Μια ιδιαίτερη συναυλία στα Βριλήσσια

Μια ιδιαίτερη συναυλία στα Βριλήσσια

1' 59" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ημασταν «μια ωραία ατμόσφαιρα» την προηγούμενη Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου στα Βριλήσσια. Αφορμή υπήρξε η συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο θέατρο «Αλίκη Βουγιουκλάκη» και αιτία η απουσία φωτισμού για την ορχήστρα.

Για όσους προσήλθαν στις οκτώμισι, όπως είχε ενημερώσει η ορχήστρα, και άκουσαν την πρώτη νότα μουσικής στις δέκα παρά είκοσι, ήταν αδιάφορο ποιος δεν προνόησε να κάνει τις αυτονόητες συνεννοήσεις.

Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι τελικά να βρεθεί λύση, επικρατούσε ατμόσφαιρα χαλαρή, συνήθης σε επαρχιακές πλατείες, όπου τα παιδάκια παίζουν, και οι μουσικοί κάποιας τοπικής ορχήστρας, στην περίπτωσή μας φανερά λιγότερο πειθαρχημένοι από το κοινό που ανέμενε υπομονετικά στις κερκίδες, περιφέρονταν ή σχημάτιζαν πηγαδάκια ολούθε.

Ολα αυτά θα μπορούσαν να είναι έως και συμπαθητικά ένα αυγουστιάτικο βράδυ, στην πλατεία κάποιας κωμόπολης με ένα ποτήρι μπίρα. Οταν όμως πρόκειται για συναυλία της πρώτης ορχήστρας της χώρας, το πράγμα αλλάζει.

Σερενάτα

Η ίδια χαλαρότητα εξακολούθησε και στο πρώτο έργο του προγράμματος. Στη σύντομη ομιλία του κατά τη διάρκεια της αδικαιολόγητης καθυστέρησης, ο αρχιμουσικός Βύρων Φιδετζής χαρακτήρισε τη Σουίτα από τον «Πουλτσινέλα» του Στραβίνκσι ως «αραβούργημα». Πράγματι, το έργο έχει ανάγκη από μέγιστη διαφάνεια και από έναν ήχο ευγενή, με ευέλικτες αρθρώσεις, δηλαδή ακριβώς το αντίθετο απ’ ό,τι πρότεινε η Κρατική στο κοινό ήδη από το πρώτο μέρος του έργου, αλλά ατυχώς όχι μόνο σε αυτό.

Ετσι λοιπόν, σαν βάλσαμο ήχησε στ’ αυτιά το γλυκό θέμα του όμποε στο δεύτερο μέρος, τη Σερενάτα, παιγμένο από τον Γιάννη Οικονόμου. Γενικότερα, τα ξύλινα πνευστά, ο Παναγιώτης Δράκος στο φλάουτο και ο Βασίλης Λιοδάκης στο φαγκότο, έσωσαν για μία ακόμα φορά πολλά.

Ωραίο κόρνο

Πολύ καλός ήταν επίσης ο Γρηγόρης Ασωνίτης, σολίστας στο τρίτο Κοντσέρτο για κόρνο του Μότσαρτ. Δεξιοτεχνικά ασφαλής στα ζωηρά μέρη, απέδωσε το έργο με μαλακό, στρογγυλό ήχο και μεγάλη μουσικότητα στο αργό, μεσαίο μέρος.

Η βραδιά ολοκληρώθηκε με την όγδοη Συμφωνία του Μπετόβεν. Γραμμένη με τρόπο που δεν εκθέτει ιδιαίτερα τα έγχορδα, δηλαδή τη σταθερά πιο αδύναμη ομάδα της Κρατικής, συνολικά ήχησε καλύτερα. Αναμενόμενη εξαίρεση αποτέλεσαν τα πρώτα μέτρα του τέταρτου μέρους, που απαιτούν συντονισμένα, σβέλτα βιολιά.

Στο πρώτο μέρος ο Φιδετζής διηύθυνε με νεύρο και ένταση, αναδεικνύοντας τις έντονες αντιθέσεις, το φως και τη σκιά της γραφής. Στο δεύτερο μέρος, ειδικά το πρώτο θέμα ήχησε ευχάριστα ανάλαφρο και συντονισμένο, ενώ το τρίτο μέρος είχε τον απαιτούμενο παλμό.

Στο ένθετο Τρίο ξεχώρισε ο διάλογος ανάμεσα στα κόρνα και τα βιολοντσέλα, από τις πιο ωραίες στιγμές της βραδιάς.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή