Η τριλογία της Αμερικανίδας Σούζαν Κόλινς («Αγώνες πείνας», «Φωτιά», «Κοτσυφόκισσα») έγινε μια αιχμή της σύγχρονης ποπ κουλτούρας, όπως οι περιπέτειες του «Χάρι Πότερ» ή η σειρά του «Λυκόφωτος». Το περασμένο Σαββατοκύριακο η κινηματογραφική διασκευή του πρώτου βιβλίου της Κόλινς αποδείχτηκε μάννα εξ ουρανού για το Χόλιγουντ. Η παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας απέφερε 214 εκατ. δολάρια στα ταμεία (στην Ελλάδα την είδαν μόνον 26.574 θεατές).
Οι «Αγώνες πείνας» είναι μια δυστοπία με φόντο ένα μακρινό(;) μέλλον, αλλά και μια παραβολή για τον παρόν. Δεκάδες δάνεια ή αναφορές ανακυκλώνονται στο σενάριο ή εμπνέουν τον σκηνοθέτη της ταινίας, τον Γκάρι Ρος, τον οποίο πρωτογνωρίσαμε το 1998 με το ενδιαφέρον «Plesantville». Η πρωταγωνίστριά του, η Τζένιφερ Λόρενς, είναι σαν να έχει βγει από το περυσινό «Στην καρδιά του χειμώνα», που την έκανε γνωστή πλασάροντάς την στις υποψηφιότητες των Οσκαρ. Εχει το ίδιο πείσμα για ζωή, αλλά και συνείδηση του κόσμου από τον οποίο προέρχεται. Για τη δεύτερη κινηματογραφική της περιπέτεια ο Ρος της έχτισε έναν κόσμο με υλικά από ριάλιτι τύπου «Survival» ή από ταινίες σαν το «The Truman Show». Στην καρδιά αυτού του κόσμου εμφυτεύτηκαν ο ζόφος του Οργουελ, αλλά και φουτουριστικοί εφιάλτες, σαν το «Rollerball», που σημάδεψαν στο παρελθόν τον αμερικανικό κινηματογράφο.
Το τέλος της δημοκρατίας
Στο μέλλον η πλούσια Βόρεια Αμερική έχει μετατραπεί σε αυτοκρατορία, όπως η αρχαία Ρώμη στα χρόνια της παρακμής της. Μια τάξη πατρικίων έχει επιβληθεί στους πληβείους, που πριν από χρόνια επαναστάτησαν, και έχει εφαρμόσει έναν ολοκληρωτισμό σταλινικού τύπου. Η εικόνα στον χάρτη άλλαξε, δεν υπάρχουν τα σύνορα που ξέρουμε σήμερα αλλά περιοχές αριθμημένες από το 1 μέχρι το 12, που πληρώνουν φόρο υποτέλειας προς γνώση και συμμόρφωση. Ενας φόρος αίματος όπως στον μύθο του Μινώταυρου. Η πρωτεύουσα, η Κάπιτολ, όπου ζει η κυρίαρχη τάξη, μοιάζει με σημερινή μακέτα ιδανικής πολιτείας του μέλλοντος.
Κάθε χρόνο, κάθε μία από τις 12 περιοχές στέλνει δύο μονομάχους, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, στη φουτουριστική ρωμαϊκή αρρένα της Κάπιτολ για τους «Αγώνες πείνας». Μια εφιαλτική σπαρτακειάδα που διεξάγεται σε σκηνικό εικονικής πραγματικότητας. Ο νικητής πρέπει να εξοντώσει τους 23 αντιπάλους του. Οι κάτοικοι και των 12 περιοχών είναι αναγκασμένοι να παρακολουθήσουν τον αγώνα, που μεταδίδεται ζωντανά, για να θυμούνται την ήττα τους και την αυγή της νέας εποχής στην ήπειρο.
Το ζευγάρι των βασικών ηρώων της ταινίας, η Κάτνις και ο Πίτα, προέρχονται από την περιοχή 12 που θυμίζει τις πόλεις των ανθρακωρύχων στα Αππαλάχια όρη της δεκαετίας του ’30. Το πρώτο κομμάτι της ταινίας είναι και το καλύτερο, η δυστοπική φαντασία περιγράφει ρεαλιστικά την οικονομική και πολιτική κατάσταση. Ο δυτικός κόσμος έχει μετατραπεί σε αχανές στρατόπεδο συγκέντρωσης φτωχών και εξαθλιωμένων. Οι πιο τολμηροί από αυτούς μπαίνουν παράνομα στα εναπομείναντα δάση και κυνηγούν με τόξα όπως στην εποχή του Ρομπέν των δασών. Ο Πίτα, που από παλιά είναι σιωπηρά ερωτευμένος με την πεινασμένη Κάτνις, θυμάται τη μέρα που της πέταξε στη βροχή ένα καρβέλι ψωμί. Η περιπέτεια θα φέρει τον έναν δίπλα στον άλλο, θα έχει όμως και εκπλήξεις.
Στους φετινούς αγώνες ο άρχοντας της Κάπιτολ και «παραγωγός» του ριάλιτι θα αποφασίσει να βγουν για πρώτη φορά δύο νικητές. Αν πέθαινε η Κάτνις θα γινόταν μάρτυρας για τα εκατομμύρια των απελπισμένων θεατών, γιατί η «ελπίδα είναι πιο ισχυρή από τον φόβο». Αν σκοτωνόταν ο Πίτα το θέαμα δεν θα είχε χάπι έντ για να επενεργήσει σαν υπνωτικό άρλεκιν στις μάζες.
Στο «Λυκόφως», που πολλοί το παρομοιάζουν με την τριλογία της Κόλινς, η βασική ηρωίδα παραπέμπει στην εύθραυστη μελαγχολική γενιά της σύγχρονης και διαλυμένης δυτικής οικογένειας. Επιλέγει ρομαντικά τον θάνατο, τον έρωτα στο πρόσωπο ενός μοντέρνου, μετροσέξουαλ βρικόλακα. Στους «Αγώνες πείνας», η Κάτνις παραπέμπει στη γενιά που προσπαθεί με πείσμα να επιβιώσει πάνω στα ερείπια μιας διαλυμένης δυτικής κοινωνίας. Η ερωτική επιθυμία εκφράζεται τρυφερά, αλλά δεν είναι το κέντρο βάρους της ταινίας.
Δείτε
Αγώνες πείνας (The Hunger Games, 2012)
Το φανταστικό γίνεται mainstream. Το διαπιστώσαμε και πρόσφατα με την επιτυχία της τηλεοπτικής σειράς του HBO, «Game of Thrones», ο δεύτερος κύκλος της οποίας ξεκινάει στις 3/4 στο συνδρομητικό Nova. Το διαπιστώνουμε ξανά και με τους «Αγώνες πείνας». Το πρώτο βιβλίο της τριλογίας της Σούζαν Κόλινς μεταφέρθηκε υποδειγματικά στην οθόνη από τον Γκάρι Ρος. Στον μελλοντικό χάρτη της Βορείου Αμερικής υπάρχει μία χώρα, η Πάνεμ, που αποτελείται από 12 περιοχές υποταγμένες στην Κάπιτολ, μια μητρόπολη στην οποία ζει η άρχουσα τάξη της Πάνεμ. Κάθε χρόνο, οι 12 περιοχές στέλνουν στην Κάπιτολ, σαν φόρο, από δύο νέους, ένα αγόρι και ένα κορίτσι 12 – 18 ετών, για να συμμετάσχουν σε τηλεοπτικό ριάλιτι από το οποίο βγαίνει μόνον ένας ζωντανός.
Στην περιοχή 12 κληρώνονται ο Πίτα και ένα μικρό φοβισμένο κορίτσι.
Η αδελφή της μικρής, η θαρραλέα Κάτνις, προσφέρεται εθελοντικά να πάρει τη θέση της. Παίζουν: Τζένιφερ Λόρενς, Τζος Χάτσερσον, Γούντι Χάρλεσον, Ντόναλντ Σάδερλαντ (φωτ.), Στάνλεϊ Τούτσι.