Ο Αγιος Λαυρέντιος, χωριό του Πηλίου, από τις 18 Αυγούστου ώς την 1η Σεπτεμβρίου αλλάζει όψη και κυρίως πολλαπλασιάζει τους ήχους του. Η κιθάρα, το πιάνο, η βιόλα, το κλαρίνο, το φλάουτο αναμειγνύονται με τον άνεμο που περνάει από τις φυλλωσιές, τα πουλιά, τα ρυάκια που διασχίζουν τα καλντερίμια, τις οπλές των αλόγων, οροθετώντας με τον πιο φυσικό τρόπο το 15νθήμερο του «Μουσικού χωριού». Περισσότεροι από 100 μουσικοί απ’ όλον τον κόσμο, μαθητές και δάσκαλοι, συμμετέχουν σε εργαστήρια, masterclasses, συναυλίες και δρώμενα, ενώ ο αριθμός των επισκεπτών καθημερινά φτάνει τους 1.000.
Η αρχή
Οταν πριν από έξι χρόνια ο Κώστας Μακρυγιαννάκης, ο Θύμιος Ατζακάς και ο Γιώργος Εμμανουήλ Λαζαρίδης, και οι τρεις μουσικοί με σπουδές στο εξωτερικό (ο τελευταίος, διεθνούς φήμης πιανίστας και εδώ και δύο χρόνια συντονιστής του καλλιτεχνικού προγράμματος του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης), αποφάσισαν να μετατρέψουν τον τόπο με τον οποίο ήταν δεμένοι σε «σημείο συνάντησης μουσικών με διαφορετικές καταβολές», δεν φαντάζονταν ότι θα είχε τόση απήχηση.
Μουσική στα καλντερίμια
Στο σχολείο του χωριού οι ex silentio μαζί με τη Σαβίνα Γιαννάτου σε τραγούδια του Μεσαίωνα, σε ένα από τα αρχοντικά, που προσφέρονται από τους ιδιοκτήτες αφιλοκερδώς για τη φιλοξενία των προσκεκλημένων, διδάσκει η Γαλλίδα Νιμά μπεν Νταβίντ, επικεφαλής του εργαστηρίου για τη βιόλα, στις πλατείες αυτοσχεδιασμοί με ούτι και γκάιντα, στα καλντερίμια ο χαιρετισμός ενός κρουστού και ενός πνευστού μπορεί να εξελιχθεί σε μια αναπάντεχη μουσική συνάντηση.
«Ολες οι τέχνες έχουν θέση στο «Μουσικό χωριό»», λένε σε ένα διάλειμμα των ασφυκτικών υποχρεώσεών τους ο Κ. Μακρυγιαννάκης και ο Θ. Ατζακάς στην «Κ» (ο Γ. Λαζαρίδης απουσίαζε λόγω επαγγελματικών δεσμεύσεων). «Το σημαντικό είναι να έρχονται σε επαφή καλλιτέχνες που υπό «κανονικές» συνθήκες θα ήταν δύσκολο. Ενας κλασικός πιανίστας -για παράδειγμα- με έναν που παίζει κλαρίνο ή παραδοσιακό βιολί. Μέσα από αυτήν τη συνύπαρξη ανθρώπων με διαφορετικό πολιτιστικό υπόβαθρο, από μια ανομοιογενή σύνθεση δηλαδή, άρχισαν να παράγονται αποτελέσματα, συνεργασίες και παράλληλα να διευρύνονται οι ορίζοντες». Η Αυτοδιοίκηση υποστηρίζει την προσπάθεια από τη δεύτερη χρονιά. Για τους δύο διοργανωτές η επιτυχία του «Μουσικού χωριού» οφείλεται σε έναν κυρίως λόγο: στην αλήθεια του.
Ντοκιμαντέρ με… στιγμές
Ο Νεοζηλανδός σαξοφωνίστας Hayden Chisholm «έκλεισε» σε ένα μικρής διάρκειας ντοκιμαντέρ στιγμές από μια χρονιά του «Μουσικού χωριού»: Τον Μάνο (Αχαλινοτόπουλο) να παίζει κλαρίνο, τον Haig (Yazdjian) ούτι, τον Ευγένιο (Βούλγαρη) γυαλί ταμπούρ, τη Γιασεμί και τον Νίκο παλιούς ρεμπέτες να τραγουδούν… Θα το θυμόμαστε.
Οπως και το γλέντι στην πλατεία με νέα παιδιά να χορεύουν ηπειρώτικα και νησιώτικους, τον Γαλλοαργεντίνο Μάρκο Γκάλκιν να ερμηνεύει Αστορ Πιατσόλα με το φλάουτο στον κήπο του σπιτιού της οικογένειας Καλλιπολίτη. Το «Μουσικό χωριό» είναι, πάνω απ’ όλα, μια κοινότητα αισθήσεων και αισθημάτων.