Με συμπληρωμένο μισόν αιώνα από τον πρόωρο θάνατό της, η Μέριλιν Μονρόε είναι ένα είδωλο του σινεμά που δεν πρόλαβε να φθαρεί. Κατάφερε να φθείρει μόνο τον εαυτό της, πεθαίνοντας στα 36 της χρόνια, διακόπτοντας μια καριέρα που μόλις έπαιρνε μια πιο σοβαρή κατεύθυνση και που κανείς δεν ξέρει πια πού θα μπορούσε να οδηγήσει.
Στις 5 Αυγούστου του 1962 και υπό συνθήκες που ποτέ δεν διευκρινίστηκαν απολύτως, η Μέριλιν έφυγε από τη ζωή, αλλά οι ταινίες της και κυρίως η ίδια της η εικόνα παραμένουν από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία αναφοράς του χολιγουντιανού γκλάμουρ, αλλά και μιας ευαισθησίας που παρεξηγήθηκε και παρερμηνεύτηκε, για να δικαιωθεί μερικά χρόνια αργότερα. Και πενήντα χρόνια μετά, η εικόνα αυτή εξακολουθεί να είναι δημοφιλής. Το καλοκαίρι που πέρασε, την είδαμε ξανά σε τρεις ταινίες, σχεδόν πρωτοεμφανιζόμενη στο «Ολα για την Εύα» να κλέβει τις σκηνές από τους πιο έμπειρους συμπρωταγωνιστές της, ανερχόμενη σταρ στο «Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές», σε έναν σπανιότερο για εκείνη δραματικό ρόλο στο «Νιαγάρα».
Ελεγαν για τη Μέριλιν ότι, ανεξάρτητα από το πόσα άτομα βρίσκονταν μαζί της στο πλατό ή το πώς την είχαν φωτίσει, συγκέντρωνε χωρίς καμία προσπάθεια όλο το φως επάνω της. Η ιδιαίτερη σχέση της με τον φακό, έναν άλλο φακό, τον φωτογραφικό, αποτυπώνεται σε μια έκθεση στη National Portait Gallery του Λονδίνου, που παρουσιάζει τη Μέριλιν μέσα από τις φωτογραφίες της που έχουν σχέση με τη Βρετανία.
Η έκθεση «Marilyn Monroe: A British Love Affair», που ανοίγει στις 29 Σεπτεμβρίου και θα παραμείνει ανοιχτή μέχρι τις 24 Μαρτίου του 2013, αποτελείται κυρίως από φωτογραφίες – ντοκουμέντα της «βρετανικής» περιόδου της Μέριλιν, των επισκέψεών της στη Βρετανία, αλλά και το πώς την αποτύπωσαν διάσημοι Βρετανοί φωτογράφοι, όπως ο Σέσιλ Μπίτον. Οι φωτογραφίες συνοδεύονται από εξώφυλλα περιοδικών της εποχής, διαφημιστικές φωτογραφίες και εικόνες των ταινιών της εκείνης της περιόδου, που τοποθετούν τα εκθέματα στον χώρο και στην εποχή. Βασικό σημείο αναφοράς για την έκθεση, η ταινία «Ο πρίγκιπας και η χορεύτρια», για τα γυρίσματα της οποίας η Μέριλιν, μαζί με τον τότε νέο της σύζυγο Αρθουρ Μίλερ, έφτασε στη Βρετανία στις 14 Ιουλίου του 1956.
Σκηνοθέτης και συμπρωταγωνιστής της στην ανάλαφρη κομεντί ήταν ο Λόρενς Ολίβιε. Η σχέση εκνευρισμού ανάμεσα στους δυο τους, εξαιτίας των καθυστερήσεων της Μέριλιν στα γυρίσματα, μεταφέρθηκε στην πρόσφατη ταινία «Επτά μέρες με τη Μέριλιν», με τη Μισέλ Γουίλιαμς και τον Κένεθ Μπράνα.
Η Μονρόε έμεινε για τέσσερις μήνες στη Βρετανία, προκαλώντας έξαρση της δημοτικότητάς της και της παρουσίας της στα τοπικά έντυπα. Ανάμεσα στις αμέτρητες εικόνες φωτορεπορτάζ του Λάρι Μπάροουζ -συνεργάτη του Life- που εκτίθενται, υπάρχουν γνωστές, όπως εκείνη της συνάντησης της Μέριλιν με τη βασίλισσα Ελισάβετ, αλλά και άλλες που σπάνια έχουν εμφανιστεί από τότε που τραβήχτηκαν.
Από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία της έκθεσης, η σειρά φωτογραφιών του Τζακ Κάρντιφ, διευθυντή φωτογραφίας του «Πρίγκιπα και της χορεύτριας», για την οποία η Μέριλιν καθυστέρησε εννέα ώρες να εμφανιστεί. Στο τέλος, ενθουσιασμένη από το ονειρικό αποτέλεσμα, φωτογραφίες τραβηγμένες με ανεμιστήρα και θολωμένο τον φακό με βαζελίνη, του είπε, «Λατρεμένε μου Τζακ, μακάρι να ήμουν στ’ αλήθεια έτσι όπως εσύ με δημιούργησες».