλλες είναι ανεπαίσθητες κι άλλες πιο τρανταχτές:
Στο «Deeper Understanding», ένα προφητικό τραγούδι για τον ρόλο που παίζουν τα κομπιούτερ στην εποχή μας, χρησιμοποιείται μια ψηφιακά επεξεργασμένη φωνή, ενώ τη θέση των στίχων του «Sensual World», το οποίο μετονομάστηκε σε «Flower of the Mountain», έχει καταλάβει ένα απόσπασμα από τον «Οδυσσέα» του Τζέιμς Τζόις (η μουσικός κατάφερε ύστερα από πολλά χρόνια διαπραγμάτευσης να πάρει τα δικαιώματα από το ίδρυμα που διαχειρίζεται τα πνευματικά δικαιώματα του συγγραφέα). Η μεγαλύτερη αλλαγή πάντως έχει γίνει στο «Rubberband girl», το οποίο ακούγεται σαν μια κάντρι- μπλουζ εκδοχή του αυθεντικού.
Καμία περιοδεία από το 1979
Γιατί, όμως, η Κέιτ Μπους αποφάσισε να ηχογραφήσει εκ νέου αλλοτινές επιτυχίες; Εκείνη, άλλωστε, είχε πει ότι «δεν μπορώ να σκέφτομαι τα παλιά μου τραγούδια γιατί ανήκουν στο παρελθόν. Και ειλικρινά δεν μου αρέσουν πια». Τι την έκανε να αλλάξει γνώμη; Κάποιος κακόπιστος ενδεχομένως θα έλεγε ότι το κάνει για τα χρήματα – άλλωστε, δεν είναι λίγα τα συγκροτήματα των ’80s που επανενώθηκαν τα τελευταία χρόνια, ύστερα από προτροπή των δισκογραφικών εταιρειών.
Ομως, η μέχρι τώρα πορεία της Κέιτ Μπους φανερώνει μια καλλιτέχνιδα συνεσταλμένη, γλυκιά, σοβαρή, υπεύθυνη, ανεξάρτητη, που προστατεύει την τέχνη και την προσωπική της ζωή. Τα τελευταία χρόνια έχει αποσυρθεί από το προσκήνιο και έχει αφοσιωθεί στην ανατροφή του 12χρονου γιου της, Αλμπερτ· σπάνια δίνει συνεντεύξεις και έχει να βγει σε περιοδεία από το 1979! Δεν της αρέσουν, λέει, οι συναυλίες γιατί επαναλαμβάνονται και είναι κουραστικές.
Αν κρίνουμε από την τελειομανία της ταλαντούχου καλλιτέχνιδος με το ιρλανδέζικο αίμα, περισσότερο της ταιριάζει να εφευρίσκει παρά να ξεθάβει πράγματα. Επίσης, τα έντεκα κομμάτια αυτού του δίσκου είναι παραγνωρισμένα σε σχέση με το υπόλοιπο έργο της. Στη συνέντευξη που παραχώρησε φέτος στην Irish Times εκμυστηρεύεται: «Νομίζω ότι σε αυτά τα δύο άλμπουμ βρίσκονται μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα τραγούδια μου. Συχνά επισκοπείς τη δουλειά σου και αισθάνεσαι ότι κάτι πάει στραβά, αλλά αυτό είναι ανθρώπινο. Προσπάθησα λοιπόν να τα κάνω όπως θα ακούγονταν σήμερα, αλλά αυτή τη φορά θέλησα να δώσω περισσότερη έμφαση στα ίδια τα τραγούδια παρά στην παραγωγή. Επίσης, η προσέγγισή μου είναι πιο χαμηλότονη, επειδή σήμερα η φωνή μου είναι πιο σιγανή».
Δημιούργησε ένα μοναδικό ίματζ με επιρροή
Μήπως έχει ήδη αρχίσει η παρακμή; Δεν θα το έλεγα. Δεν θα τολμούσα να υποστηρίξω κάτι τέτοιο, καθότι είμαι πιστή οπαδός της. Είναι από τις ελάχιστες γυναίκες που γράφουν μόνες τους τη μουσική (ηχογράφησε εννέα αξιόλογα άλμπουμ με 13 επιτυχίες) και σύντομα θα κυκλοφορήσει δίσκο με νέο υλικό, όπως υπόσχεται. Παρότι ήταν όμορφη στα νιάτα της, ποτέ δεν πούλησε τον εαυτό της ως αντικείμενο του σεξ. Σχεδίαζε τα κοστούμια, σκηνοθετούσε τα βιντεοκλίπ, υπέγραφε τις χορογραφίες – δημιούργησε ένα μοναδικό ίματζ, που πολλά κορίτσια σήμερα αντιγράφουν. Εχει επίσης επηρεάσει πολλές σύγχρονες τραγουδίστριες, όπως την Pj Harvey, την Alison Goldfrapp και τη Florence Welch. «Συγκινούμαι που οι άνθρωποι ακόμη ενδιαφέρονται γι’ αυτό που κάνω», σχολιάζει η ίδια.
«Director’s Cut»: Καινούργια ή παλιά τραγούδια δεν έχει σημασία, είναι πάντα ωραίο να ακούς την Κέιτ Μπους να τραγουδά. Είναι αδύνατον να μη σε συγκινήσει αυτή η υπέροχη φωνή. Είναι κάπως διφορούμενη αυτή η δισκογραφική της κίνηση; Ισως, όμως, αυτό ήταν πάντα η Κέιτ Μπους: ένα παράξενο, εκκεντρικό πλάσμα της ποπ. Κι ύστερα, ας μην ξεχνάμε: τα παλιά, γνώριμα μέρη διατηρούν ένα είδος μαγείας.