Είναι σαν να συνηθίσαμε τη «νέα» πλατεία Συντάγματος. Αυτήν που μας κληρονόμησαν διαδοχικές νύχτες του Δάντη μέσα στο 2011 και το 2012, αλλά κυρίως εκείνο το βράδυ της 30ής Ιουνίου, όταν δεν έμεινε τίποτα όρθιο από την καταστροφική μανία όσων ρήμαξαν τη σημαντικότερη πλατεία της πρωτεύουσας.
Η εικόνα, δυστυχώς, είναι ακόμα απογοητευτική. Μπορεί τα συνεργεία του Δήμου Αθηναίων να επέστρεψαν πολλές φορές στα ίδια σημεία για να βάλουν μια κάποια τάξη, όμως οι πληγές που άφησε πίσω του ο Ιούνιος του 2011 παραμένουν ανοιχτές. Το κόστος των ζημιών μόνο για εκείνο το βράδυ έχει υπολογιστεί από αρμόδια επιτροπή του Δήμου Αθηναίων στις 612.000 ευρώ και αν θυμάστε, το βασικό θέατρο του ολέθρου ήταν η πλατεία Συντάγματος. Νέα επεισόδια τον Οκτώβριο, με κόστος κοντά στις 380.000 ευρώ, ενώ τον Φεβρουάριο η ακτίνα της καταστροφής εξαπλώθηκε σε όλο το κέντρο, με τα γνωστά αποτελέσματα (πυρπολήσεις κτιρίων κ.λπ.).
Μόνο τα «βασικά»
Οταν πριν από ένα χρόνο ο Δήμος ανακατέλαβε την πλατεία Συντάγματος (είχε προηγηθεί η κατασκήνωση των «Αγανακτισμένων» για περίπου δύο μήνες) έγιναν μόνο όσα έπρεπε υποχρεωτικά να γίνουν: αποκαταστάθηκαν τα καθιστικά (όχι με μάρμαρο αλλά με νέες, οικονομικές κατασκευές από ξύλο, ορισμένες ανομοιογενείς), οι επιδαπέδιες σχάρες απορροής υδάτων και οι χώροι πρασίνου, ενώ καθαρίστηκαν (όσο αυτό ήταν εφικτό) επιφάνειες από γκράφιτι και συνθήματα.
Αλλά από τη στιγμή που σύμφωνα με υπολογισμούς το βράδυ της 30ής Ιουνίου του 2011 ξηλώθηκαν ούτε λίγο ούτε πολύ 20(!) τόνοι μαρμάρου (όχι φυσικά μόνο από την πλατεία, αλλά και από κτίρια της ευρύτερης περιοχής) το κόστος της αποκατάστασης των ζημιών εκτοξεύθηκε στα ύψη. Είχαν καταστραφεί μεγάλα τμήματα από τις ορθομαρμαρώσεις κυρίως στους δύο πλευρικούς καταρράκτες (επί της Βασιλέως Γεωργίου και της Οθωνος), μαρμάρινες πλάκες των επιστρώσεων της πλατείας, ενώ ανάλογες φθορές υπέστησαν και τα κλιμακοστάσια που οδηγούν από την πλατεία προς άλλα σημεία. Εδώ δεν έχει υπάρξει παρέμβαση εκ μέρους του Δήμου (πλην των επιστρώσεων) και η εικόνα είναι αποκαρδιωτική. Η ροή ύδατος δεν έχει σταματήσει (ήταν μια περισσότερο πολιτική απόφαση από τους ανθρώπους της δημοτικής αρχής για να τονώσουν το ηθικό των Αθηναίων) αλλά το αποτέλεσμα κάποιες στιγμές είναι γκροτέσκο, αν όχι θλιβερό: το νερό κυλάει πάνω στα ρημαγμένα μάρμαρα που μάλιστα από την πλευρά της οδού Βασιλέως Γεωργίου είναι βαμμένα κατά τόπους με έντονη κίτρινη μπογιά!
Με τι χρήματα;
Η αρμόδια αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών κ. Νανά Σπυροπούλου παραδέχεται ότι η πλατεία Συντάγματος δεν ήταν στις άμεσες προτεραιότητες. Κι αυτό προκειμένου να προχωρήσουν έργα με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση (από το ΕΣΠΑ) σε άλλες πλατείες και σε περιοχές με ακόμα σημαντικότερα προβλήματα. Το ζήτημα της πλατείας Συντάγματος εμφανίζει δύο βασικά εμπόδια. Το πρώτο το υπονόησε η κ. Σπυροπούλου. Ως επισκευαστικό έργο δεν είναι εύκολο να ενταχθεί σε κάποιο χρηματοδοτικό πρόγραμμα. Το κόστος θα είναι υψηλό και ο Δήμος δεν βρίσκεται σε θέση να το χρηματοδοτήσει. Κάποια στιγμή παρουσιάστηκαν χορηγοί, αλλά τίποτα δεν θεωρείται εξασφαλισμένο.
Αλλο εμπόδιο είναι ο φόβος τα χρήματα που θα «πέσουν» στο Σύνταγμα να πάνε σε έναν άδειο κουβά. Ο κίνδυνος επανάληψης σοβαρών επεισοδίων στην περιοχή είναι ένας επιπλέον λόγος υπέρ της αναβολής.
Πάντως, η κ. Σπυροπούλου μας διαβεβαιώνει ότι ο Δήμος επεξεργάζεται αυτές τις ημέρες μια μελέτη αποκατάστασης της πλατείας Συντάγματος που σκοπεύει να εφαρμόσει «άμεσα». Βασικό σημείο της μελέτης, η έξωση του μαρμάρου από την πλατεία. «Προσανατολιζόμαστε σε πιο ανθεκτικά υλικά, που δεν θα είναι εύκολο να χρησιμοποιηθούν με τον τρόπο που χρησιμοποιήθηκαν τόνοι μαρμάρου στα τελευταία επεισόδια». Ειδικά για τα υδάτινα στοιχεία υπάρχει η σκέψη για κάθετες, επιχρωματισμένες επιφάνειες στην απόχρωση του έντονου μπλε. Ευτυχώς, τα ξύλινα καθιστικά είναι προσωρινού χαρακτήρα, μας διαβεβαιώνει η κυρία αντιδήμαρχος. Το μάρμαρο δεν θα επιστρέψει ούτε σε αυτήν την περίπτωση, αλλά οτιδήποτε από αυτό που βλέπουμε σήμερα θα είναι καλύτερο.