Πρώτη φορά που βρέθηκα στην -επίκαιρη λόγω των Ισπανών «Αγανακτισμένων» – Puerta del Sol, στη Μαδρίτη, ήταν χειμώνας, λίγες ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα. Το τσουχτερό κρύο έκανε έντονη την επιθυμία να τρυπώσει κανείς κάπου ζεστά. Παρά ταύτα, για κάμποση ώρα συνεχίσαμε με την παρέα μου να περιφερόμαστε στα λιθόστρωτα δρομάκια γύρω από την πλατεία. Οχι άσκοπα. Φίλος ο οποίος είχε επισκεφθεί παλαιότερα τη Μαδρίτη μας είχε μιλήσει για ένα μικρό μαγαζί, κοντά στην Puerta del Sol, το οποίο σερβίρει αποκλειστικά ζεστή σοκολάτα με «τσούρος» (churros). Το όνομα του μαγαζιού δεν το θυμόταν, θυμόταν, όμως, ότι βρίσκεται χωμένο σε ένα στενό δρομάκι, κάθετο σε έναν από τους μεγαλύτερους πεζοδρόμους που ξεκινούν από την πλατεία και, όπως είχε πει, θα το ξεχωρίζαμε από μια μεγάλη, φωτεινή πινακίδα που γράφει κάτι για σοκολάτα.
Ψάχνοντας γύρω από την πλατεία, είδαμε στο βάθος ενός πολύ στενού περάσματος τη φωτεινή πινακίδα «Chocolateria San Gines», για να διαπιστώσουμε ότι έχει πάρει το όνομα από το δρομάκι, το «pasadizo de San Gines».
Η σοκολατερί είναι ένα μικρό μαγαζί. Η διακόσμηση μαρτυράει την ιστορία του, που αρχίζει από το 1894. Τα βαριά μεταλλικά τραπεζάκια είναι καλυμμένα με μάρμαρο. Μπαίνοντας, οι πελάτες πληρώνουν στο ταμείο τις μερίδες σοκολάτας με «τσούρος» που θέλουν. Κάθονται σε κάποιο από τα τραπεζάκια, που δεν προλαβαίνουν να αδειάσουν και πολύ σύντομα φθάνει η παραγγελία τους. Μια κούπα ζεστής, παχύρρευστης σοκολάτας και, δίπλα, ένα πιατάκι «τσούρος». Πρόκειται για «μπαστουνάκια» ζύμης, τηγανισμένα σε λάδι, που θυμίζουν σε υφή και γεύση άγλυκους λουκουμάδες. Βουτάς τα «τσούρος» στη σοκολάτα και απολαμβάνεις…
Στην Ισπανία είναι το αγαπημένο έδεσμα των ξενύχτηδων, γι’ αυτό και η σοκολατερί παραμένει ανοιχτή από το απόγευμα μέχρι τα ξημερώματα της επόμενης ημέρας.