Επτά χρόνια στην οδό Σατωβριάνδου 36, το «Αγγέλων βήμα» τα κατάφερε μια χαρά. Ηταν μια γειτονιά που η μεταφράστρια Μαργαρίτα Δαλαμάγκα – Καλογήρου, η νέα ιδιοκτήτρια του χώρου, γνώριζε από παιδί όταν πήγαινε στην οικογενειακή οδοντίατρο. Οταν όμως διάλεξε και πήρε το κτίριο μεταμορφώνοντας τις παραιτημένες γωνιές του ώστε να στεγάσει θεατρικές και μουσικές παραστάσεις, τα πράγματα δεν ήταν καθόλου εύκολα. Από τις διπλανές πολυκατοικίες μπαινόβγαιναν άνθρωποι κάθε έξι ώρες πληρώνοντας πέντε ευρώ για να κοιμηθούν και η γειτονιά είχε έναν επικίνδυνο θόρυβο τα βράδια, πολύ διαφορετικό από το καλλιτεχνικό παρελθόν της.
Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν με μια νομοθετική ρύθμιση αλλά και τη δραστηριότητα του Εθνικού Θεάτρου απέναντι, μετά την ανακαίνισή του. Σήμερα είναι πολύ καλύτερα. «Εχουμε και το πρώτο κοσμηματοπωλείο που άνοιξε κοντά μας, κι ένα κουρείο! Είναι ένα σημάδι πως η γειτονιά αναζητάει κάτι διαφορετικό, ότι αλλάζει. Τα ουζερί βγάζουν πάλι τα τραπεζάκια τους έξω».
Στο μεταξύ έμαθαν και τους νεοφερμένους. Το θέατρο έγινε μέρος της καθημερινότητάς τους. Και παρότι η κρίση σε κάποιες άλλες σκηνές περιορίζει τις υπερβολές άλλων χρόνων, τα φιλόδοξα ρεπερτόρια και τα πολλαπλά ανεβάσματα παραγωγών, εδώ φαίνεται να δοκιμάζεται κάτι άλλο, με τη μετατόπιση θεατρικών δυνάμεων για τη θεματική ενότητα της νέας περιόδου: «Η εξουσία σε φόντο ασπρόμαυρο». Με επτά θεατρικές παραγωγές, πέντε σκηνοθετημένα θεατρικά αναλόγια και τέσσερις μουσικές προτάσεις, το «Αγγέλων Βήμα» ζητεί μερίδιο από την πίτα του κοινού.
Οι πιο ετερόκλητοι συναντιούνται στη Σατωβριάνδου. Από τον Πάνο Κοκκινόπουλο που καθήλωσε τόσους θεατές με την «Ανατομία ενός εγκλήματος» μέχρι τη νεαρή Αναστασία Ρεβή με το καλό βιογραφικό από το Λονδίνο. Τον Θανάση Νιάρχο, την Ασπα Τομούλη και την Αθανασία Καραγιαννοπούλου έως τη Μάρω Κοντού, αλλά και ηθοποιούς γνώριμους από την τηλεόραση που προσπαθούν να δείξουν την άλλη τους πλευρά μακριά από τα πλατό. Τον Νίκο Λαβράνο και τη Μίλλη Καραλή, ως τους μπουλουκτσήδες του ’50 όπως τους περιγράφει στο αφιέρωμά της η Μαίη Σεβαστοπούλου.
Αυτή άλλωστε ξετυλίγει την ιστορία του δρόμου: «Σατωβριάνδου τότε και τώρα – των θεατρίνων ουράνια χώρα» από τις 14 Οκτωβρίου. «Οι θεματικές ενότητες είναι ο στόχος μας στο «Αγγέλων βήμα». Ετσι και τον φετινό χειμώνα η προσπάθειά μας είναι να συνθέσουμε με ένα κοινό στόχο συγγραφείς και απόψεις από όπου γης» λέει η κ. Δαλαμάγκα – Καλογήρου που εκτός από μεταφράστρια είναι και δικηγόρος. Πέρυσι πειραματίστηκαν με κοινό άξονα τις γυναίκες που το πάθος της ζωής τους ήταν η μουσική. Ετσι ανέβηκε το αφιέρωμα στην Πιάφ. Φέτος είναι η εξουσία, σε όλες της τις εκφάνσεις.
Ομως πριν αρχίσουν όλα αυτά υπάρχει μια γιορτή για το επόμενο Σαββατοκύριακο.
Στη γειτονιά κάτω από την Ομόνοια συναντιόνταν οι καλλιτέχνες πριν ανακαλύψουν το Κολωνάκι. Εκεί όπου λειτουργούσε το Καφενείο των Μουσικών στον αριθμό 29, απ’ όπου ξεκίνησε ο Στράτος Διονυσίου και τόσοι άλλοι. Και συνεχίζει ακόμη να ‘ναι τόπος συνάντησης, με τον κύριο Σπύρο να έχει πάντα μια ιστορία να διηγηθεί. Νεαρός ακόμη ήταν ο Χρήστος Νικολόπουλος όταν περίμενε για να βρει δουλειά σε ηχογραφήσεις μικρών εταιρειών, μέχρι που ο δεξιοτέχνης Στέλιος Ζαφειρίου τον πήρε μαζί του. Εκεί ήταν και το στέκι της Ρόζας Εσκενάζυ.
Λίγο πιο πάνω το ξακουστό μπαράκι του Μάριου, με το στενόμακρο πατάρι και αφεντικό τον Μάριο Δαλέτζο, στο οποίο πήγαιναν οι πρώτες δυνάμεις του ρεμπέτικου. Εκεί τους έβρισκαν για δουλειά, εκεί ξημεροβραδιάζονταν, έκαναν πρόβες, διασκέδαζαν, τσακώνονταν ανάμεσα σε οργοναπαίχτες, μάγκες και τα κορίτσια της νύχτας. Λένε που σε αυτόν τον χώρο η Σεβάς Χανούμ έδειρε τη Μαρίκα Νίνου. Εκεί οι ρεμπέτες απαντούσαν περισσότερο στα παρατσούκλια παρά τα πραγματικά τους ονόματα. «Αριστοκράτη» φώναζαν τον Μανώλη Χιώτη, «τεμπέλη» τον Στράτο Παγιουμτζή, «βλάχο» τον «δύσκολο» Βασίλη Τσιτσάνη, «Ντίλιγκερ» τον Γιάννη Τατασόπουλο, «ντροπαλό» τον Στέλιο Καζαντίδη, «γεωπόνο» τον Απόστολο Καλδάρα και τον Γρηγόρη Μπιθικώτση «ο τράπουλας».
Το «Στέμμα» ήταν το στέκι των θεατρίνων και ειδικά των μπουλουξήδων. Αρεσε στη Γεωργία Βασιλειάδου, «εκεί την ανακάλυψε ο Σακελλάριος», και στη μοναχική Σαπφώ Νοταρά.
Στις 29 και 30 του μηνός, στις 8 μ.μ., το «Αγγέλων Βήμα» καλεί τον κόσμο σε μια ανοιχτή γιορτή, «για να μάθουμε τη γειτονιά μας» όπως λέει η κ. Δαλαμάγκα – Καλογήρου. Είναι μια ευκαιρία για όλους. Αντι να κρατάμε σφιχτά τις τσάντες μας και να επιταχύνουμε το βήμα όταν περνάμε από εκεί, ας αφεθούμε στις ιστορίες του δρόμου. Ας μάθουμε για τους μύθους που πέρασαν από εκεί…