ΜΟΥΣΙΚΗ. Ποιον δεν θα ενδιέφερε να δει σήμερα ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του Τζιμ Μόρισον, πάνω στη σκηνή, με τους Doors, στον ιδιωτικό του χώρο, νηφάλιο, φτιαγμένο; Ειδικά τώρα, με την υπερέκθεση, κυρίως των «κακών» παιδιών της μουσικής σκηνής, και όλα τα βίντεο που ανεβαίνουν στο youtube για να ανεβάσουν και να ρίξουν πωλήσεις, η παρελθοντολαγνεία μάς πηγαίνει πολύ.
Κρίμα, λοιπόν, που το ντοκιμαντέρ του Tom DiCillo «When You’re Strange» για το συγκρότημα The Doors χαρακτηρίστηκε, από κριτικούς κυρίως, συναρπαστικό αλλά ημιτελές. Ο Τζιμ Μόρισον και οι Doors ήταν διάσημοι πολύ πριν από το youtube και το Twitter. Γι’ αυτό ίσως και το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ να μην περιγράφει κάτι καινούργιο, κάτι που δεν γνωρίζαμε ήδη όλοι μας. Υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες για την προσωπική ζωή των μελών του γκρουπ, έτσι κι αλλιώς ο σκηνοθέτης μοιάζει να επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στον Μόρισον με τέτοια εμμονή που το φιλμ θα μπορούσε να έχει και τον τίτλο «Ο Τζιμ Μόρισον και οι άλλοι τρεις».
Οι Manzarek, Krieger και Densmore είναι φιγούρες-σκιές στην ταινία, μάλλον διακοσμητικοί, και η ιστορία είναι δομημένη μάλλον αποκλειστικά στα κλισέ. Φίλοι στο πανεπιστήμιο που έφτιαξαν μια μπάντα, η μπάντα γίνεται γνωστή στην Αμερική στη δεκαετία του ’60, κυρίως από μια αγωνία για κάτι εναλλακτικό στην ποπ μουσική.
Τραγούδια που διαρκούν από έξι έως εφτά λεπτά, με αρκετές instrumental ανάσες, στίχους με αναφορές σε ναρκωτικές ουσίες και σεξ… Το γκρουπ βγάζει ένα δίσκο, ακόμη έναν, ο τραγουδιστής παίρνει πολλά ναρκωτικά, βγάζουν τρίτο άλμπουμ, ο τραγουδιστής πίνει και παίρνει περισσότερα ναρκωτικά, μετά τον τέταρτο και πέμπτο δίσκο, ο τραγουδιστής πεθαίνει.
Λίγα ντοκουμέντα
Μια τραγική ιστορία, συνηθισμένη στον χώρο της μουσικής. Υπάρχουν λίγα αληθινά ντοκουμέντα από παρασκήνια, στο «When You’re Strange» (το dvd κυκλοφορεί από τις 6 Ιουλίου) βλέπουμε κυρίως κλιπ από λάιβ εμφανίσεις. Εμείς πάλι θα θέλαμε να παρακολουθήσουμε μια ιστορία γι’ αυτό που έχτισε τους Doors, τις ζωές, τα ταξίδια, τις σκέψεις, τα κίνητρα πίσω από τη ροκ…
Φανταστείτε ένα φιλμ για την Εϊμι Γουάινχαουζ σε 30 χρόνια από τώρα. Υπάρχουν απίστευτα πολλά ντοκουμέντα, δηλώσεις, συναυλίες, αποσπάσματα, πτώσεις, συμπτώσεις, συνεντεύξεις, φωτογραφίες και φιλμάκια που κυκλοφόρησε η ίδια. Ναρκωτικά και δημιουργία, αρχή και τέλος, άνοδος και πτώση.
Στην περίπτωση του Τζιμ Μόρισον, υπάρχουν δύο εκδοχές. Η αυθεντική είναι η αγγλική, υπάρχει όμως και κόπια στα ιταλικά. Εγώ πάλι θα προτιμήσω την πρώτη, γιατί ο Τζόνι Ντεπ παίζει τον ρόλο του αφηγητή.