ΠΟΛΗ. Πανικός! Και χαρά μαζί. Και μετά, απορία, για τη διαφορετική μοίρα τους. Το τεραστίων διαστάσεων ενοικιαστήριο μπήκε κάπου τον περασμένο Ιούνιο στην είσοδο του θερινού κινηματογράφου «Ηλέκτρα», στο νούμερο 292 της οδού Πατησίων, απέναντι από τη φοιτητική εστία στον Αγ. Λουκά. Το είδα φευγαλέα μέσα από το τρόλεϊ. Θα γίνει κι αυτός σούπερ μάρκετ όπως το Ράδιο Σίτυ και το θέατρο Καλουτά ή μπιλιάρδο-ηλεκτραγορά όπως το Πιγκάλ, άραγε; Οχι. Είναι διατηρητέος από το 1997, όπως και άλλοι 46 θερινοί κινηματογράφοι στην Αττική, σύμφωνα με υπουργική απόφαση.
Δεν ανέβασε ρολά φέτος, επειδή συνταξιοδοτήθηκε ο κινηματογραφιστής που τον λειτουργούσε.
Οι ιδιοκτήτες βρίσκονται σε αναζήτηση ενοικιαστή που θα ξαναβάλει μπροστά τα «τελειότερα μηχανήματα ήχου και προβολής», όπως γράφει η επιγραφή στην καλυμμένη με χαρτόνια είσοδο.
Πολλοί ενδιαφέρθηκαν να νοικιάσουν την αίθουσα, αλλά για άλλη χρήση στο σημείο-φιλέτο, όμως μόνο ως κινηματογράφος μπορεί να λειτουργήσει. Δεν πειράζει που έχασε τη σεζόν, αρκεί που δεν χάθηκε ολόκληρος. Από το 1940 χρονολογείται, έχει 300 θέσεις, αρχικά βρισκόταν στην απέναντι πλευρά της Πατησίων και μεταφέρθηκε στη σημερινή του θέση στη δεκαετία του ’50.
Λίγο πιο πάνω, παίζεται ένα δράμα. Σχεδόν είκοσι χρόνια ρήμαζε η «Αντζελα» με την αρ ντεκό όψη, γωνία Πατησίων 324 και Ροστάν, έχοντας δει άλλο δράμα να εκτυλίσσεται απέναντί της όταν κατεδαφίστηκε το παλιό παγοποιείο Φιξ στη γωνία με την οδό Καυταντζόγλου. Βρώμικη, θαμπή, μόνο το ιδιαίτερων αρχιτεκτονικών χαρακτηριστικών κέλυφός της, κατασκευασμένο το 1957 από τον Κων. Κωττάκη, είχε απομείνει, κουφάρι μισογκρεμισμένο, να στηρίζεται σε μεταλλικές σκαλωσιές. Μέχρι που… ομόρφυνε! Σοβατίστηκαν οι τοίχοι, γυαλίστηκε η κόκκινη επιγραφή της. Αγαλλίασα εκείνο το βράδυ του Ιουλίου. Ομως, μέσα σε ένα μήνα «φόρεσε» πενταώροφο κτίσμα «πολυτελών κατοικιών και καταστημάτων» από πάνω της, που υπολογίζεται να ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του έτους. «Δεν ετοιμάζεται να γίνει κινηματογράφος. Η χρήση μπορεί να είναι ανάλογη της επιθυμίας του ενοικιαστή», ήταν η απάντηση των κατασκευαστών. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 χαρακτηρίστηκαν διατηρητέες από το Τμήμα Παραδοσιακών Οικισμών της Διεύθυνσης Πολεοδομικού Σχεδιασμού του τότε ΥΠΕΧΩΔΕ, οι κύριες όψεις του κτιρίου, επιτρέποντας, μεταξύ άλλων, προσθήκη έξι υπέργειων ορόφων, μη κηρύσσοντας διατηρητέα και τη χρήση ως κινηματογράφου, όπως ισχύει για τους 47 θερινούς της Αττικής. Είχε διαμαρτυρηθεί πριν από εννέα χρόνια το ελληνικό τμήμα του ICOMOS (φορέας προστασίας πολιτιστικής κληρονομιάς), για την πλήρη αλλοίωση της φυσιογνωμίας και αρχιτεκτονικής ιδιαιτερότητας των όψεων, οι οποίες, άλλωστε, και για την ίδια την υπηρεσία του υπουργείου «παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, έχουν διαμορφωθεί με «χολιγουντιανά» πρότυπα και παρουσιάζουν μια ιδιαιτερότητα και μοναδικότητα, η δε διατήρησή τους ενδείκνυται ώστε να παραμείνει η μνήμη του κινηματογράφου «Αντζελα» στην περιοχή, δεδομένου ότι αποτελεί σημείο αναφοράς του αστικού άξονα της οδού Πατησίων».
Η «Αντζελα» φιλοξενούσε θερινό κινηματογράφο στην ταράτσα της και τη δεκαετία του ’70 διέθετε μεγάλη ημικυκλική οθόνη Vistavision.