Οταν έφτασα στο Παρίσι ήξερα εκ των προτέρων ότι θα έχανα το μεγάλο γεγονός του μήνα, την έκθεση «Αρχαία Μακεδονία: Το βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου» που εγκαινιάστηκε την περασμένη Τετάρτη (12/10). Δεν το μετάνιωνα. Μου έμοιαζε πως το Λούβρο ήδη είχε αρχίσει να αναπνέει στους ρυθμούς του Αλεξάνδρου και ότι ο ενθουσιασμός που μαθαίνουμε πως έχει εκδηλωθεί ήταν ακόμη πιο μεγάλος, ίσως λόγω της αναμονής.
Ενα Παρίσι σε όλο του το φθινοπωρινό μεγαλείο, κάτι σαν βάλσαμο για το σώμα και την ψυχή μιας ταλαιπωρημένης Αθηναίας. Ετσι ένιωσα φέτος την Πόλη του Φωτός, πιάνοντας τον εαυτό μου περισσότερο από ποτέ να ρουφώ με όλες μου τις αισθήσεις τις εικόνες ομορφιάς και πολιτισμού που ανθούσαν γύρω μου. Αφορμή για το ταξίδι ήταν η ευρωπαϊκή πρεμιέρα της νέας χοροθεατρικής παράστασης των DV8 «Can we talk about this?» στο Theatre de la Ville, έργο που θα παρουσιαστεί τον Δεκέμβριο στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση στην Αθήνα. Ασφυκτικά γεμάτο το θέατρο, θερμό το χειροκρότημα για μια παραγωγή που αφορά την ισλαμοφοβία και δίχως αμφιβολία θα συζητηθεί.
Ο αέρας της αλλαγής, της ανανέωσης που νιώθω να έχω τόσο ανάγκη, συνεχίζει να πνέει από παντού. Τι κι αν πίσω στην Αθήνα με περιμένουν η διαρκής πίεση και η αγωνία των τελευταίων μηνών, όπως και οι τόνοι σκουπιδιών που μαθαίνω πως έχουν κλείσει τον δρόμο μας. Πρώτος σταθμός η έκθεση με έργα του Fra Angelico στο μουσείο Jacquemart Andre, ατμοσφαιρική έπαυλη εποχής στο κέντρο του Παρισιού. Φτάνω μια ώρα πριν κλείσει ο χώρος παρέα μ’ έναν ταξιτζή που με τον τρόπο του με εξαναγκάζει να θυμηθώ τα γαλλικά μου. «Je suis journaliste», η εξομολόγησή μου του προκαλεί απορία, όμως διασχίζουμε βιαστικά τους δρόμους και τρέχω προς την είσοδο, χαρούμενη που βρίσκω ουρές κόσμου. Αρα έχω χρόνο ν’ απολαύσω το εκπληκτικό φως, τα χρώματα, το γαλάζιο, το χρυσό του Φρα Αντζέλικο, την καθαρότητα και ακρίβεια της τεχνικής αυτού του σπουδαίου καλλιτέχνη της πρώιμης Αναγέννησης. Πρόκειται για μια έκθεση η οποία θα διαρκέσει έως τις 16 Ιανουαρίου του ’12 και περιέχει είκοσι πέντε έργα του Φρα Αντζέλικο και σύγχρονων του ζωγράφων όπως οι Lorenzo Monaco, Masolino, Paolo Uccello, Filippo Lippi και Zanobi Strozzi, εξού και ο τίτλος της «Fra Angelico and the Masters of the Light».
Στο Πομπιντού η δεύτερη στάση για την έκθεση «Edvard Munch: The Modern Eye» που κι αυτή εγκαινιάστηκε στις 21 Σεπτεμβρίου δύο μέρες πριν από τον Φρα Αντζέλικο. Εδώ περιμένεις περίπου δέκα πέντε λεπτά στην ουρά στην κεντρική είσοδο κι άλλα τόσο στον χώρο της έκθεσης όπου για να περνάει η ώρα και να ξεχνάς την ορθοστασία διαβάζεις στον τοίχο σε πίνακες, τους σταθμούς στη ζωή του πρωτοπόρου Νορβηγού ζωγράφου του 19ου αιώνα. Μια εξαιρετική έκθεση με πολλά έργα, σχέδια, φωτογραφίες, γλυπτά, μέχρι κι ένα δείγμα ταινίας του καλλιτέχνη που για πρώτη φορά παρουσιάζονται στη Γαλλία. Από την αθωότητα του Φρα Αντζέλικο σ’ έναν άλλο κόσμο, σκοτεινό κι έντονο. Εξω στον ακάλυπτο χώρο του Πομπιντού παρατηρώ τα αγάλματα του Brancusi πόσο όμορφα φαίνονται κάτω από τη βροχή. Το Παρίσι από ψηλά. Στην περιοχή του Les Halles η οποία βρίσκεται σε περίοδο ανακατασκευής, ο κόσμος σεργιανίζει έως πολύ αργά στα καφέ και στα εστιατόρια. Λυτρωτική αίσθηση να παρατηρείς για λίγο τα πράγματα από μακριά. Σαν αποχαιρετισμός μια βόλτα στον Σηκουάνα, στη γέφυρα Pont des Arts με τα λουκέτα των ερωτευμένων τα οποία όταν βρεθεί εναλλακτική λύση έχει ανακοινωθεί ότι θα μεταφερθούν αλλού. Ευτυχώς για την ώρα ζευγάρια αγκαλιάζονται μπροστά τους και υπόσχονται αιώνια αγάπη. Ενάντια σε κάθε εμπόδιο… Στο Παρίσι.