Εχει σωτηρία η πατρίδα; Αν πιστέψουμε τους καλλιτέχνες, τότε η απάντηση είναι θετική. Με χιούμορ και διάθεση στοχαστική, δεκαέξι εικαστικοί που συμμετέχουν στη φετινή έκθεση του Ιδρύματος Κυδωνιέως στην Ανδρο, φιλοδοξούν να μας κάνουν να δούμε τα πράγματα με διαφορετικό βλέμμα. Οχι κατ’ ανάγκην αισιόδοξο αλλά σίγουρα ανατρεπτικό. Ο εικαστικός θεσμός «Πλόες» στο Ιδρυμα Π. & Μ. Κυδωνιέως της Ανδρου, διανύει εφέτος την 18η χρονιά, παρουσιάζοντας την ομαδική «Salus Patriae», με έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, χαρακτικής και εγκαταστάσεων, η οποία εγκαινιάζεται το Σάββατο 28 Ιουλίου.
Salus Patriae σημαίνει υγεία, αλλά και σωτηρία της πατρίδας. Οπως επισημαίνει και η επιμελήτρια της έκθεσης Αθηνά Σχινά, «μακριά από ιδεοληψίες και παραπλανήσεις, αντιφατικότητες κι εξιδανικεύσεις, ουτοπικά οράματα και μαξιμαλισμούς, ιδιοτέλειες και πατριδοκαπηλίες εντέλει, η πατρίδα εδώ δεν αναφέρεται ως γεωγραφική περιοχή, μαζί με τα όποια τυχόν επικολυρικά συμπαραδηλούμενά της, αλλά ως ετερότητα του εαυτού μας και του τρόπου συναίσθησης και συνευθύνης που αναλαμβάνουμε, απέναντι σε ό,τι μπορεί σήμερα να ορίσει η λέξη, μέσα από τις ποικίλες και πολυσήμαντες διαστάσεις που περιλαμβάνει».
Η Αθηνά Σχινά επέλεξε καλλιτέχνες από διαφορετικές γενιές. Ο Μανώλης Αναστασάκος με ριζοσπαστικότητα και υπαινικτικό χιούμορ, διαμορφώνει τις δικές του φαντασιακές «πραγματικότητες». Ο Δημήτρης Αναστασίου εστιάζει στη φύση μιας πολυεπίπεδης αφηγηματικότητας, η οποία διαπλέκει ευρηματικότητα και φαντασία. Ο Μιχάλης Κοντούρης σχολιάζει με καυστικότητα και αλληγορία τα «έργα και τις ημέρες» του βίου μας, στην πολύμορφη κρίση που διανύουμε. Ο Μανώλης Μπιτσάκης διασυνδέει συνείδηση και ασυνείδητο, όπως επίσης τις επιθυμίες και τους φόβους με τον αυτοσαρκασμό. Ο Θόδωρος Παπαγιάννης παρουσιάζει για πρώτη φορά ολόκληρη τη σειρά των τοτεμικών, των χοϊκών και των μνημειακών του μορφών, σε έγχρωμο πολυεστέρα. Ο Αγγελος Παπαδημητρίου με σκωπτική ανατρεπτικότητα, υπονόμευση και θυμοσοφία, παρουσιάζει στην έκθεση το δικό του υποβλητικό «περιβάλλον-εγκατάσταση».
Ο Μιλτιάδης Πεταλάς με μεικτή τεχνική και σύνθετη γραφή διαφόρων εκφραστικών τρόπων της χαρακτικής, διαπλέκει σύμβολα και αλληγορίες. Ο Αχιλλέας Πιστώνης αποτυπώνει τις μεταλλαγές του χώρου και του χρόνου, ανασκευάζοντας ταυτοχρόνως τις παραμέτρους που αφορούν τις έννοιες της ταυτότητας. Ο Δημήτρης Ρόκος με καυστική κριτική και σαρκασμό, περιγράφει πτυχές του νεοελληνικού βίου. Ο Βασίλης Σελιμάς μέσα από την αινιγματική του ατμόσφαιρα, οδηγεί το βλέμμα σε νέους συνειρμούς και συσχετισμούς, που παρουσιάζουν το οικείο ως αλλοτριωνόμενο και το γνωστό ως επισφαλές. Ο Νίκος Σίσκος, μέσα από την υπερβατικότητα και το χιούμορ βρίσκει νέες ισορροπίες. Ο Αντώνης Σμυρνιός με αφετηρία τη φύση, δημιουργεί εικασίες και αλληγορίες «ξαναγράφοντας», σαν τον Αίσωπο, σύγχρονους δικούς του μύθους, εμπνευσμένους από τα λάθη και τα πάθη ανθρώπινων χαρακτήρων. Ο Δημήτρης Τάταρης διαπραγματεύεται την έννοια του εγκλεισμού και της απελευθέρωσης ή απεξάρτησης, όπως επίσης την έννοια της πολυγλωσσίας και του επικοινωνιακού δαιδάλου των ανθρώπινων σχέσεων. Ο Κώστας Τσιρώνης θίγει, μέσα από τη ζωγραφική, τα γλυπτά και τις «εγκαταστάσεις» του, καίρια ζητήματα του τρόπου λειτουργίας μιας γλώσσας τέχνης και ζωής. Η έκθεση θα διαρκέσει ώς τα τέλη Σεπτεμβρίου.