ΚΡΙΤΙΚΗ ΧΟΡΟΥ. Τρεις δημοσιογράφους κάλεσε φέτος το 18ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας και τους προσέφερε τρεις διανυκτερεύσεις και τις αντίστοιχες παραστάσεις. Ετσι, μέσα στην κρίση, χάνω περισσότερες από τις μισές εκδηλώσεις. Ολοι σφίγγουμε το ζωνάρι. Ομως, μετά από 18 χρόνια, με πόση χαρά και πόση αγάπη συναντώ πάλι τους έξοχους τοπικούς εργάτες της Τέχνης του Χορού που πασχίζουν όλο τον χρόνο γι’ αυτό το 15ήμερο που έγινε 10ήμερο για να καταλήξει μία εβδομάδα. Φυσικά η καλλιτεχνική διευθύντρια Βίκυ Μαραγκοπούλου δεν το βάζει κάτω και αν φέτος οι ομάδες (ή σόλι) ήταν 8, οι παράλληλες εκδηλώσεις ήταν άφθονες, όπως και οι εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Ετσι, παράλληλα με το Σεμινάριο Σύγχρονου Χορού, υπήρξαν για πρώτη φορά ένα Εργαστήρι Δραματουργίας και ένα ακόμα Χορογραφίας.
Στο Κάστρο (15/7) εμφανίστηκε -για δεύτερη φορά στο Φεστιβάλ- το περίφημο Vuyani Dance Theater από τη Ν. Αφρική. Το θέαμα – ακρόαμα «Εxit/Εxist» παρέδωσε κείμενα σε προβολές σχετικά με τον βίο και την πολιτεία ενός τοπικού εθνικού ήρωα. Ειδωλολατρία και μαγγανεία, κινήσεις ημι-έντεχνες και παραδοσιακές, στοιχεία ιεροτελεστιών (το νερό, το τριμμένο καλαμπόκι, το χώμα, το ποδοκρότημα) και κυρίως η μουσική και η ανθρώπινη φωνή. Εξοχος ο κιθαρίστας (ο μόνος λευκός) και οι 4 τραγουδιστές (ο ένας με το επίθετο… Ζουλού). Εδώ βρισκόταν το κυριότερο στοιχείο αυτής της απόμακρης, εξωτικής, γοητευτικής και politically correct ιεροτελεστίας.
Δεν θα έπρεπε, όμως, να κλείσω τα σημειώματά μου χωρίς να αναφέρω τους μόνιμους πια απολαυστικούς B-Twins. Τα δίδυμα αδέλφια Andi και Ardi Kocij που μας παρέσυραν σε αυτοσχεδιαστικές χορευτικές αταξίες κάτω στις προβλήτες με χιπ χοπ και μπρέικ. Από πέρυσι έχουν προοδεύσει πολύ. Μάθαμε και νέες φιγούρες! Αντε, παιδιά, και του χρόνου. Γιατί θα ‘μαστε όλοι εδώ. Στο 19ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.