Οι ηλικίες των μαθητών ήταν διαφορετικές. Από πολύ νέα παιδιά έως μεγαλύτερους, που είχαν ολοκληρώσει κύκλους σπουδών. Σημείο συνάντησης η σκηνή. Τα κείμενα ανάκατα (ένα ενσταντανέ από Πίντερ ή Πιραντέλο), με κοινό άξονα, θα μπορούσαμε να πούμε, τη δύσκολη συνθήκη: δυο κορίτσια τρέχουν κυνηγημένα από μια διαδήλωση κι όταν στέκονται να ανταλλάξουν δυο κουβέντες οι αποκαλύψεις είναι απρόβλεπτες· ένας άνεργος προσπαθεί να εξασφαλίσει δουλειά δίνοντας συνέντευξη με όρους εξευτελιστικούς· δύο γυναίκες άστεγες συναντιούνται σε ένα παγκάκι· μια γυναίκα μιλάει για τον έρωτα, ζυμώνοντας αλεύρι με νερό…
Η δουλειά είναι συλλογική. Οι μαθητές γράφουν οι ίδιοι, σκηνοθετούν, επιλέγουν κείμενα (με την καθοδήγηση του δασκάλου τους Στέλιου Παυλίδη). Η μικρή ομάδα φοιτητών, που πριν από δύο χρόνια ίδρυσε ένα εργαστήριο με στόχο την εκπαίδευση των ηθοποιών μακριά από τις τυπικές διαδικασίες μιας Δραματικής Σχολής, βλέπει την προσπάθεια να αποδίδει καρπούς. Το «Ελεύθερο Σχήμα», που στεγάζεται σε μια μονοκατοικία στο Παγκράτι (Πρατίνου 5), απεχθάνεται την πόζα και την εξωστρεφή ερμηνεία. Ενσωματώνει λάθη και αμηχανίες μέσα σε μια διαδικασία δημιουργική, επικοινωνίας λιτής, καθαρής στην πρόθεση και στη διάθεση. Και οι 25 φοιτητές μοιάζουν να επενδύουν στην ίδια ρήση: «Το μυστήριο του θεάτρου υπάρχει στην επιφάνεια αλλά δεν τελειώνει εκεί».
Εκείνο το ζεστό μεσημέρι του Ιουλίου, πριν από λίγες ημέρες, που βρεθήκαμε ανάμεσα στους ελάχιστους θεατές της πρόβας τους, διαπιστώσαμε από κοντά ότι για να στηθεί η ατμόσφαιρα της παράστασης δεν χρειάζονται παρά λίγα πράγματα, με συνδετικό κρίκο την πίστη και την επιθυμία. Σ’ ένα δωμάτιο, θεατές και ηθοποιοί, χωρίς κοστούμια και σκηνικά, με το συναίσθημα να αναβλύζει πειθαρχημένα και ασκημένα, τις κινήσεις ρυθμισμένες, τη δουλειά που έχει προηγηθεί παρούσα.
Τρεις σκηνοθέτες (ο Θόδωρος Αμπαζής, ο Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης και ο Στέλιος Παυλίδης), με τη συνεργασία του Δημήτρη Ημελλου, της Αμαλίας Μπένετ και του θεατρολόγου Σάββα Κυριακίδη, δίδαξαν στο οκτάμηνο αυτό εργαστήριο σκηνοθεσία και υποκριτική, με τη συνδρομή και άλλων καλλιτεχνών. Το αποτέλεσμα, δικαίωνε το παρόν και επένδυε στο μέλλον.