«Ψηλά τακούνια!» φώναξε ο Σάιμον Κάλοου καθώς, με πονεμένα πόδια, κατέβαινε τρέχοντας τα σκαλιά με κάπως μειωμένη τη συνήθη ορμή του. Ο ηθοποιός, συγγραφέας και πρωταθλητής των one-man show είχε μόλις αποχωρήσει από τη σκηνή του Αssembly Hall στο Εδιμβούργο – του θεάτρου όπου έκανε το επαγγελματικό ντεμπούτο του πριν από 40 χρόνια.
Φέτος, ωστόσο, δεν έδωσε κάποια παράσταση βασισμένη στον Σαίξπηρ ή τον Ντίκενς. Αντ’ αυτού, παρουσίασε ένα πρόσφατο γαλλικό έργο για μια τρανσέξουαλ, το οποίο απαιτούσε να υποστεί μιάμιση ώρα μακιγιάζ πριν από κάθε παράσταση. Και, παρότι δεν ήταν το συνηθισμένο του πεδίο, οι θεατές έκαναν ουρά έξω από το θέατρο για να τον δουν.
Παρά τον έντονα κωμικό του χαρακτήρα, το έργο, σύμφωνα με τον Κάλοου, έχει πολιτική διάσταση, που αφορά την αποδοχή και την ανοχή απέναντι στους τρανσέξουαλ. Με αφήγηση από τη σκοπιά της Πολίν, το έργο περιγράφει τη μέρα που αφιερώνει κάθε εβδομάδα η τραβεστί για να φροντίσει τον πατέρα της, ο οποίος επιμένει να την φωνάζει Πολ και παριστάνει ότι δεν είναι μαζί της όταν επισκέπτονται το σούπερ μάρκετ. Ο τίτλος του έργου είναι «Tuesdays at Tesco», απόδοση του γαλλικού τίτλου «Le Mardi a Μonoprix».
«Η παρενδυσία είναι ένα περίπλοκο θέμα, τόσο για εκείνους που αφορά άμεσα όσο και για όλους τους άλλους», λέει. «Γενικά η κοινωνία έχει ακόμα πρωτόγονες ιδέες για το φύλο και τη σεξουαλικότητα, ενώ η ομοφοβική βία δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Δεν έχουμε κατακτήσει ακόμα καμιά ωριμότητα ως κοινωνία».
Ο ενθουσιασμός του για τα one-man show δεν οφείλεται στην επιθυμία να μη δουλεύει με άλλους ηθοποιούς. Είναι μάλλον, όπως λέει, «η άμεση σχέση με το κοινό αυτό που με ερεθίζει υπέρμετρα». Η αγάπη του γι’ αυτή τη θεατρική φόρμα προέρχεται εν μέρει από τα σπουδαστικά του χρόνια, όταν, το 1968, δούλευε ως αμπιγιέρ για τον ηθοποιό και συνιδρυτή του Gate Theatre Μάικλ Μακ Λιαμόιρ, ο οποίος έπαιζε σε μονοπρόσωπη παράσταση ένα έργο εμπνευσμένο από τον Οσκαρ Ουάιλντ, το «The Importance of Beeing Οscar».
Ο Σάιμον Κάλοου μπορεί να έχει συνηθίσει να παίζει τόσο τον Ρωμαίο όσο και την Ιουλιέτα στη σκηνή του μπαλκονιού, στο σαιξπηρικό του one-man show, ενώ έχει επίσης παίξει τη Μάργκαρετ Θάτσερ και την πριγκίπισσα Αννα. Ωστόσο, όπως λέει, «θα ήταν δύσκολο για μένα να περάσω για γυναίκα. Δεν νομίζω ότι έχω τα φυσικά προσόντα».