Πέρυσι ξεχώρισε ως Μικ παίζοντας πλάι στον Δημήτρη Καταλειφό στον «Επιστάτη» του Πίντερ, σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα. Φέτος μοιράζεται τη σκηνή με δυο δασκάλους του στο Εθνικό Θέατρο, τον Ακύλλα Καραζήση και τον Νίκο Χατζόπουλο, στην παράσταση «Οταν έκλαψε ο Νίτσε».
Ο Χάρης Φραγκούλης είναι νέος, έχει ταλέντο, όρεξη για δουλειά και δίψα για μάθηση, περισσότερο όμως έχει το απαραίτητο «καύσιμο» που τον κάνει να είναι αισιόδοξος και απόλυτα αφοσιωμένος στο θέατρο, σε μια από τις χειρότερες εποχές για έναν πρωτόβγαλτο ηθοποιό. Και αυτό είναι το πιο συγκινητικό όταν συνομιλείς με τον Χάρη Φραγκούλη, εκπρόσωπο μιας γενιάς ηθοποιών με μεγάλη αυταπάρνηση, που μπορεί να μην εξασφαλίζουν καν τα προς το ζην, καθόλου, όμως, αυτό δεν βάζει φρένο στην ενασχόλησή τους με το θέατρο.
Την Τετάρτη 28 Μαρτίου ο 27χρονος ηθοποιός και η θεατρική του ομάδα Kursk παρουσιάζουν το έργο του Γκέοργκ Μπίχνερ «Βόιτσεκ» στο Απλό Θέατρο που τους παραχώρησε δωρεάν, με μια εξαιρετική χειρονομία, ο Αντώνης Αντύπας. Πρόκειται για το τελευταίο θεατρικό έργο που άφησε ο πρόωρα χαμένος σε ηλικία 24 χρόνων, συγγραφέας. Εχουν σωθεί μόνο 12 φύλλα χαρτί, όπου ο Μπίχνερ έχει αφήσει 49 σχεδιάσματα σκηνών, ως επί το πλείστον σε γερμανική γοτθική γραφή. Το υλικό του «Βόιτσεκ» είναι ένα φιλολογικό κολάζ που προέρχεται από εκδότες οι οποίοι συγκρότησαν ένα λίγο ώς πολύ πλήρες θεατρικό έργο από τις σκηνές που έχουν διασωθεί.
Ο Χάρης Φραγκούλης επέλεξε ένα δύσκολο έργο να αναμετρηθεί σκηνοθετικά. «Διάλεξα αυτό το έργο γιατί ήταν εμμονή δικιά μου και αν θυμάμαι καλά ήταν και το πρώτο έργο που διάβασα, όταν παράτησα τη βιολογία που σπούδαζα και αποφάσισα να ακολουθήσω το θέατρο. Το έργο έχει άπειρες θεματικές, αλλά αυτό που με συγκινεί ιδιαίτερα είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να αγγίξει ένα άλλο χέρι. Βλέπω ήρωες που αδυνατούν μπροστά στο σύνολο, μπροστά στη Φύση, μπροστά στην ύπαρξη, και προσπαθούν να υπάρξουν ο καθένας με τον τρόπο του, άλλος με τη βία, άλλος με την αγάπη. Ο κόπος είναι αυτό που με συγκινεί και ο Βόιτσεκ έχει πολύ κόπο μέσα του, ποιητικά εκφρασμένο».
Στην ομάδα Kursk παίρνουν μέρος, εκτός από συμμαθητές του Χάρη Φραγκούλη στη σχολή, δυο φτασμένοι ηθοποιοί, η Μαρία Σκουλά και ο Νίκος Χανακούλας. Ολοι μοιράζονται το ίδιο βλέμμα. «Εχουμε κοινούς κώδικες», εξηγεί ο Χ. Φραγκούλης. «Υπάρχει μεγάλη εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Και πιστεύω ότι αντιμετωπίζουμε τα πράγματα με τον ίδιο περίπου τρόπο».
Πόσο αλλάζει την πορεία ενός νέου ηθοποιού η σημερινή κρίση; «Σίγουρα υπάρχει μια αντικειμενική πραγματικότητα, που δεν μπορεί να την αρνηθεί κανείς», απαντάει ο Χ. Φραγκούλης. «Αυτό δεν σημαίνει ότι ταυτίζεται με την εσωτερική πραγματικότητα. Δηλαδή δεν ξέρω κατά πόσο αυτή η στιγμή είναι πιο δύσκολη από άλλες. Το θέατρο είναι ένας φανταστικός κόσμος.
» Η ανάγκη της φυγής στον φαντασικό κόσμο είναι ανάλογη με το πόσο χάλια είναι η πραγματικότητα. Υπάρχει, άρα, πολύ μεγάλη ανάγκη. Προσωπικά, είμαι βαθιά αισιόδοξος. Δεν ξέρω γιατί, αλλά είμαι. Πιστεύω πολύ στην επιθυμία. Στις πόρτες, φωτεινές ή σκοτεινές, που ανοίγουν, και μετά απ’ αυτές τις πόρτες μπορεί να έχεις τη δύναμη να νικήσεις Αυτό σε γεμίζει αισιοδοξία».
Η μετάφραση του έργου είναι του Μάνου Λαμπράκη και η πρωτότυπη μουσική, που παρουσιάζεται ζωντανά, του Κορνήλιου Σελαμσή. Ο «Βόιτσεκ» παρουσιάζεται από τις 28 Μαρτίου έως την 1η Απριλίου και από τις 4 έως τις 8 Απριλίου. Στο Απλό Θέατρο. Τηλ.: 210-38.38.173.