Σπάνια θα δείτε έναν σκηνοθέτη ταινίας μικρού μήκους κινουμένων σχεδίων να μπορεί να γεμίσει έναν παγκόσμιο άτλαντα με 70 σκόρπιες κουκκίδες, μία για κάθε συνεργάτη του… Από τη Νότια Κορέα στο Κατμαντού και από τη Σιγκαπούρη στον Καναδά, ο Σπύρος Τσιούνης μπορεί και το έχει κάνει. Από το σπίτι του στο Σαν Φρανσίσκο, και στον ελεύθερό του χρόνο καθώς εργάζεται για ένα από τα πιο γνωστά στούντιο κινουμένων σχεδίων στον κόσμο, συντονίζει ένα δίκτυο καλλιτεχνών, παραγωγών και τεχνικών με στόχο τη δημιουργία μιας μικρής ταινίας 6,5 λεπτών με τίτλο «Them Greeks…» (Εκείνοι οι Ελληνες…). Πρωταγωνιστής είναι ο ήσυχος και δύστροπος Νόρμαν, του οποίου η ομαλή καθημερινότητα διαταράσσεται σοβαρά λόγω της ελληνικής ταβέρνας στο ισόγειο του κτιρίου του. Με 27 χαρακτήρες και περίπου 200 στοιχεία (assets) να συνθέτουν την τελική εικόνα, το πρότζεκτ του κ. Τσιούνη είναι εξαιρετικά φιλόδοξο για μια ταινία μικρού μήκους. Ενα στοίχημα κατά κάποιον τρόπο…
Εξαρχής δεν υπήρχαν ούτε χρήματα ούτε χρόνος, και ο κ. Τσιούνης και οι συνεργάτες του έπρεπε να βρουν έναν τρόπο να συνεργαστούν χωρίς την πολυτέλεια ενός φυσικού χώρου. «Αυτό που μας έγινε εμφανές είναι ότι το Διαδίκτυο έχει τη δυνατότητα να φέρει μια έκρηξη ανεξάρτητου κινηματογράφου στο animation κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο οι ελαφριές και φτηνές κάμερες και ο ελαφρύς και φτηνός εξοπλισμός ήχου φέρανε μια έκρηξη στον live action κινηματογράφο του ’60. Μέχρι τότε, μόνο μια χούφτα στούντιο μπορούσε να κάνει ταινίες. Και μέχρι σήμερα, μόνο μια χούφτα μεγάλα στούντιο έχουν τη δυνατότητα να κάνουν ταινίες ψηφιακού animation».
Η βασική ομάδα της ταινίας «Them Greeks…» βρίσκεται στο Σαν Φρανσίσκο. Αυτό δεν είναι τυχαίο, καθώς σε αντίθεση με το Λος Αντζελες, όπου «άπαξ και υπογράψεις ένα συμβόλαιο με μια εταιρεία, ό,τι σκεφτείς και ό,τι ονειρευτείς μέσα στα χρονικά πλαίσια που καλύπτει το συμβόλαιο, της ανήκει», ο κ. Τσιούνης εξηγεί πως στο Σαν Φρανσίσκο η νοοτροπία διαφέρει. «Πρώτον, οτιδήποτε κάνεις σπίτι σου, είναι δικό σου, και δεύτερον, σου επιτρέπεται να συνεργαστείς με συναδέλφους σου εφόσον συμφωνήσεις ότι δεν θα το κάνεις με τον χρόνο ή τον εξοπλισμό της εταιρείας στην οποία εργάζεστε».
Μεταξύ της εθελοντικής εργασίας επαγγελματιών του χώρου, φοιτητών animation, και ενός εικονικού μοντέλου παραγωγής της ταινίας («virtual production process»), οι συντελεστές της ταινίας «Them Greeks…» έχουν καταφέρει να ολοκληρώσουν ήδη τη μισή διαδικασία της παραγωγής με μερικές χιλιάδες δολάρια. Ενδεικτικά, αναφέρει ο κ. Τσιούνης, «1΄ animation τέτοιου επιπέδου για ένα στούντιο όπως π.χ. η Πίξαρ κοστίζει 1 με 1,5 εκατ. δολ.» Αρα η επτάλεπτη περίπου ταινία τους θα κόστιζε υπό τους «παραδοσιακούς όρους» πάνω από 7 εκατ. δολ…
Η πρόσκληση για συμμετοχή στην ταινία είναι ακόμα ανοιχτή στο www.themgreeks.com, ενώ αν θέλετε να στηρίξετε την παραγωγή, επισκεφτείτε το www.indiegogo.com/Them-Greeks-1. Δεδομένου ότι σήμερα, η εικόνα των Ελλήνων στο εξωτερικό είναι κάθε άλλο παρά κολακευτική, το «Them Greeks…» κλίνει περισσότερο προς το μοτίβο του «Γάμος α λα Ελληνικά» παρά προς την τριλογία κινουμένων σχεδίων «Greek Crisis» της ελληνικής εταιρείας Νomint.
Κωμωδία
Δεν πρόκειται για μια καλλιτεχνική αντίδραση στην ελληνική κρίση, καθώς η ιδέα του Νόρμαν και της ταβέρνας προϋπήρχε των σημερινών καταστάσεων. Ως εκ τούτου, «δεν μπορούμε να ξέρουμε τι είδους συνειρμούς θα κάνει ο κόσμος όταν δει το φιλμάκι», λέει ο Ελληνας σκηνοθέτης. Από την άλλη, ο Αμερικανός Φίλιπ Ουίλιαμς, παραγωγός της ταινίας, που εκτιμά ιδιαίτερα την κουλτούρα των Ελληνοαμερικανών συμπολιτών του, αντιλαμβάνεται τα πράγματα με απλούστερους όρους: «Δεν πρόκειται για μια ελληνική τραγωδία αλλά για μια ελληνική κωμωδία».
Φυσικά, είναι νωρίς να γνωρίζουμε αν η ιστορία του Νόρμαν έχει να προσφέρει κάτι καινούργιο στην παγκόσμια εικονογραφία του Ελληνα. Ο Ελληνας εμπνευστής του όμως συμβάλλει σίγουρα στην καινοτόμο πορεία του ψηφιακού animation. Το εικονικό μοντέλο συνεργασίας που δοκιμάζει με τη δική του ομάδα μπορεί να σταθεί ως παράδειγμα για πολλούς άλλους Ελληνες που νιώθουν ίσως «εγκλωβισμένοι», ασχέτως επαγγελματικής κατάρτισης… Opa for that λοιπόν!