Βρυξελλες
Εκθεση
Βozar
www.bozar.be
«Μapping Cyprus: Crusaders, Traders and Explorers». Οργανωμένη στο πλαίσιο της κυπριακής προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η έκθεση «Χαρτογραφώντας την Κύπρο: Σταυροφόροι, έμποροι και εξερευνητές» ιχνηλατεί τη μακραίωνη ιστορία του νησιού, το οποίο υπήρξε σταυροδρόμι πολιτισμών, ο τελευταίος σταθμός της Ευρώπης απέναντι στην Ασία και την Αφρική, τόπος μεγάλης γεωπολιτικής σημασίας που έγινε στόχος κατάκτησης από τους εκάστοτε ισχυρούς. Η έκθεση ξεκινάει από τον 12ο αιώνα και παρακολουθεί την ιστορική διαδρομή περνώντας από περιόδους κατοχής της Κύπρου από Φράγκους, Βενετούς, Οθωμανούς, Βρετανούς και φθάνοντας στα χρόνια μετά την κατάκτηση της ανεξαρτησίας της, το 1960. Στα 150 περίπου εκθέματα -αγιογραφίες (εδώ μια εικόνα του Αγίου Μάμα, του 15ου αιώνα), χάρτες, τεχνουργήματα, πίνακες ζωγραφικής (ανάμεσά τους έργα που ζωγράφισε η τελευταία βασίλισσα της Κύπρου, η Κατερίνα Κορνάρο)- η έκθεση αναδεικνύει την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αλληλεπίδραση πολιτιστικών παραδόσεων, από τη βυζαντινή και τη βενετική μέχρι τη σύγχρονη δυτικοευρωπαϊκή. Υπάρχουν επίσης θεματικές ενότητες, όπως μια αίθουσα αφιερωμένη στον «Οθέλλο» του Σαίξπηρ, ενώ παρουσιάζεται στο μουσείο και ένα αφιέρωμα στους νέους Κύπριους καλλιτέχνες, με τίτλο «Σύγχρονες θεάσεις». Εως τις 23 Σεπτεμβρίου.
Λονδινο
Εκθεση
Βritish Museum
www.britishmuseum.org
«Shakespeare: 55Staging the World». Ενα αντίτυπο των απάντων του Σαίξπηρ συντρόφευε για χρόνια τους φυλακισμένους αγωνιστές του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου στο Roben Island της Ν. Αφρικής, προσφέροντάς τους παρηγοριά και έμπνευση. Πολλοί κρατούμενοι είχαν σημειώσει αγαπημένα τους αποσπάσματα, ανάμεσά τους ο Νέλσον Μαντέλα, ο οποίος είχε υπογράψει δ05ίπλα στη φράση από τον «Ιούλιο Καίσαρα»: «Οι δειλοί πεθαίνουν πολλές φορές πριν από το θάνατό τους / Ο γενναίος γεύεται τον θάνατο μόνο μια φορά». Ανοιγμένο σ’ αυτή τη σελίδα, το βιβλίο είναι ένα από τα 150 εκθέματα στο αφιέρωμα στον Σαίξπηρ, που διοργανώθηκε με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες και με στόχο να αναδείξει τη θέση του Βάρδου στο παγκόσμιο στερέωμα, τη διαδρομή του έργου του εδώ και τέσσερις αιώνες (εδώ, μια προτομή του 18ου αιώνα από τον Γάλλο γλύπτη Φρανσουά ντε Ρουμπιγιάκ). Η έκθεση, που συνοδεύεται από πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό, θα διαρκέσει ώς τις 25 Νοεμβρίου.
Θεατρο
Globe Theatre
www.shakespearesglobe.com
«The Taming of the Shrew». Η κωμωδία του Σαίξπηρ «Το ημέρωμα της στρίγγλας» διαθέτει ένα από τα πιο εκρηκτικά ντουέτα πρωταγωνιστών, σε μια πρώιμη εκδοχή της πάλης των φύλων. Την ατίθαση, δύστροπη Κατερίνα και τον Πετρούκιο, τον επίδοξο σύζυγο-αφέντη που κάνει τα πάντα για να την «εξημερώσει» με κολακείες, αλλά και ωμό εκβιασμό. Πολλοί σπουδαίοι ηθοποιοί έχουν δοκιμάσει τις δυνάμεις τους σ’ αυτούς τους ρόλους, ανάμεσά τους η Ελίζαμπεθ Τέιλορ και ο Ρίτσαρντ Μπάρτον στην ωραία κινηματογραφική μεταφορά του έργου το 1967 από τον Φράνκο Τζεφιρέλι. Η νέα παραγωγή της «Στρίγγλας» που παρουσιάζεται στο Λονδίνο, στο θέατρο που οικοδομήθηκε κατά τα πρότυπα του παλιού σαιξπηρικού θεάτρου, έχει κερδίσει επαινετικά σχόλια από την κριτική, τόσο για τη σκηνοθεσία του Τόμπι Φρόου, που έχει τονίσει τα κωμικά στοιχεία του έργου, όσο και για τις επιδόσεις των δύο πρωταγωνιστών, της Σαμάνθα Σπάιρο και του Σάιμον Πέσλεϊ Ντέι που υποδύονται με δαιμονισμένο κέφι την Κατερίνα και τον Πετρούκιο. Εως τις 13 Οκτωβρίου.
Νεα Υορκη
Εκθεση
Τhe Morgan Library and Museum
www.themorgan.org
«Joseph Albers in America: Painting on Paper». Γεννημένος στη Γερμανία, σπουδαστής και δάσκαλος στην περίφημη Σχολή Μπαουχάους, ο Γιόσεφ Αλμπερς (1888 – 1976) μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1933, μετά το κλείσιμο της σχολής υπό τη ναζιστική πίεση. Στην Αμερική ο Αλμπερς συνέχισε τη σταδιοδρομία του ως καλλιτέχνης και δάσκαλος (μεταξύ των μαθητών του ήταν ο Ρόμπερτ Ράουσεμπεργκ, ο Σάι Τουόμπλι, ο Ρέι Τζόνσον και η Σούζαν Βέιλ). Από τα πιο γνωστά έργα του είναι οι πίνακες της σειράς «Homage to the Square» («Φόρος τιμής στο τετράγωνο»), όπου εξερεύνησε συσχετισμούς χρωμάτων με βάση σχήματα με ομόκεντρα τετράγωνα. Η έκθεση είναι αφιερωμένη στα σχέδια του Αλμπερς. Πρόκειται για σκίτσα με λάδι σε χαρτί, προπαρασκευαστικές σπουδές τόσο για το «Homage to the Square» όσο και για τη σειρά «Abode», εμπνευσμένη από τη μεξικανική αρχιτεκτονική. Τα σχέδια αυτά, που προέρχονται από το Ιδρυμα Γιόζεφ και Αννι Αλμπερς και τα περισσότερα δεν έχουν εκτεθεί άλλη φορά, αποκαλύπτουν τη διαδικασία που ακολουθούσε ο καλλιτέχνης στη δουλειά του, ενώ, σε αντίθεση με την αυστηρή γεωμετρία των τελικών πινάκων, χαρακτηρίζονται από ελευθερία και αισθησιασμό. Εως τις 14 Οκτωβρίου.
Θεατρο
Westside Theater
www.lastsmoker.com
«The Last Smoker in America». Οι αμετανόητοι εραστές της νικοτίνης, κοινωνικοί παρίες στη Νέα Υόρκη όπου το κάπνισμα έχει τεθεί εκτός νόμου σχεδόν παντού, νιώθουν σίγουρα μεγάλη συμπάθεια για την Παμ, την πρωταγωνίστρια του έργου, μια νοικοκυρά των προαστίων η οποία κάνει απελπισμένες προσπάθειες να κόψει το τσιγάρο. Ο εκνευρισμός της εντείνεται από τις θορυβώδεις μουσικές επιδόσεις του συζύγου της, του Ερνι, ο οποίος προσπαθεί να ζωντανέψει το νεανικό του όνειρο να γίνει ροκ σταρ, τον γιο της, τον Τζίμι, που δεν σηκώνει τα μάτια του από τα βίντεο γκέιμ, και τις παρεμβάσεις μιας γειτόνισσας, της Φύλις, φανατικής αντικαπνίστριας που της αρέσει να χώνει τη μύτη της σε ξένες υποθέσεις. Το μιούζικαλ, μια «ασεβής και άφιλτρη μουσική σάτιρα» όπως το χαρακτήρισε ο κριτικός των «Νιου Γιορκ Τάιμς», είναι σκηνοθετημένο από τον Αντι Σάντμπεργκ. Το σενάριο και οι στίχοι των τραγουδιών είναι του Μπιλ Ράσελ, η μουσική του Πίτερ Μέλνικ και πρωταγωνιστούν η Φάρα Αλβιν (Παμ), η Νάταλι Βενέτια Μπέλκον (Φύλις), ο Τζον Μπόλτον (Ερνι) και ο Τζέικ Μπόιντ (Τζίμι).
Ο «τελευταίος Ραφαήλ» στο Πράδο
Η έκθεση «El ultimo Rafael», στο μουσείο Πράδο της Μαδρίτης, εστιάζει στην τελευταία περίοδο της διαδρομής του αναγεννησιακού ζωγράφου, από το 1513 έως τον θάνατό του, το 1520. Πέντε χρόνια μετά την άφιξή του στη Ρώμη (εγκαταστάθηκε εκεί το 1508, σε ηλικία 25 ετών) ο Ραφαήλ είχε αποκτήσει μεγάλη δημοτικότητα, ιδιαίτερα στους κύκλους του Βατικανού. Ενώ ο Μιχαήλ Αγγελος εργαζόταν μόνος στην Καπέλα Σιστίνα, ο Ραφαήλ είχε οργανώσει ένα μεγάλο ατελιέ με πολλούς βοηθούς, χάρη στους οποίους ανταποκρινόταν σε όλες τις παραγγελίες. Η συνεισφορά τους στα έργα του Ραφαήλ αυτής της περιόδου (εδώ, η «Αγία οικογένεια με τον μικρό Ιωάννη», 1519) είναι δύσκολο να προσδιοριστεί, ωστόσο η έκθεση επιχειρεί να οριοθετήσει τα έργα που ζωγράφισε μόνος ο Ραφαήλ από εκείνα που έγιναν με τη συμμετοχή των δύο επιφανέστερων βοηθών του, του Τζούλιο Ρομάνο και του Τζανφρέσκο Πένι.