Ελληνες συνθέτες από τη Δημοτική Ορχήστρα

Ελληνες συνθέτες από τη Δημοτική Ορχήστρα

1' 41" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δύο έργα Ελλήνων συνθετών και τη Συμφωνία αρ. 101 του Χάιντν πρότεινε στο κοινό η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων υπό τη διεύθυνση του Ανδρέα Τσελίκα, στις 30 Ιανουαρίου, στον «Πολυχώρο» του Δήμου Αθηναίων. Το «Δωρικό κοντσέρτο» του Μηνά Ι. Αλεξιάδη και το έργο «Celebration VII» του Θόδωρου Αντωνίου έχουν τουλάχιστον έναν προφανή κοινό παρονομαστή: την αναφορά στη δημοτική μουσική, περισσότερο εμφανή στην πρώτη περίπτωση, λιγότερο στη δεύτερη. Το κοντσέρτο του Αλεξιάδη συνομιλεί επίσης με κινήματα που σφράγισαν τον 20ό αιώνα, τον νεοκλασικισμό στο πρώτο μέρος, τον «ιερό μινιμαλισμό» στο δεύτερο και καταλήγει πιάνοντας το νήμα από την «εθνική σχολή» αλλά και από τον Σκαλκώτα των «Ελληνικών χορών» στο τρίτο μέρος. Πολυεπίπεδη σύνθεση, κρατά σε εγρήγορση τον ακροατή καθώς το ενδιαφέρον ανανεώνεται διαρκώς με νέα ερεθίσματα, που όμως δεν αλλοιώνουν τη συνοχή ούτε το στυλιστικό στίγμα του ακροάματος. Το έργο υποστηρίχτηκε πολύ καλά από τον Τσελίκα, παρότι η απαιτητική γραφή συναντούσε αντιστάσεις στην ορχήστρα. Στην «κλασική» πλέον σύνθεση του Αντωνίου, η μυώδης ερμηνεία υπογράμμισε το ρυθμικό στοιχείο, συνεισφέροντας νεύρο και ένταση. Στη δεξιοτεχνική αυτή παρτιτούρα, τα στοιχεία παραδοσιακής μουσικής ξάφνιαζαν, καθώς πρόβαλλαν μέσα από τις εναλλαγές τονικών και ατονικών ενοτήτων.

Η βραδιά ολοκληρώθηκε με τη Συμφωνία «του ρολογιού» του Χάιντν. Από τον τρόπο που αντιδιέστειλε τα τέσσερα μέρη μεταξύ τους και από το πώς προσδιόρισε το ύφος καθενός, φάνηκε ότι ο Ανδρέας Τσελίκας αντιλαμβάνεται θαυμάσια το έργο, την εποχή και το ύφος του συνθέτη. Ωστόσο, το αποτέλεσμα εξαρτάται και από τα χαρακτηριστικά της ορχήστρας, τον ήχο της και τον συντονισμό των μουσικών της, στοιχεία που αντέχουν βελτίωση.

Λίγες ημέρες αργότερα, στις 2 Φεβρουαρίου, στην Αίθουσα Φίλων της Μουσικής ο Δημήτρης Σγούρος και το Κουαρτέτο Εγχόρδων Κόνταγι απέδωσαν το Κουιντέτο για πιάνο του Σούμαν. Συνεργάστηκαν εξαιρετικά και ο Σγούρος ανέδειξε υποδειγματικά τη ρευστότητα της μελωδικής γραμμής του Σούμαν, χωρίς να επιβάλλεται στο Κουαρτέτο. Ωστόσο, το έργο ήχησε άτονο κυρίως λόγω του ακατάλληλα μεγάλου χώρου. Ανάλογη υπήρξε η εντύπωση στο πρώτο μέρος, όπου οι «Κόνταγι» απέδωσαν την «Ιταλική Σερενάτα» του Χούγκο Βολφ και το πρώτο Κουαρτέτο εγχόρδων του Τσαϊκόφσκι.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή