Το ενημερωμένο κοινό για το πρώην βασιλικό κτήμα αυξάνεται καθημερινά. Αρκεί να παρακολουθήσει κανείς τις ξεναγήσεις του Συλλόγου Φίλων του Κτήματος Τατοΐου (1.000 μέλη), για να διαπιστώσει τη μεταστροφή. Η ανταπόκριση του κόσμου -χωρίς μάλιστα τις ιδεολογικές επιφυλάξεις του παρελθόντος- φάνηκε και στον «Παρνασσό», στην πρόσφατη παρουσίαση των προτάσεων αξιοποίησης. Προτάσεις που βασίστηκαν σε εκείνες που κατέθεσε από το 2005 η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος με τις οποίες συντάσσεται και ο ιστορικός Κ. Σταματόπουλος, συγγραφέας του δίτομου «Χρονικού του Τατοΐου» και του πρόσφατου οδηγού «Τατόι: Περιήγηση στον χρόνο και τον χώρο» (εκδόσεις Καπόν»).
«Πιστεύουμε στη βιωματική σχέση» ξεκαθαρίζει ο πρόεδρος του συλλόγου Βασίλης Κουτσαβλής, τονίζοντας πως οι προτάσεις τους βασίζονται και στην εμπειρία αντίστοιχων κτημάτων του εξωτερικού: Windsor Castle & Great Park, Sandringham Estate, Highrove, Balmoral Castle, Chatsworth Estate. Κύριο μέλημα του οργανισμού για την αξιοποίηση του κτήματος είναι «η προστασία του περιβάλλοντος, η προβολή της ιστορικής του αξίας, αλλά και η ανάδειξή του σε πάρκο οικολογίας με πρακτικές βιολογικής καλλιέργειας και κτηνοτροφίας».
Η αλήθεια είναι ότι πολλοί έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον γι’ αυτό το σκέλος. Ο Γιάννης Μπουτάρης και ο Σωτήρης Ιωάννου για τους αμπελώνες, αρκετές γαλακτοβιομηχανίες, το Πανεπιστήμιο Πατρών για τους ελαιώνες κ. ά. Η ευαισθητοποίηση όμως του κόσμου για τη σωτηρία του κτήματος οφείλεται αποκλειστικά στον Σύλλογο Φίλων και τον δραστήριο πρόεδρό του ο οποίος «ξύπνησε» το ενδιαφέρον του ετερόκλητου κοινού: απλοί πολίτες, γνωστά ιδρύματα, χορηγοί, εταιρείες, αλλά και οι Ελληνες του εξωτερικού. Μια υπολογίσιμη οικονομική δύναμη, αφού όλοι δηλώνουν έτοιμοι να βοηθήσουν.
Ισχυρό χαρτί στην υπόθεση της «σωτηρίας Τατοΐου» είναι η ίδρυση κουμπαράδων κατά τα πρότυπα του «Διαζώματος» του Σταύρου Μπένου και η «υιοθεσία» κηρυγμένων κτιρίων προκειμένου να τρέξουν τα έργα. Ο καθένας προσφέρει ό, τι μπορεί για να μη χαθεί άλλη μια ευκαιρία. Αυτό ακριβώς πέτυχε ο Στ. Μπένος με τα αρχαία θέατρα της χώρας.
Τα υπουργεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού τρέχουν να κερδίσουν τον χαμένο χρόνο. Προεκλογική ανησυχία; Είναι μήνες που ουλεύουμε, διαφωνούν από το ΥΠΠΟΤ. Ο Αρης Αλεξόπουλος, γενικός γραμματέας του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής λέει στην «Κ»: «Ενισχύουμε το Π. Δ. του Σουφλιά (2007) με διάταξη στον νέο ΓΟΚ, ώστε να έχει ο φορέας διαχείρισης ένα δυνατό Δ. Σ. στο οποίο θα μετέχουν ως εκπρόσωποι γ. γ. υπουργείων: Δημόσιας Περιουσίας, Πολιτισμού, Περιβάλλοντος, αλλά και προσωπικότητες. Στην ουσία «ξεπαγώνουμε” το Π. Δ. και το συμπληρώνουμε προκειμένου να αναζητηθούν πόροι και ένα ευέλικτο σχέδιο ανάπτυξης».
Η μελέτη που είχε αναθέσει ο Οργανισμός Ρυθμιστικού Σχεδίου και Προστασίας Περιβάλλοντος και επρόκειτο να παρουσιαστεί τον Απρίλιο δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, γιατί «ζητήθηκε να προκηρυχτούν και άλλες μελέτες, οι οποίες τεκμηριώνουν χρηματοοικονομικά εναλλακτικά σενάρια αξιοποίησης και ανάπτυξης δραστηριοτήτων, πριν πάρουμε νομοθετική πρωτοβουλία επί του θέματος». Το ΥΠΕΚΑ θέλει δραστηριότητες που θα δώσουν πόρους, όπως η εναλλακτική γεωργία, οι βιολογικές καλλιέργειες κ. ά. Το «μπίζνες πλαν του Τατοΐου θα είναι έτοιμο ώς το καλοκαίρι. Ο φορέας Τατοΐου μάλιστα θα μπορεί να αντλήσει πόρους από το Πράσινο Ταμείο» λέει ο κ. Αλεξόπουλος, τονίζοντας πως στο μεταξύ προχωρούν τα ζητήματα της περίφραξης και της φύλαξης.
Αυτή η νομοθετική ρύθμιση που «συμπληρώνει το διάταγμα του Σουφλιά μάς λύνει και τα χέρια» τονίζει και η γ. γ. του υπουργείου Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, η οποία δηλώνει κατηγορηματικά πως «το ανάκτορο θα αδειάσει από κούτες και αντικείμενα ώς τις αρχές Μαΐου και θα ακολουθήσει η αρχιτεκτονική μελέτη». Υπογραμμίζει πως δεν κινδυνεύουν να χαθούν τα 6,5 εκατ. ευρώ (δόθηκε το 1,5 εκατ.) και ότι κινούνται μέσα στα χρονικά πλαίσια του ΕΣΠΑ. Στα υπόλοιπα κτίρια του κτήματος ελλείψει εθνικών πόρων μελέτες δεν έγιναν. Γίνονται μόνο μικρές σωστικές επεμβάσεις και προχωράει το έργο της συντήρησης κτιρίων, κινητών αντικειμένων και η συντήρηση των τοιχογραφιών του Κοιμητηριακού Ναού της Αναστάσεως. «Πιστεύω αυτό που υποστήριζα και το 2003 όταν το κτήμα περιήλθε στην ιδιοκτησία του Δημοσίου. Στο Τατόι πρέπει να υπάρχει ένας συνδυασμός της κρατικής παρουσίας με ιδιωτικούς φορείς -σε καθορισμένα πλαίσια- ώστε να μπορεί το κτήμα σε ένα μεγάλο του βαθμό να είναι αυτοχρηματοδοτούμενο» καταλήγει η κ. Μενδώνη.