Λονδiνο
Θeατρο
Υoung Vic
www. youngvic. org
«A Doll’s House». Το «Κουκλόσπιτο» του Ιψεν ανήκει στα έργα εκείνα που έχουν ανέβει αμέτρητες φορές στις θεατρικές σκηνές όλου του κόσμου, σε πλήθος διαφορετικές διασκευές. Θα έλεγε κανείς ότι οι δυνατότητες να πει κανείς κάτι καινούργιο γι’ αυτό το έργο έχουν εξαντληθεί, ωστόσο η παράσταση στο Young Vic φαίνεται να αποδεικνύει το αντίθετο. Οπως επισημάνθηκε από τους κριτικούς, η σκηνοθεσία της Κάρι Κράκνελ στη νέα, ευέλικτη διασκευή από τον Σάιμον Στίβενς, έχει δώσει στην παράσταση έναν ιδιαίτερο ρυθμό, μια έμφαση στην κίνηση που αναδεικνύει τις κωμικές όσο και τις δραματικές εντάσεις, ενώ παράλληλα τονίζει διακριτικά την επικαιρότητα των ερωτημάτων που θέτει το έργο για τους ρόλους των φύλων στην εσωτερική δυναμική των σχέσεων. Ομόφωνα υμνητική είναι επίσης η κριτική για την ευαίσθητη και λαμπερή ερμηνεία της νεαρής ηθοποιού Χάτι Μόραχαν στον ρόλο της Νόρας (φωτ.), αλλά και για τις επιδόσεις του Ντόμινικ Ρόουαν (Τόρβαλντ), της Σουζάνα Γουάιζ (Κριστίν) και των άλλων ηθοποιών. Εως τις 4 Αυγούστου.
Εκθεση
Τhe Courtauld Gallery
www. courtauld. ac. uk
«Mantegna to Matisse: Master Drawings from the Courtauld». Εξήντα περίπου σχέδια από τη συλλογή της πινακοθήκης Κουρτό παρουσιάζονται σ’ αυτή την έκθεση, καλύπτοντας πάνω από πέντε αιώνες καλλιτεχνικής δημιουργίας. Αρχίζοντας με σχέδια του Λεονάρντο ντα Βίντσι, του Μιχαήλ Αγγέλου, του Μαντένια (εδώ η «Αλληγορία της Κακίας και της Αρετής») και άλλων αναγεννησιακών δασκάλων, η διαδρομή της έκθεσης περνά από καλλιτέχνες του ευρωπαϊκού μπαρόκ, όπως ο Ρέμπραντ, και φτάνει σε έργα καλλιτεχνών της πρώτης περιόδου του μοντερνισμού, ανάμεσά τους ο Μανέ, ο Σεζάν και ο Ματίς. Το σχέδιο είχε πάντα κεντρικό ρόλο στην καλλιτεχνική διαδικασία, επιτρέποντας στους καλλιτέχνες να πειραματιστούν με την κίνηση, να προετοιμάσουν πίνακες και γλυπτά ή απλώς να αιχμαλωτίσουν μια στιγμή αποκλειστικά για τη δική τους ευχαρίστηση. Τα έργα θα ταξιδέψουν το φθινόπωρο στη Νέα Υόρκη, όπου η έκθεση θα φιλοξενηθεί στην πινακοθήκη Frick Collection. Εως τις 9 Σεπτεμβρίου.
Μοσχα
Εκθεση
Κρατική Πινακοθήκη Τρετιάκοφ
www. tretyakovgallery. ru
«Μαρκ Σαγκάλ: Οι πηγές της δημιουργικής ματιάς του δασκάλου». Ο Μαρκ Σαγκάλ (1887-1985) υπήρξε ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα που διερεύνησε τον κόσμο του ονείρου και των συμβόλων, συνδυάζοντας στη ζωγραφική του το ρεαλιστικό με το παράλογο, την ακρίβεια της εμπειρικής περιγραφής με το μεταφυσικό όραμα. Γεννημένος στη Ρωσία από Εβραίους γονείς, εγκαταστάθηκε στη Γαλλία και ήρθε σε επαφή με όλα τα ρεύματα της καλλιτεχνικής πρωτοπορίας, ακολούθησε όμως έναν ανεξάρτητο δρόμο, διατηρώντας ως σταθερή πηγή έμπνευσης τα θεμέλια της καταγωγής του: τη ζωή στο χωριό των παιδικών του χρόνων, την εβραϊκή παράδοση, τη ρωσική λαϊκή τέχνη. Το φαινόμενο της δημιουργικότητάς του, που πέρασε από πολλές διαφορετικές φάσεις, προκαλεί πάντα ενδιαφέρον και αποτελεί το θέμα της έκθεσης στην Πινακοθήκη Τρετιάκοφ, όπου παρουσιάζεται μια μεγάλη ανθολογία έργων του (εδώ ο πίνακας «Πάνω από την πόλη»). Στα εκθέματα περιλαμβάνονται ελαιογραφίες, σχέδια, γκουάς, χαρακτικά (ανάμεσά τους οι εικονογραφήσεις του για τη Βίβλο και τους Μύθους του Λαφοντέν), καθώς και μια σειρά πορτρέτων μελών της οικογένειάς του. Εως τις 30 Σεπτεμβρίου.
Νεα Υορκη
ΘΕατρο
Soho Rep Theater
www. sohorep. org
«Uncle Vanya». Η θεατρική συγγραφέας Αννι Μπέικερ και ο σκηνοθέτης Σαμ Γκολντ συνεργάστηκαν σ’ αυτή τη νέα διασκευή του δημοφιλούς έργου του Τσέχοφ, που εστιάζει, όπως πάντα, στο πέρασμα του χρόνου που αφήνει πίσω του νοσταλγία, στον πόνο του έρωτα χωρίς ανταπόκριση. Η παραγωγή έχει κερδίσει θερμούς επαίνους από την κριτική για τη φρεσκάδα, τον ζωντανό ρυθμό και τη διακριτική ευαισθησία της, ενώ εξίσου καλή υποδοχή έχουν και οι ερμηνείες. Στον ρόλο του θείου Βάνια, ο Ριντ Μπίρνεϊ είναι «συγκινητικός αλλά και απολαυστικά κωμικός», όπως έγραψε ο κριτικός των Νιου Γιορκ Τάιμς, ενώ πολύ καλοί είναι επίσης η Μαρία Ντίζια (Γελένα), ο Μάικλ Σάνον (Αστρόφ), ο Πίτερ Φρίντμαν (καθηγητής) και οι άλλοι ηθοποιοί.
Σαν Φρανσισκο
Εκθεση
San Francisco Museum of Modern Art
www. sfmoma. org
«Sindy Sherman». Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Αμερικανίδας φωτογράφου Σίντι Σέρμαν (γεν. 1954) είναι ότι έχει χρησιμοποιήσει άπειρες φορές τον εαυτό της ως μοντέλο για τις φωτογραφίες της. Βοηθούμενη από κοστούμια, περούκες, μακιγιάζ, αξεσουάρ και «σκηνικά», έχει δημιουργήσει πλήθος διαφορετικές «περσόνες», άλλοτε διασκεδαστικές, άλλοτε προκλητικές, ενίοτε ηθελημένα κακόγουστες. Σκηνοθετώντας τον εαυτό της σε προσωπογραφίες εμπνευσμένες από ταινίες και περιοδικά, από την ιστορία της τέχνης και το Ιντερνετ, η Αμερικανίδα φωτογράφος σχολιάζει με τον τρόπο της τις κοινωνικές συμβάσεις και τη λαϊκή κουλτούρα, ενώ παράλληλα θέτει ερωτήματα για την προσωπική ταυτότητα και τη δυνατότητα εξαπάτησης που διαθέτει η φωτογραφία. Στην έκθεση παρουσιάζονται 170 έργα της, ανάμεσά τους 70 ασπρόμαυρες φωτογραφίες όπου εμφανίζεται σε στερεότυπους γυναικείους ρόλους εμπνευσμένους από ταινίες του ’50 και του ’60, καθώς και σειρές όπως οι «Sex Series», «History Portraits» και η πιο πρόσφατη σειρά «Society Portraits». Εως τις 8 Οκτωβρίου.
Τοπίο: Από τον Βαν Γκογκ στον Καντίνσκι
Ο Βαν Γκογκ θεωρείται ο πατέρας του εξπρεσιονισμού, ο Καντίνσκι ένας από τους μεγάλους πρωτοπόρους της αφαίρεσης. Και οι δύο απελευθέρωσαν την τοπιογραφία από τη συμβατική, νατουραλιστική αναπαράσταση, για να την κάνουν όχημα έκφρασης της ψυχής. Εργα του Βαν Γκογκ όπως ο «Σπορέας» (φωτ.) και η «Αστερόεσσα νύχτα», οι σειρές του Καντίνσκι «Κοζάκοι» και «Συνθέσεις» εμπότισαν το τοπίο με στοχασμό για τη δύναμη της φύσης, τον αέναο κύκλο των εποχών, τη μοίρα του ανθρώπου μέσα στον κόσμο. Σε αυτή την εξέλιση της τοπιογραφίας εστιάζεται η έκθεση «Van Gogh to Kandinsky: Symbolist Landscape in Europe 1880-1910», στη Scottish National Gallery του Εδιμβούργου (έως 14/10). Εκτός από έργα των δύο ζωγράφων του τίτλου, στην έκθεση αντιπροσωπεύονται πολλοί άλλοι καλλιτέχνες, από τον Γκογκέν και τον Μονέ μέχρι τον Φέρντιναντ Χόλντερ και τον Τζέιμς Ενσορ.