Κάθε σελίδα και μαγεία

4' 23" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

O Σωτήρης Σελαβής και ο Σωτήρης Φασούλας είναι το ίδιο πρόσωπο. Με το πρώτο ονοματεπώνυμο υπογράφει τα ποιήματά του. Με το δεύτερο, το πραγματικό του όνομα, υπογράφει τις υποχρεώσεις ενός νεότατου εκδοτικού οίκου, που μόλις χρόνισε. Είναι οι εκδόσεις «Περισπωμένη» που ξεκίνησαν τη διαδρομή τους τον Φεβρουάριο του 2011 και παρότι η συγκομιδή της είναι μόλις τέσσερις τίτλοι, έχει ταράξει τα νερά του εκδοτικού τοπίου. Ο Σωτήρης Φασούλας είναι 35 χρόνων, έχει σπουδάσει τοπογράφος στο Πολυτεχνείο και στα 18 του ονειρευόταν να γίνει ζωγράφος. Τον κέρδισε όμως η ποίηση και εσχάτως η τυπογραφική και τυποτεχνική διαδικασία. Ευγενικός, συνεσταλμένος, αλλά άμεσος μόλις πέρασε το πρώτο τρακ, ο Σωτήρης Φασούλας άρχισε να αφηγείται τη διαδρομή του.

«Μεγάλωσα σ’ ένα σπίτι γεμάτο βιβλία. Το διάβασμα και τα βιβλία ήταν μέρος της καθημερινότητάς μου από μικρός. Η μεγάλη αγάπη μου ήταν η ζωγραφική. Αλλά στα 18 μου δεν τολμούσα να κοινοποιήσω αυτή την επιθυμία μου στο σπίτι. Δεν ευοδώθηκε το όνειρό μου με τη ζωγραφική και μόλις πέρασα στο Πολυτεχνείο άρχισα να γράφω ποιήματα». Με ερωτικό περιεχόμενο, βέβαια, όπως όλοι οι άνθρωποι σ’ εκείνη την ηλικία. «Αρχισα από 20 χρόνων να γράφω ποιήματα. Οταν αποφάσισα ότι κάποια από αυτά μπορούν να μην απασχολούν μόνο το συρτάρι μου, πήγα στο περιοδικό «Ποίηση» του Χάρη Βλαβιανού».

Μαυροντυμένος

Δεν ξεχνάει το δέος που είχε πηγαίνοντας να δώσει εκείνα τα πρώτα ποιήματα. «Αισθανόμουν τρόμο στην προοπτική ότι μπορεί να ακυρωθεί αυτή η προσπάθεια. Νόμιζα ότι αυτή είναι η πορεία στην οποία θα πρέπει να επιτύχω πάση θυσία. Αυτή της ποίησης. Θυμόμουν τη φράση του Εντγκαρ Αλαν Πόε ότι «η μόνη δουλειά που αξίζει να κάνει ένας άνδρας είναι λογοτέχνης». Ή εκείνη του Σαρλ Μπωντλαίρ ότι «ο δανδισμός είναι η τελευταία έκλαμψη ηρωισμού». Τα έπαιρνα πολύ σοβαρά όλα αυτά. Θεωρούσα λοιπόν ότι έπρεπε να τριγυρνάω μαυροντυμένος και να παριστάνω τον ποιητή. Και λέω παριστάνω γιατί δεν ήξερα αν είμαι ποιητής. Ούτε τώρα ξέρω αν είμαι. Γι’ αυτό πάντα απέφευγα τους εύκολους χαρακτηρισμούς. Γιατί ο ποιητής δεν είναι χαρακτηρισμός, είναι πορεία».

Κάπως έτσι ξεκίνησε η επαφή του με τον χώρο των εκδόσεων. Ο Σωτήρης Φασούλας θυμάται πάντα με συγκίνηση ότι το τελευταίο συμβόλαιο που υπέγραψε ο Γιάννης Δουβίτσας, το 2003, ήταν για την έκδοση του δικού του βιβλίου. Δεν παραλείπει να αναφερθεί πολλές φορές στη μεγάλη επίδραση της οικογενειακής αναγνωστικής παράδοσης. Και συνοψίζει τις αγάπες του: «Μου άρεσαν πάντα τα όμορφα βιβλία και η ποίηση». Και πάντα αναζητούσε τις καλαίσθητες εκδόσεις, της «Στιγμής», της «Αγρας», της «Νεφέλης», των «Κειμένων» του Φίλιππου Βλάχου. Και υπογραμμίζει την υψηλή ποιότητα της δουλειάς του ατελιέ «Ανάγραμμα» της Μυρτώς Μπαλλή.

Είναι 35 χρόνων, αλλά γοητεύεται πολύ από τις παλιές εκδόσεις, ελληνικές και ευρωπαϊκές. Τις αναζητά παντού, ψάχνει σχέδια, εμπνέεται για τα δικά του βιβλία, της «Περισπωμένης». Και βεβαίως κάνει τα πάντα μόνος τους, συνδυάζοντας έτσι, μέσα από τις μακέτες για τις εκδόσεις του, το παλιό του όνειρο για τη ζωγραφική και τις σπουδές του ως τοπογράφος. «Για μένα το βιβλίο δεν είναι να κάθομαι σ’ ένα γραφείο και να δίνω εντολές παραγωγής. Μ’ αρέσει να το φτιάξω, να το διπλώσω, να δω από μακριά, από κοντά, να δω κάθε σελίδα. Σε κάθε σελίδα πρέπει να αναζητά κανείς τις αναλογίες που αναζητά ένας ζωγράφος. Κάθε σελίδα έχει κάτι εντελώς εικαστικό. Οι αναφορές μου είναι από ξένους εκδότες και εικονογράφους, όλη η χρυσή περίοδος του εικονογραφημένου βιβλίου που ξεκίνησε το 1880 και τελειώνει οριστικά με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι το δικό μου πεδίο επιρροής». Και αυτή η επιρροή είναι φανερή σε κάθε σελίδα των βιβλίων της «Περισπωμένης», γιατί ο Σωτήρης Φασούλας έχει την πεποίθηση ότι «η βιβλιοφιλική ομορφιά δεν είναι πολυτέλεια, και η «Περισπωμένη» προσδοκά να μεταγγίσει την αρμονία της κλασικής τυπογραφίας (και τη θελκτική αίσθηση που εξακολουθεί αυτή να αποπνέει) στο μοντέρνο σώμα του βιβλίου, διαμορφώνοντας τον δικό της ποιοτικό κανόνα».

Ορθολογιστής

Κι αν κανείς θεωρήσει ότι ο Σωτήρης Φασούλας είναι απλώς ένας ρομαντικός της εποχής μας, θα κάνει λάθος. Σε ίδιες ποσότητες ενυπάρχει στις πράξεις του και ο ορθολογισμός. «Στην πραγματικότητα, ο βιοπορισμός έκανε απτές όλες αυτές τις τάσεις που είχα, οι οποίες συνέκλιναν σε μία δουλειά που λέγεται εκδότης».

Οι εκδόσεις «Περισπωμένη» είναι, φυσικά, πολυτονικές και δεν παραλείπει να αναφερθεί στους ανθρώπους που τις συναποτελούν: ο Κωνσταντίνος Δημόπουλος που τον έχει βοηθήσει σε κάθε στιγμή με πολλούς τρόπους και ο Κώστας Κουτσουρέλης. Και δεν σκέφτηκε καθόλου την κρίση. «Νομίζω ότι η κρίση είναι η ευκαιρία να έρθουν μπροστά αυτοί οι λίγοι, που δεν είναι τόσο λίγοι και θα είναι ολοένα και περισσότεροι. Νομίζω ότι το πρόβλημά μας είναι ο υπερκορεσμός και το στοίχημα είναι να δώσουμε κάτι διαφορετικό, που να έχει όμως ποιότητα». Και δεν του διαφεύγει ότι ένα κακό στοιχείο της νεοελληνικής επιχειρηματικότητας είναι ότι προσβλέπει στον εύκολο πλουτισμό. Ομολογεί ότι δεν ζει από τις εκδόσεις «Περισπωμένη». Δεν τον φοβίζει αυτό. Φοβάται όμως ότι είναι ικανός να κάνει τα πάντα για να στηρίξει αυτή την επιλογή του.

Με υπογραφή «Περισπωμένη»

«Οι ελεγείες του Ντουίνο» του Ράινερ Μαρία Ρίλκε (μετάφραση-σημειώσεις-σχέδια: Σωτήρης Σελαβής, επίμετρο: Κώστας Κουτσουρέλης).

«Υμνοι στη Νύχτα» του Novalis (εισαγωγή-μετάφραση: Κώστας Κουτσουρέλης, επίμετρο: Λούντβιχ Τηκ, σχέδια: Σωτήρης Φασούλας).

«Κούκλες», των Ράινερ Μαρία Ρίλκε και Λόττε Πρίτσελ (μετάφραση: Κώστας Κουτσουρέλης. Με τα αυθεντικά σχέδια της Λόττε Πρίτσελ).

«Αέρας αύγουστος», του Κώστα Κουτσουρέλη.

Ετοιμάζεται:

«Το ημερολόγιο του Ιούλιου Ρόντμαν» του Εντγκαρ Αλαν Πόε (μετάφραση: Μιχάλης Παπαντωνόπουλος. Με επτά ξυλογραφίες του Mallette Dean).

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή