Επιτυχημένη υπήρξε και η δεύτερη συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στις 5 Ιουλίου στο Ηρώδειο. Ο Στέφανος Τσιαλής διηύθυνε ένα πρόγραμμα με δημοφιλή έργα: την εισαγωγή στην όπερα «Ευρυάνθη» του Καρλ Μαρία φον Βέμπερ, το Κοντσέρτο για κλαρινέτο του Μότσαρτ με σολίστα τον Διονύση Γραμμένο και τη Συμφωνία αρ. 9 «του Νέου Κόσμου» του Αντονίν Ντβόρζακ.
Ο Τσιαλής, ο οποίος από το 2009 είναι καλλιτεχνικός διευθυντής της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Θουριγγίας στην πόλη Γκότα, επέλεξε να κινηθεί γενικά με σβέλτες ταχύτητες, χωρίς όμως να βιάζει τα έργα, όπως θα μπορούσε να συμβεί λόγου χάριν στο τελευταίο μέρος της Συμφωνίας «του Νέου Κόσμου». Αντίθετα, παρά την σχετική ταχύτητα, υπήρξαν οι απαραίτητες εκείνες διαβαθμίσεις, οι οποίες επέτρεψαν στη μουσική να διαθέτει ευχάριστο παλμό και να μην ακούγεται μονότονα επίπεδη. Μαγικό ήταν το δεύτερο μέρος, καθώς ο Τσιαλής κράτησε την ένταση της ορχήστρας χαμηλά, με αποτέλεσμα η υπέροχη μελωδική γραμμή του αγγλικού κόρνου -έξοχη η Παντελίδου- να μοιάζει ότι αιωρείται. Θαυμάσια ήταν, γενικότερα, για ακόμα μία φορά τα ξύλινα πνευστά, ο Δημήτρης Βάμβας (όμποε), οι Παναγιώτης Δράκος και Φρανκ-Γκέοργκ Γιάρκε (φλάουτα), όπως επίσης τα σύνολα των χάλκινων.
Κύριο έργο στο πρώτο μισό της βραδιάς ήταν το Κοντσέρτο για κλαρινέτο του Μότσαρτ, το οποίο ο Διονύσης Γραμμένος απέδωσε χωρίς πρόβλημα. Στο δεύτερο μέρος του έργου, κατά τη χαμηλόφωνη επανάληψη του αρχικού θέματος ο ήχος του διέθετε «σώμα», με αποτέλεσμα το τμήμα αυτό να μετατραπεί σε ποιητικό «νυχτερινό». Αξιοσημείωτη ήταν η ρευστή μελωδική του γραμμή, το ανεμπόδιστο πέρασμα από τη μία φράση στην επόμενη. Επιμέρους στίξεις και τονισμοί ίσως έδιναν πιο προσωπική ταυτότητα στην ερμηνεία του.
Η βραδιά ξεκίνησε με την εντυπωσιακή Εισαγωγή από την «Ευρυάνθη» του Βέμπερ, αρχετυπικού δημιουργού του γερμανικού ρομαντισμού και θαυμάσιου συνθέτη, ο οποίος στη χώρα μας παραμένει, δυστυχώς, ελάχιστα γνωστός. Με εξαίρεση παραστάσεις του «Ελεύθερου σκοπευτή», τις οποίες είχε πραγματοποιήσει η Εθνική Λυρική Σκηνή το φθινόπωρο του 1963, σπάνια μόνο παρουσιάζονται εισαγωγές από όπερές του ή τα κοντσέρτα για κλαρινέτο. Μουσική με ξεκάθαρη υπογραφή, δύναμη αλλά και με όραμα, δόθηκε πειστικά από την ορχήστρα και τον Τσιαλή.