Οι τύψεις συνέτριψαν τον Μαρκήσιο

Οι τύψεις συνέτριψαν τον Μαρκήσιο

2' 18" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο Λουίτζι Καπουάνα (Σικελία, 1839-1915), συγγραφέας, ποιητής και δημοσιογράφος, υπήρξε ένας από τους κύριους εκπροσώπους του βερισμού. Ανήσυχο πνεύμα, υπήρξε σύγχρονος του Τζιοβάννι Βέργκα και του Λουίτζι Πιραντέλο, και ένας από τους πρώτους που δέχτηκαν επίδραση από το έργο του Εμίλ Ζολά. Στα έργα του, όπως και στο μυθιστόρημά του «Ο μαρκήσιος της Ροκαβερντίνα», σημαντική θέση έχουν ο ψυχολογικός παράγων των ηρώων, οι διακυμάνσεις των διαθέσεων, η ακραία συμπεριφορά με τα επακόλουθά της. Τα πάθη, η ενστικτώδης συμπεριφορά οδηγούν τα πρόσωπα σε επιλογές που διαταράσσουν την καθημερινότητά τους και τις σχέσεις τους με τους άλλους.

Πρωταγωνιστής σε αυτό το μυθιστόρημα είναι ο μαρκήσιος της Ροκαβερντίνα, ο οποίος οδηγείται στην τρέλα από τις τύψεις για ένα έγκλημα που διέπραξε πάνω σε μια κρίση ζήλιας. Η ιστορία δεν είναι αστυνομική, άλλωστε ο αναγνώστης γνωρίζει τι ακριβώς συνέβη, παρακολουθεί τις σκέψεις και τις ανησυχίες του ήρωα, ο οποίος, όταν συνειδητοποιεί τι έκανε, αρχίζει σταδιακά να βυθίζεται όλο και πιο πολύ στη μοναξιά και τη δυστυχία.

Οι απέλπιδες προσπάθειές του να βάλει σε τάξη την προσωπική του ζωή δεν πιάνουν τόπο. Και ενώ καταπνίγει τον έρωτά του για τη γυναίκα που δεν του ταιριάζει κοινωνικά, σκοτώνει τον άνθρωπο που χρησιμοποίησε για να απαλλαγεί από την παρουσία της. Διέπραξε έγκλημα και, μολονότι ξέφυγε από την τιμωρία της πολιτείας, δεν κατάφερε να δαμάσει τη συνείδησή του και να μην αποκαλύψει τη συμμετοχή του σ’ αυτό.

Εγκλωβισμένος καθώς ήταν στις κοινωνικές συμβάσεις, αφέθηκε να παρασυρθεί από τις επιταγές και τις συμβάσεις του κοινωνικού συνόλου και να κρύψει το πάθος του για μια χωρική, ένα πρόσωπο που σε ολόκληρο το έργο βρίσκεται στη σκιά, αν και υπήρξε η αιτία της κακοτυχίας του. Η άλλη γυναίκα της ζωής του, η σύζυγός του, στάθηκε αδύναμη να του συμπαρασταθεί, να κατανοήσει τη συντριβή του.

Οι περιγραφές των φόβων του, της ντροπής που ένιωθε για την αποτρόπαια πράξη του, της προσπάθειάς του να ζήσει μια φυσιολογική ζωή δίδονται με ένταση, ενώ ακόμα και οι παραξενιές της φύσης θαρρείς και ακολουθούν τις συναισθηματικές του διακυμάνσεις.

Ο μαρκήσιος άγεται και φέρεται από δυνάμεις που δεν μπορεί να ελέγξει, γίνεται έρμαιο σκοτεινών ψυχικών διεργασιών, που απεικονίζονται είτε μέσω των γεγονότων είτε των σκέψεων και των αντιφατικών συναισθημάτων του. Το σημείο αναφοράς όλου του έργου είναι ο φόνος και η επίδρασή του στην ψυχική κατάσταση του μαρκήσιου, στην πάλη του με τις Ερινύες και τα φαντάσματα που του κατέστρεψαν τη ζωή.

Η σταδιακή καταβύθιση του ήρωα στην τρέλα αποδίδεται με διεισδυτικότητα και ένταση, ενώ φαίνεται ότι η λογική μπορεί πολύ εύκολα να παραμερισθεί και να ηττηθεί από το νοσηρό.

Καταστάσεις, άλλοτε κωμικές άλλοτε δραματικές, φέρνουν στο φως μια ποικιλία χαρακτήρων που δρουν γύρω από τον κεντρικό ήρωα και με τη συμπεριφορά τους αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές του, ενώ ο φόβος του θανάτου κλονίζει ακόμα και τους πιο φανατικά άπιστους.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή