Για πολλά χρόνια, δεκαετίες, το Ηράκλειο είχε τη φήμη της «άσχημης» πόλης και ίσως όχι τόσο άδικα. Η απόλυτα άναρχη αυθαίρετη δόμηση και ο απολύτως ανεξήγητος αποκλεισμός της πόλης από τη θάλασσα, είχαν δημιουργήσει ένα χαμηλής ποιότητας αντίγραφο της Αθήνας. Την κακή φήμη πάντως του Ηρακλείου μπορεί να αλλάξει μια νέα επίσκεψη, ειδικά αν κάποιος έχει να ταξιδέψει εκεί για περισσότερα από τουλάχιστον πέντε χρόνια. Το απόλυτο χάος στην κυκλοφορία μπορεί να μην είναι ακόμη παρελθόν, όμως η κίνηση στους δρόμους είναι περισσότερο οργανωμένη και με τη λογική των μονόδρομων.
Κεντρικό σημείο της αναβάθμισης του κέντρου είναι η πεζοδρόμηση της οδού 25ης Αυγούστου, του δρόμου που αρχίζει από την κρήνη Μοροζίνη, τα γνωστά «λιοντάρια», και φτάνει μέχρι το λιμάνι. Πάνω σε αυτόν τον δρόμο βρίσκονται μερικά από τα βασικά σημεία του κέντρου της πόλης. Η αρχή του εμπορικού πεζόδρομου της Δαιδάλου, η Βικελαία Βιβλιοθήκη, η πλατεία των λιονταριών (με τα μπουγατσάδικα), η Βασιλική του Αγίου Μάρκου, η πλατεία Θεοτοκοπούλου με πολλά καφέ, η ενετική Λότζια (με τα καλύτερα σουβλατζίδικα απέναντι), η πλατεία του Αγίου Τίτου.
Ο ίδιος ο δρόμος ξεχωρίζει ανάμεσα στο πλήθος των διαφορετικών επιρροών που βρίσκονται διάσπαρτες στην πόλη. Καθώς βρίσκονται συγκεντρωμένα εκεί μερικά από τα ωραιότερα νεοκλασικά του Ηρακλείου, η 25ης Αυγούστου ονομαζόταν και οδός Πλάνης, επειδή έδινε μια πλαστή, εξωραϊσμένη πρώτη εικόνα για την πόλη στον επισκέπτη που ανέβαινε από το λιμάνι. Σήμερα η πλάνη είναι λιγότερο έντονη. Ο εξωραϊσμός της πόλης είναι ουσιαστικός και όχι μια άδεια βιτρίνα. Οποιος συνεχίσει τη βόλτα στην ανεπτυγμένη παραλιακή οδό, θα διαπιστώσει ότι το Ηράκλειο έχει πια επαφή και με τη θάλασσα, κάτι που παράλογα αρνιόταν επί δεκαετίες.