Είχαν το αβαντάζ της ορμής και της φαντασίας τους. Μ’ αυτά τα εφόδια, που δεν είναι καθόλου λίγα, η Ομάδα Θεάτρου ΟΠΕRΑ αποφάσισε να καταπιαστεί με κάτι δύσκολο και απαιτητικό. Με το θεατρικό ανέβασμα ενός παπαδιαμαντικού μυθιστορήματος. «Οι έμποροι των εθνών» παρουσιάζονται ήδη στη Μικρή Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών της οδού Συγγρού (και θα συνεχίσουν μέχρι τις 6 Νοεμβρίου) με έναν διαφορετικό τρόπο από ό,τι έχουμε συνηθίσει. Με ζωντανή μουσική επί σκηνής, με μουσικά όργανα τις φωνές τους, με στοίχημα τον τρόπο που θα εκφέρουν τον παπαδιαμαντικό λόγο οι έξι ηθοποιοί και οι δύο μουσικοί δεν κατέβηκαν λεπτό από τη σκηνή στις δύο ώρες που διήρκεσε η παράσταση. Ακολούθησαν με ευλάβεια τις οδηγίες του σκηνοθέτη τους και συνθέτη της παράστασης, Θοδωρή Αμπαζή, και ξανάστησαν με πολύ λιτά μέσα αλλά και με πολύ πάθος μια ιστορία αγάπης και εξουσίας στα χρόνια της Ενετοκρατίας στο Αιγαίο. Τι άλλο εντυπωσιάζει τον θεατή της παράστασης; Οτι ο παπαδιαμαντικός λόγος ήταν απολύτως εύληπτος, ότι κανένας δεν είχε άγνωστες λέξεις και ότι ο ρυθμός της αφήγησης ήταν εξαιρετικά σύγχρονος. Οπως σύγχρονες ήταν και οι διαπιστώσεις του για την κοινωνία, για όσους έχουν εξουσία, για όσους αναζητούν δύναμη και επιβολή: «Το ανωφερές έχει κατάβασιν, και η πτήσις έχει πτώσιν», λέει μεταξύ άλλων. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη σκεφτούμε τη σύγχρονη Ελλάδα ακούγοντας αυτή τη φράση. Η μόνη ένσταση ήταν ότι η ορμή αυτής της ομάδας μερικές φορές λειτούργησε εις βάρος του παπαδιαμαντικού ύφους. Ιδιαίτερα τις στιγμές που ανέβαινε η ένταση της φωνής των ηθοποιών. Ισως επειδή έχουμε συνηθίσει τον χαμηλό τόνο της παπαδιαμαντικής «φωνής». Ισως γιατί έχουμε πολλές κραυγές γύρω μας και δεν θέλουμε να τις συναντούμε και στην τέχνη.
Προ-βολες
1' 22" χρόνος ανάγνωσης
