Η στοά Μπρόντγουεϊ στη συμβολή της οδού Πατησίων με την Αγίου Μελετίου, ήταν ένας μικρός ναός της μοντέρνας Αθήνας που έβαλε τη σφραγίδα της στο πέρασμα από τα σίξτις στα σέβεντις. Ηταν η εποχή που ευνοούσε την κατασκευή χώρων θεαμάτων σε νεοανεγειρόμενες πολυκατοικίες και πόσα πράγματα έδειχνε η ύπαρξη αυτής της ισχυρής ανάγκης. Η στοά φιλοξενούσε κινηματογράφο, θέατρο, καταστήματα, μπουτίκ για τις κυρίες από τις καλές μεσοαστικές γειτονιές της περιοχής.
Η ακμή της στοάς Μπρόντγουεϊ δεν κράτησε πολύ. Η σταδιακή υποβάθμιση των Πατησίων και η αποχώρηση των αστικών στρωμάτων που τη στήριζε οδήγησαν σε λιγότερο λαμπερές ημέρες. Το τελειωτικό χτύπημα έδωσε η κρίση. Ευτυχώς αντέχουν ακόμα τα δύο θέατρα και λιγοστά καταστήματα.
Αυτό το κάπως μελαγχολικό σκηνικό επέλεξαν τον περασμένο Ιούνιο οι άνθρωποι του Ινστιτούτου Γκαίτε σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Μπάουχαους της Βαϊμάρης για να δοκιμάσουν να δώσουν ζωή στην αποδεκατισμένη στοά. Το εγχείρημα στόχευε στην ενεργοποίηση της ίδιας της στοάς, αλλά και των επιμέρους χώρων του κινηματοθεάτρου, με βασικό άξονα την ιδέα της «ανταλλαγής». Ελληνες και ξένοι καλλιτέχνες, των οποίων το έργο εστιάζει στον δημόσιο χώρο, κλήθηκαν να παράγουν επιτόπια καλλιτεχνικά έργα με κοινό άξονα την ιδέα της «ανταλλαγή» ως μια πρακτική που επανέρχεται ολοένα και περισσότερο σε περιόδους κρίσης. Ακόμα: προβολές, συναυλίες, διαλέξεις, κ.ά. Για εννέα ημέρες η στοά Μπρόντγουεϊ ήταν ξανά «όπως παλιά».
Τη Δευτέρα 8 Οκτωβρίου εγκαινιάζεται στο Ινστιτούτο Γκαίτε (7.30 μ.μ.) η τεκμηρίωση – καταγραφή του εικαστικού εγχειρήματος μέσα από φωτογραφίες και βίντεο. Την έκθεση θα εγκαινιάσει η Ντάνικα Ντάκιτς, καλλιτέχνης και διευθύντρια του μεταπτυχιακού προγράμματος «Τέχνη στον δημόσιο χώρο και νέες καλλιτεχνικές πρακτικές» του Πανεπιστημίου Μπάουχαους της Βαϊμάρης με μια ομιλία πάνω στο συγκεκριμένο εικαστικό εγχείρημα.
Πολιτικό χαρακτήρα
«Ο χώρος όπου η «Ανταλλαγή» με τις πολυεπίπεδες δομές της κλήθηκε να δοκιμαστεί είναι ασυνήθιστος» λέει η Ντάνικα Ντάκιτς. Το «πείραμα» Μπρόντγουεϊ είχε πολιτικό χαρακτήρα. «Με φόντο τη σημερινή κρίση του ευρώ που φαίνεται να ωθεί κυρίως τον νοτιοευρωπαϊκό χώρο και προπαντός την Ελλάδα στο περιθώριο της Ευρώπης», υποστηρίζει η κ. Ντάκιτς, «γεννήθηκε ανάμεσα στους καλλιτέχνες η ανάγκη μιας διαφορετικής αντιμετώπισης του θέματος και η επιθυμία να πραγματοποιηθεί επί τόπου μια ουσιαστική ανταλλαγή που να έχει αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου». Αλλά τι άφησαν πίσω τους οι εννέα αυτές ημέρες, ρωτάμε την αρχιτέκτονα και επιμελήτρια του προγράμματος Σοφία Ντώνα. «Υπάρχουν απομεινάρια που θυμίζουν τα συμβάντα και τις θέσεις οι οποίες διατυπώθηκαν. Είναι η μνήμη των περαστικών και όσων συμμετείχαν σε αυτά, η τεκμηρίωσή τους και το σχετικό κινηματογραφικό ή φωτογραφικό υλικό, οι αντιδράσεις ή οι δημόσιες συζητήσεις και τέλος τα υλικά στοιχεία που απομένουν σαν ενθύμια των ημερών αυτών».
Στα εγκαίνια της έκθεσης θα προβληθεί για πρώτη φορά και το ντοκιμαντέρ του Ξενοφώντα Βαρδαρού, το οποίο καταγράφει τις δράσεις όπως αυτές πραγματοποιήθηκαν στη στοά τον Ιούνιο. Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 10 Νοεμβρίου.