Η πόλη ξυπνάει. Οσο και αν η κρίση κόβει τα φτερά στους περισσότερους, τους κάνει διστακτικούς απέναντι στα καινούργια ανοίγματα, στο θέατρο οι νέες δυνάμεις επιμένουν. Συμφωνούν ότι 400 παραγωγές σε μια σεζόν είναι πολλές, ότι οι ομάδες περισσεύουν, αλλά ποιος μπορεί να αρνηθεί την ορμή της δημιουργίας ειδικά στις ηλικίες των 30 και κάτι; Την αισιόδοξη λαχτάρα της έκφρασης.
Τέσσερις νέες σκηνές (από το Γκάζι, την Ομόνοια ώς την Κυψέλη) θα δούμε σύντομα στον θεατρικό χάρτη (οι περισσότερες αγκαλιάζουν όλες τις τέχνες) και κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι θα περιοριστούμε σ’ αυτές.
Για παράδειγμα, στην καρδιά της Κυψέλης, στη γωνία των οδών Κύπρου και Σικίνου, σε ένα χώρο όπου τη δεκαετία του ’70 επισκεύαζαν και συναρμολογούσαν ασπρόμαυρες τηλεοράσεις, ετοιμάζεται ένα καινούργιο θέατρο. Το εγχείρημα ξεκίνησε από τη Φωτεινή Πάνου και τον Δημήτρη Αλεξάκη. Η πρώτη είναι ηθοποιός και ο δεύτερος συγγραφέας και μεταφραστής, γιος του Βασίλη Αλεξάκη. Ο χώρος ανήκε στον παππού της Φωτεινής, φημισμένο καταστηματάρχη στην Κυψέλη της δεκαετίας του ’60 που είχε και το κέντρο «Παπαγάλος», στο οποίο εμφανιζόταν η Ρένα Βλαχοπούλου.
Στον πολυχώρο ΚΕΤ («Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων»), οι δύο ιδιοκτήτες του μοιράζονται τα όνειρά τους με τη Ζέτα Αποστολάκη (θεατρολόγο που δουλεύει χρόνια στον τομέα της παραγωγής) και τον Αρη Ασπρούλη (κοινωνιολόγο με εμπειρία στην επικοινωνία θεατρικών παραγωγών).
Στην ουσία είναι μια ενιαία διώροφη αίθουσα με ιδιαιτερότητες, η οποία θα ανοίγει από τις 12 το μεσημέρι ως καφέ και χώρος εκθέσεων, θα ‘ναι κατάλληλη ακόμη και για μίτινγκ ομάδων, ενώ τα βράδια μετά τις 8 μ. μ. θα μεταμορφώνεται για τα events: έξι θεατρικές παραστάσεις συν μία παιδική σκηνή καθώς και λάιβ ποικίλου περιεχομένου.
Από ρεσιτάλ μπαρόκ έως τζαζ βραδιές και ρεμπέτικα αφιερώματα, μελωδικές υποσχέσεις από τη Λατινική Αμερική του 20ού αι., ηχόχρωμα από τη Μ. Ασία, γαλλικά τραγούδια έως εβραϊκές μουσικές της Κεντρικής Ευρώπης και των Βαλκανίων είναι κάποιες από τις μουσικές της προτάσεις. Θεατρικά εδώ συναντιούνται ο Γιώργος Φριντζήλας, σκηνοθέτης του «Drama Perpetuna, ο Χρήστος Θεοδωρίδης με τον επιτυχημένο «Παρθενώνα» του, η Εύα Πυρνοκόκη «The path», η Violet Louise ή Λουίζα Κωστούλα στην performance «The Forest», η ομάδα χορού Lemurius με την «Τετραφωνία» και η Ιόλη Ανδρεάδη με την παράστασή της Kassia. Τις Τετάρτες θα υπάρχει το εργαστήρι του δημιουργού με έναν καλλιτέχνη κάθε φορά, ο οποίος θα εξηγεί τον τρόπο δουλειάς του (Εκτορας Λυγίζος, Τίτος Πατρίκιος, Γιώργος Τσεμπερόπουλος κ. ά.) ενώ στο εργαστήρι δημιουργικής γραφής τον Ιανουάριο μας περιμένει ο Βασίλης Αλεξάκης.
«Μας ενδιαφέρει να γίνει ένας χώρος συνάντησης όπου θα βρει το κοινό του και το κοινό τον χώρο», λέει ο Αρης Ασπρούλης. Σε μια περιοχή για την οποία υπάρχει προκατάληψη, δεν το αρνείται «αλλά από την άλλη είναι θεατρομάνα που αναβαθμίζεται σταδιακά». «Η Κυψέλη γίνεται ένα πολυπολιτισμικό κέντρο με τα χρόνια, αντίστοιχο ευρωπαϊκών προαστίων στις πρωτεύουσες του κόσμου. Ενώνουμε τις δυνάμεις μας με αυτοθυσία σε κάτι που πιστεύουμε. Ειδικά σε τόσο δύσκολες εποχές πρέπει να είμαστε ενεργοί».
Στόχος τους; Οι νέες τάσεις, τα νέα πρόσωπα, οι καινούργιες φόρμες. Κάτι ανάλογο επιδιώκει και το «Αβατον». Ο Γιώργος Κατινάς που έχει τη διεύθυνση του χώρου υποστηρίζει ότι ο κόσμος χρειάζεται φρέσκες προτάσεις. «Θέλουμε επίσης να δώσουμε βήμα στους νέους θεατρικούς συγγραφείς και σε μια θεματολογία επίκαιρη». Το «Κόντρα στη δημοκρατία» μπορεί να είναι έργου Ισπανού δημιουργού, του Εστέβα Σολέρ, αλλά καυτηριάζει όσα ζούμε.
Ο Αντώνης Τσιπιανίτης υπογράφει τα έργα «Η απολυμένη» και το «Βασανίζομαι» εμπνευσμένο από το έξυπνο γκράφιτι. Ο Ευθύμης Φιλίππου, γνωστός μας από τον «Κυνόδοντα», υπογράφει το σουρεαλιστικό έργο του «Κάποιος μιλάει μόνος του κρατώντας ένα ποτήρι γάλα», ο Ανδρέας Φλουράκης το «Φύλλα της» και η Ζωή Ξανθοπούλου και ο Μιχάλης Παλίλης το «Ξημερώνει νύχτα».
Την ομάδα συμπληρώνουν ο Αρης Σομπότης (μάρκετινγκ και σόσιαλ μίντια) και η Μαρκέλα Καζαμία (επικοινωνία). Το θέατρο (Δικαία Πικιού η ιδιοκτήτριά του) είναι 60 -70 ατόμων, στην οδό Ευπατριδών 3 περίπου 300 μέτρα από τον σταθμό του Κεραμεικού.
«Ολοι θέλουμε να εκφραστούμε» λέει ο Γ. Κατινάς. Δεν είναι εύκολο. «Κάθε χρόνο βγαίνουν 800 με 1.000 παιδιά από τις σχολές. Είμαστε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που παρανομεί στο θέμα της εκπαίδευσης των ηθοποιών. Τα πτυχία των δραματικών σχολών δεν έχουν αντίκρισμα και η πολιτεία κάθε χρόνο επιτρέπει τη λειτουργία μιας ακόμη σχολής». Φαύλος κύκλος…
«Χελώνα». Ετσι ονομάζεται το καινούργιο σημείο συνάντησης του Σταμάτη Κραουνάκη και της Λίνας Νικολακοπούλου. Ενας χώρος 300 θέσεων (παλιό κλαμπ) στο Γκάζι, στην οδό Δεκελέων 26, που θα στεγάσει μουσικά και θεατρικά θεάματα. Τη Σπείρα – Σπείρα, το καλοκαιρινό «Δε μασάμε» αλλά και τη νέα της πρόταση «Η αγκαλιά η μεγάλη». Προτάσεις από την παιδική σκηνή, τη μουσική παράσταση «Χειρολαβές» με την υπογραφή της Λ. Νικολακοπούλου και της Αργυρώς Καπαρού, κινηματογραφικά αφιερώματα, βραδιές της Γιώτας Νέγκα.
Στο μεταξύ, πολλοί ανυπομονούν να δουν τις αλλαγές στην οδό Αναξαγόρα 5, όπου ο Βασίλης Χαραλαμπίδης και οι συνεργάτες του ετοιμάζουν το καινούργιο στοίχημα του BIOS. Το κτίριο όπου μεσουρανούσαν κάποτε οι εκδοτικές δραστηριότητες Θεοφανίδη, εκεί όπου «γεννήθηκαν» τα λαϊκά περιοδικά «Ρομάντσο», «Βεντέτα» και «Πάνθεον», θα στεγάσει νέες δράσεις. Από στούντιο για νέους γραφίστες και φωτογράφους, ηχοληψίας έως χώρους για θεατρικές και μουσικές προτάσεις.